به گزارش نما؛ مجله اکونومیست در مطلبی به تحلیل توافقنامه ژنو پرداخت و نوشت: توافقنامه موقت 24 نوامبر میان ایران و 1+5 منعقد شد، بهتر از چیزی است که بیشتر منتقدان آن می‌گویند. در ازای 6 ماه کاهش محدود، موقت و قابل بازگشت برخی تحریم‌های بین‌المللی، ایران گفته است نه تنها پیشرفت خود در مسیر هسته‌ای را متوقف می‌کند بلکه از برخی برنامه‌ها عقب‌نشینی می‌کند. این مورد نیز محدود، موقت و قابل بازگشت است؛ بنابراین چیزی از میان نرفته و 6 ماه نیز زمان کوتاهی است. اما اگر مذاکرات بیشتر باعث پایداری این دستاوردها شود، نقطه عطفی در تلاش‌ها برای توقف اشاعه هسته‌ای خواهد بود.
این نشریه انگلیسی در ادامه افزود: این توافقنامه نتیجه مذاکرات چندجانبه در ژنو و مباحث موازی و مخفی میان دولت اوباما و ایران بود که از آگوست شروع شد، یعنی زمانی که حسن روحانی، رئیس جمهور ایران شد. هر دو این مذاکرات در فضایی سازنده و به دور از بی‌اعتمادی دوجانبه گذشته انجام شد.
اکونومیست با اشاره به تعهداتی که ایران در قبال غنی‌سازی 20 درصد و نیز سایت‌های هسته‌ای خود نظیر فردو، نظنز و راکتور آب سنگین اراک به طرف غربی داده است، نوشت: در عوض ایران به 4.2 میلیارد دلار پول بلوکه شده خود در حساب‌های بانکی دست می‌یابد و محدودیت‌ها علیه تجارت محصولات پتروشیمی، فلزات گرانبها و قطعات هواپیما و خودرو برداشته می‌شود؛ بسته‌ای که گفته می‌شود 7 میلیارد دلار ظرف 6 ماه نصیب ایران می‌سازد. البته تحریم نفتی ایران که 30 میلیارد دلار طی این 6 ماه هزینه خواهد داشت، بر جای باقی می‌ماند. با این حال، منتقدان می‌گویند تاثیر روانی کاهش تحریم‌ها، تحریم‌های بزرگتر را سست‌تر می‌سازد به ویژه زمانی که پای کشورهایی به میان می‌آید که خط تحریم‌ها را با بی‌میلی دنبال می‌کردند.
