تمام دارایی و ثروت عسگراولادی و وصیت نامه وی

به گزارش نما ،چهل روز پيش مردي از ميان ما رفت كه به تعبير مقام معظم رهبري يك انقلابي صادق و يك متدين جامع بود.

كسي كه مراجع عظام تقليد مي‌گويند مانند او سراغ نداريم و او به اندازه يك جماعت بود. سيزده سال از عمر و جواني خود را در زندان‌هاي تاريك و سياه شاه گذراند.

ابوالفضل حاجي حيدري يكي از ياران او كه همه سال‌هاي زندان را با او همراهي مي‌كرد در گفتگو با خبرنگار ما گفت: آقاي عسكراولادي بنده را ناظر وصي خود قرار داده است، وقتي به وصيت نامه او مراجعه كرديم سه جمله بيشتر نبود:

1 - نماز و روزه بدهكار نيستم

2 - مالي ندارم كه ثلث آن را به كسي ببخشم

3 - خانه‌اي دارم كه يك دانگ آن مال همسرم و بقيه مال فرزندانم است.

وي افزود: كساني كه او را يكي از سرمايه‌داران بزرگ مي‌دانستند بدانند تنها ثروتي كه از او باقي مانده همين خانه‌اي است كه در خيابان ايران در آن زندگي مي‌كرده است و اين را هم برادرش به او بخشيده بود. از او سئوال كرديم؛ او يك بازاري بود، آيا دكاني، تيمچه‌اي در بازار نداشت؟ حاجي حيدري گفت: خير، او هيچ ملك و ثروت ديگري نداشت بلكه مقداري هم مقروض بود. او كارمند كميته امداد امام خميني بود و از طريق حقوقي كه مي‌گرفت زندگي خود را اداره مي‌كرد.

چهل روز از درگذشت استاد حبيب‌الله عسكراولادي میگذرد. خوب است همه آنهايي كه چهل روز پيش با تشييع باشكوه از او تجليل كردند بدانند او بازاري‌اي بود كه دكاني در بازار نداشت.

عسكراولادي يك نظريه‌پرداز و استراتژيست بود. رد پاي او در تاريخ نيم قرن اخير همراه با معماران اصلي انقلاب همه جا ديده مي‌شود. عسكراولادي يك چريك مبارز بود. اثر انگشت او بر ماشه سلاحي كه گلوي منصور خائن، نخست وزير وابسته دربار آمريكايي پهلوي را نشانه گرفت ديده مي‌شود و در تاريخ مبارزات انقلابي مردم ايران ثبت است.

عسكراولادي يك موسس بود و در تاسيس بسياري از نهادهاي مردمي و انقلابي نقش اصلي را داشت.

عسكراولادي يك سياستمدار مودب به آداب الهي و قرآني بود. سازمان سياسي كه او در آغاز نهضت اسلامي پديدآورد پس از او نيز به حيات خود ادامه مي‌دهد و با مرگ او راه او همچنان رهرو دارد.

عسكراولادي يك آزاديخواه و آزادانديش بود، حريم آزادي ديگران را رعايت مي‌كرد.

عسكراولادي اهل توسل و توكل بود و از همه مهم‌تر يك دانشمند در دين و به شهادت برخي مراجع، او يك فقيه بود.

عسكراولادي يك زاهد و عابد بود. نشانه زهد او همين خانه‌اي است كه از او باقي مانده است. كساني كه با بي‌مهري به او تهمت مي‌زدند كه از رانت دولتي امور زندگيش را مي‌گذراند بايد بدانند تنها رانتي كه برخوردار بوده همين حقوق ماهانه‌اي بود كه او به عنوان كارمند كميته امداد مي‌گرفت. افرادي كه تهمت مي‌زنند بايد از خدا طلب مغفرت كنند.

او به محرومين و مستضعفين و پا برهنه‌ها عشق مي‌ورزيد. عكسي كه ملاحظه مي‌كنيد گوشه‌اي از حضور او را در كنار محروم‌ترين قشر جامعه نشان مي‌دهد.

منبع:رسالت