هزینه پرتاب میمون به فضا چقدر شد؟

به گزارش نما به نقل از ایرنا، دومین کاوشگر ایرانی حامل موجود زنده با عنوان پژوهش به همت متخصصان ایرانی روز شنبه همزمان با نخستین روز هفته پزوهش با موفقیت پرتاب شد و متخصصان کشورمان پس از این پرتاب توانستند موجود زنده را سالم بازیابی کنند.

کاوشگر پژوهش نیز همانند کاوشگر پیشگام حامل یک میمون از نژاد رزئوس بود . این کاوشگر در مدت زمان ۱۵۰ دقیقه مسیر یو (U )شکلی را تا ارتفاع ۱۲۰ کیلومتری از جو زمین در مدت زمان ۱۵ دقیقه طی کرد. دکتر محمد ابراهیمی مدیر پروژه اعزام انسان به فضا یادآور شد که با انجام موفقیت آمیز پرتاب این کاوشگر علاوه بر تثبیت فناوری های پرتاب نخست، سه فناوری جدید آزمایش شد که سامانه جذب ضربه فرود یکی از این فناوری هاست . این سامانه به صورت کاملا بومی طراحی شده است و در این پرتاب به صورت صددرصد به کارایی لازم رسیدیم .این سامانه در کاوشگر قبلی وجود نداشت.

وی همچنین از دیگر تجهیزات مورد آزمایش در این پرتاب را حسگرهایی با دقت بالا برای سنجش و ضبط صدای موجود در داخل کپسول و داده پردازی صوتی عنوان کرد و افزود: این سامانه ، صوت تولید شده ناشی از پدیده های مختلف را در داخل کپسول اندازه گیری می کند.این عامل برای فضانورد بسیار مهم است چرا که برای انسان میزان صوت موجود و شدت صدای تولید شده در داخل کابین عامل تعیین کننده ای محسوب می شود.

ابراهیمی خاطرنشان کرد: در صورت وجود صدای ناخواسته (نویز) داخل کابین در ارتباط صوتی بین کابین فضانورد و ایستگاه کنترل اختلال ایجاد می شود و این نویز موجب می شود که صدای ایستگاه کنترل توسط فضانورد شنیده نشود. به گفته ابراهیمی در صورتی که میزان صدای موجود در داخل کابین اندازه گیری شود می توان برای تولید عایق های لازم در آینده اقدام کرد که تا آن جا که ممکن است از این نویز جلوگیری شود.

به گفته وی صدایی که در بیرون از کابین تولید می شود می تواند بیش از ۱۳۰ دسی بل نیز باشد، در محیط درون باید این شدت صدا به ۸۰ تا ۹۰ دسی بل برسد تا محیطی آرام باشد. حتی در محیطی با صدای ۹۰ دسی بل نیز فضانورد قدرت مکالمه آسان با پایگاه را دارد. اگر بالاتر از این مقدار باشد هم مکالمه سخت می شود و هم به فرد استرس وارد می شود و قدرت تصمیم گیری او را کم می کند.

ابراهیمی خاطرنشان کرد: علاوه براین ایجاد صدای بلند موجب ترس حیوان و استرس انسان می شود که این ترس تاثیر منفی بر آزمایش های حساس علمی می گذارد. وی در مورد نحوه کارکرد حسگر ها در کاوشگر خاطرنشان کرد: این حسگرها شدت صداهای تولیدی را در داخل کابین ضبط می کنند تا با انجام آزمایش های مختلف و ایجاد عایق های مناسب به آستانه صدای قابل تحمل برسیم. هنوز داده های حاصل از این حسگر به طور کامل تحلیل نشده است. این داده ها باید در حافظه های پرحجمی قرار گیرند و سپس تجزیه و تحلیل شوند.

رییس پژوهشگاه سامانه های فضانوردی همچنین از دیگر موارد آزمایش شده در این پرتاب را استفاده از سوخت مایع عنوان کرد و گفت: با استفاده از این نوع حامل علاوه بر افزایش قدرت سیستم می توان شتاب و ارتعاش کمتری را نیز به موجود زنده داخل کابین اعمال کرد بنابراین شرایط مطلوب تری برای موجود فراهم می شود.

وی توضیح داد: کاوشگر پیشگام (نخستین کاوشگر ایرانی که با موفقیت پرتاب شد) با سوخت جامد به ۹ جی (۹ برابر شتاب زمین) به مدار زمین رفت که با استفاده از سوخت مایع این شتاب به ۶ جی ( ۶ برابر شتاب موجود در کره زمین) رسیدکه استفاده از این سوخت برای انجام آزمایش های علمی مناسب است. به گفته ابراهیمی برای پروژه اعزام انسان به فضا باید به شتاب کمتر از ۴ جی دست یابیم.

پرتاب کاوشگر پژوهش با هفت میلیارد تومان
مدیر پروژه اعزام انسان به فضا در مورد هزینه های پرتاب کاوشگر پژوهش گفت : هزینه پرتاب کاوشگر پژوهش هفت میلیارد تومان اعلام شده است که این رقم شامل حامل، اجزا و خود محموله است. پرتاب قبلی (کاوشگر پیشگام) با هزینه ای بالغ بر سه میلیارد تومان انجام شد. یکی از مهمترین دلایل افزایش هزینه های کاوشگر پزوهش به دلیل استفاده از حامل بسیار پیشرفته تر در این کاوشگر است.

ابراهیمی همچنین از مشارکت ۳۰۰ نفر از متخصصان سازمان فضایی ایران و وزارت دفاع و پشتیبانی نیروهای مسلح در عملیات پرتاب خبرداد و گفت: این تیم شامل متخصصان رشته های فیزیولوژی، دامپزشکی،الکترونیک ومخابرات ،آیرودینامیک، کنترل عملیات پرواز و ده ها کارشناس دیگر رشته ها بوده است.