در هوای آلوده با دهان نفس نكشید

به گزارش نما، دکتر شهرام محقق متخصص پزشکی ورزشی گفت: ورزش در شرایط آلودگی هوا ممکن است سبب تشدید اثرات منفی آلودگی هوا برانسان شود. درواقع با وجود تاثیرات مثبت ورزش بر سلامت جسم و روحی،باید توجه داشت که ورزش در هوای آلوده ممکن است سبب تشدید اثرات منفی آلودگی هوا برانسان شود. زیرا اولا در حین ورزش میزان تهویه ریوی و ظرفیت انتشار گاز درریه افزایش یافته و امکان ورود میزان بالاتری از ذرات معلق و گازهای آلوده را به داخل بدن فراهم می سازد.

وی افزود: بررسیها نشان داده که در حین ورزش میزان جایگیری ذرات معلق در ریه بطور مستقیم متناسب با میزان تهویه ریوی در دقیقه است و در مقایسه با تنفسهای سطحی و سریع، تنفسهای عمیق و آهسته سبب رسوب میزان بالاتری از این ذرات در ریه می شوند. میزان رسوب ذرات معلق کمتر از یک دهم میکرون در ریه در حین ورزش با شدت متوسط حدود ۵ برابر حالت استراحت

گزارش شده است.

محقق در ادامه عنوان کرد: از سوی دیگر در حین ورزش بخصوص ورزش با شدت بالا به دلیل این که تنفس عمدتا از طریق دهان صورت می پذیرد مواد آلاینده و ذرات معلق بدون عبور از سد مخاط بینی که امکان جذب و به دام اندازی آلاینده های هوا را دارد مستقیما وارد مجاری هوایی پایین تر و ریه ها می
شود. به همین دلیل برخی آلاینده های هوا نظیر ازن و اکسیدهای نیتروژن در حین ورزش حتی در غلظتهای پایین سبب ایجاد آسیب های ریوی می شوند که در حالت استراحت فقط با غلظتهای بالای این آلاینده ها ایجاد می شوند.

این متخصص پزشکی ورزشی دانشگاه خاطرنشان کرد: باید توجه داشت میزان نفوذ ذرات معلق به داخل ریه به اندازه این ذرات بستگی دارد بطوری که ذرات کمتر از دو و نیم میکرون و بویژه کمتر از یک دهم میکرون شانس بیشتری برای رسیدن به بافت ریه داشته و ذرات بزرگتر از آن عمدتا در مجاری هوایی بالاتر به دام می افتند. ازآنجایی که در گازهای خروجی از اگزوز خودروها عمدتا اندازه ذرات معلق کمتر از دو نیم میکرون است انجام ورزش در فضای باز در نزدیکی بزرگراه ها و مراکز تراکم خودروها با احتمال خطر بیشتری همراه بوده و با افزایش فاصله از این مراکز تعداد ذرات معلق بصورت قابل ملاحظه ای کاهش می یابد. بنحوی که در فاصله ۸۰ متری از یک بزرگراه فرضی تعداد ذرات معلق در حدود یک سوم این تعداد در فاصله ۳۰ متری از این بزرگراه در شرایط مشابه است.