كاهش سن دختران فراری!؟

به گزارش نما به نقل از گفتار نیوز خانه‌های ریحانه که در اواخر دهه 70 تشکیل و راه‌اندازی شدند، مراکزی بودند که به عنوان مراکز حمایت از دختران فراری و بدسرپرست به نگهداری از این دختران می‌پرداختند و دارای مشاور و مددکار بودند.

این مراکز در اوایل دهه 80 و در راستای عدم انجام کارهای موازی با سازمان بهزیستی تعطیل شده و با مراکز مداخله در بحران بهزیستی ادغام شدند.

به طور کلی مخاطراتی که پس از فرار، دختران جوان بی‌پناه و آسیب‌پذیر را تهدید می‌کند، عبارتند از:

1. گرفتار شدن در دام شبکه‌های قاچاق دختران و زنان جوان: قاچاقچیان، ایادی خود را در مناطقی مانند پارک‌ها، مقابل مدارس راهنمایی و دبیرستان‌ها و اماکن عمومی ‌می‌گمارند تا با پرسه زدن در این اماکن و شناسایی دخترانی که از منازل خود فرار کرده‌اند با وعده‌های خام، آنها را به دام اندازند. گاهی فرار، پس از طرح دوستی و آشنایی از سوی دلالان شبکه‌های قاچاق و دادن وعده‌های مختلف چون ازدواج، خروج آسان ازکشور و درآمد خوب و زندگی بهتر، اتفاق می‌افتد.


2. تجاوز، اجبار و تحمیل روسپیگری: معمولاً دختران فراری گرفتار مشکل تجاوز، اجبار و تحمیل برای روسپی شدن می‌شوند. قاچاقچیان، دختران جوانی را که به هر انگیزه از خانه خود گریخته‌اند، وسیله درآمد خود قرار داده و آنها را به برقراری ارتباط جنسی و انجام کارهای خلاف مجبور می‌کنند. در سال‌های اخیر نوع جدیدی از فریب و قاچاق دختران و زنان ازطریق اینترنت مشاهده می‌شود که بیشترحاصل گسترش شبکه‌های ارتباطی مجازی است.


3. در نهایت نیز تبدیل شدن به روسپی، اعتیاد به انواع موادمخدر، ابتلا به بیماری‌هایی همچون ایدز، ورود به باندهای سرقت و افتادن در دور باطل بازداشت، زندان، آزادی و از سر گرفتن دوباره روسپیگری و سرقت، سرانجام این دختران است.

راهکار چیست؟
به طور کلی می‌توان راهکارهای رفع معضل فرار دختران از خانه را در دو سطح پیشگیری و درمان پیگیری کرد. در سطح اول لازم است خانواده‌ها را با ویژگی‌های دوران نوجوانی، عصیان‌ها و حساسیت‌های ویژه آن آشنا کرده و با استفاده از رسانه‌های جمعی و نهاد آموزش و پرورش به آگاه‌سازی آنها پرداخت. همچنین قدم‌های بعدی، آگاه‌سازی نوجوانان نسبت به پیامدهای فرار از منزل است که لازم است در این زمینه آموزش‌های لازم به نوجوانان داده شود. باید توجه داشت مسئولین ضمن کاهش زمینه‌های ایجاد فضایی که منجر به فرار دختران از منزل شود، می‌توانند به ایجاد و گسترش مراکز حمایتی در این زمینه بپردازند تا در صورت فرار، دختران بتوانند به یکی از این مراکز مراجعه کرده و کمتر دچار آسیب‌های ثانویه شوند.