دعوت نكردن ایران در نشست سوریه

گروه ترجمه - روزنامه نیویورک‌تایمز 21 ژانویه 2014(1 بهمن) در مقاله‌ای به نشست سوریه و دعوت نکردن از ایران برای حضور در این نشست پرداخت و نوشت: دیپلمات‌های آمریکایی و غربی روز دوشنبه تلاش کردند نشست صلح سوریه که در آستانه برگزار نشدن بود، در زمان مقرر انجام شود. بان‌کی‌مون، دبیرکل سازمان ملل نیز پیش‌تر، از ایران برای حضور در این نشست دعوت کرده بود. حضور احتمالی ایران، رهبران مخالفان سوری را خشمگین کرد و از حاضر نشدن خود در این نشست سخن گفتند؛ اما پس از یک روز مشاوره‌های گسترده و ابراز ناخشنودی مقامات آمریکایی از اقدام بان‌کی‌مون، دعوت از ایران لغو شد و دیپلمات‌ها تأیید کردند این نشست چهارشنبه در سوئیس آغاز خواهد شد. این نشست پیش‌درآمدی است که حتی خوش‌بین‌ترین دیپلمات‌های آمریکایی می‌گویند طولانی، پرچالش و نامشخص خواهد بود.

در ادامه مقاله آمده است: یک مقام ارشد وزارت خارجه آمریکا روز دوشنبه گفت «تصور نمی‌کنم کسانی که با مقامات سوریه سر و کار داشته‌اند، برآورد اشتباهی در مورد پیشرفت سریع داشته باشند... این نشست، آغاز یک روند است و قرار نیست به‌سرعت به پیش رود.» در واقع، تصور نشست صلحی که در نامطلوب‌ترین وضعیت برگزار می‌شود، دشوار است. جان کری، وزیر خارجه آمریکا، طی سفر به مسکو در ماه می اعلام کرد که آمریکا به همراه روسیه، خواهان برگزاری نشست صلح هستند؛ اما از زمان اعلام این موضوع، بشار اسد موقعیت نظامی خود را تقویت کرده و ائتلاف نامنسجم مخالفان گسسته‌تر شده است. در عین حال، آمریکا و روسیه در تفسیر دستورکار این نشست، اختلاف نظر داشتند. در عین حال، اهرم فشار آمریکا علیه دولت اسد، کم‌اثر شده است.

در پایان مقاله آمده است: دنیس راس، نماینده سابق آمریکا در امور خاورمیانه[غرب آسیا و شمال آفریقا]، می‌گوید: «به منظور موفقیت نشست در پایان کشمکشی گسترده و شدید، زمینه‌های آن باید چیده شود... در مورد یک دستورکار باید توافق حاصل شود، طرف‌ها باید به دستاوردهای حداقلی رضایت دهند، سایر عناصر تأثیرگذار باید در مورد اهداف اساسی، اشتراک نظر پیدا کنند و باید اهرم فشار کافی بر طرف‌های درگیر باشد تا پیشرفت‌هایی حاصل شود. بیشتر این شرایط وجود ندارد.» با وجود موانع جدی، وزارت خارجه آمریکا می‌گوید که انجام گفت‌‌وگوها ارزشمند است، زیرا تأکید بر ایجاد ساختاری انتقالی به منظور حکومت بر سوریه (هدف اصلی نشست) ممکن است به ترغیب حامیان سنتی اسد (از جمله علوی‌ها) به واگرایی از رژیم اسد منتهی شود. آقای اسد روز دوشنبه گفت که هدف گفت‌وگوها باید بحث برای یافتن راه‌های مبارزه با تروریسم باشد. این اصلاً واقع‌گرایانه نیست که تصور شود او با مخالفان تبعیدی قدرت را تقسیم کند. از نظر مخالفان سوری، دعوت از ایران به‌شدت توهین‌آمیز است.

 تحلیل‌: توجه نویسنده یادداشت فوق به برخی واقعیت‌ها سبب شده تا نگاه وی به نشست ژنو2 ناامیده‌کننده باشد و اگر به دیدگاه‌ وی دقیق‌تر توجه شود، می‌توان متوجه شد که وی نسبت به حذف اسد خوشبین نیست و موانع جدی بر سر راه این می‌بیند.