هشدار آیت الله مصباح را جدی بگیرید

علي حقجو- «واقعا شما معتقد هستيد دست آيت الله مصباح با مشايي در يك كاسه است؟» اين سوالي بود كه نشريه شما را پس از سكوت در برابر تخريبها، متقاعد به توضيحي تكميلي كرد. كسي كه چنين اتهامي را متوجه هفته نامه شما كرده بود؛ از حاميان رسانه اي جبهه پايداري بود كه از تيتر سوالي « سازش انتخاباتي جبهه پايداري با جريان انحرافي؟» سعي بر القاي چنين مطلبي داشت. آن تيتر مربوط به يادداشتي به قلم حقير در هفته نامه شما در تاريخ 19 فروردين ماه بود، زماني كه هنوز تنور انتخابات مرحله دوم گرم نشده بود و ما فرصت را براي ارائه هشدار و پيشنهاد اصلاح رويه به برادراني كه در انتخابات آتي رقيب ما بودند؛ مناسب ديديم. زيرا هنوز فرصت كافي براي جبران مافات و رفع شبهات به وجود آمده داشتند و بناي ما بر اصلاح بود و نه سوء استفاده انتخاباتي. اين مطلب بازخورد فراواني داشت كه بخشي از آن را بداخلاقي هاي كساني تشكيل داده بود كه اميد داشتيم به جاي شكاندن آينه، اشتباهات خود را اصلاح كنند. شماره بعد در واكنش به تخريبها توضيحي نگاشتم كه اين مطلب فاقد قضاوت قطعي بود و با طرح برخي سوالات به پايان مي رسيد؛ نگاه اصلاح خواهانه ما يادآوري شد و دوباره خواستار ارائه پاسخ به سوالات به جاي بداخلاقي شديم. اما اين رويه ادامه يافت و بنا به توصيه بزرگان از ادامه بحثي كه فاقد نتيجه به نظر مي رسيد، صرف نظر كرديم.
لكن القاي شبهه اخير كه ناشي از دو خطا است؛ مستلزم توضيح براي حفظ شأن علما بود. نخست تبديل سوال به قضاوت و ديگر اين همان انگاري آيت الله مصباح با جبهه پايداري. خطاي اول كه فاقد نياز به توضيح اضافي است اما درباره نكته دوم جملات آيت الله مصباح يزدي خود گوياتر از هر توضيحي است.
ايشان در يك ديدار خود در توضيح غلط بودن تصور كردن ايشان به عنوان ليدر جبهه پايداري چنين گفته بودند كه «... ديروز پريروز در روزنامه ديدم كه آقاي محصولي هم گفته بود كه اين ليدر نيست، ما در باره بحث‌هاي اخلاقي و اين چيزها با ايشان مشورت مي‌كنيم. بنابراين بنده نه آمريتي نسبت به اين آقايان دارم و نه آنها تعهدي دارند كه حرف مرا گوش كنند. نه همه حرف‌هاي آنها را من قبول دارم و نه آنها همه حرف‌هاي مرا قبول دارند و اين مربوط به همه هست. غير از مقام معظم رهبري كه بر ما ولايت دارند.»
با اين وصف آشكار است كه انتقاد از جبهه پايداري به معناي نسبت دادن آن نقد به آيت الله مصباح يزدي نيست.اما ضروري تر از اين توضيح يادآوري اين نكته است كه اصل نقد ما بر دوستان جبهه پايداري زاويه گرفتن با رهنمودهاي ايشان به عنوان مرجع مورد قبول آن جبهه است. پيشتر دبیرکل فعلي جبهه پایداری در مصاحبه با شماره 1498 نشريه سروش مورخ 29 مرداد 1390 – حدود 3 ماه پس از آغاز انتقادات آيت الله مصباح يزدي نسبت به جريان انحرافي – به صراحت گفته بود : «من نظر برخی دوستان درباره جریان انحرافی را قبول ندارم و یا حداقل برای من به اثبات نرسیده است ولی منکر بعضی از انحرافات نیستم» و يا يكي ديگر از چهره هاي موسس جبهه پايداري 29 مهرماه 90 در سومین کنگره سراسری کانون دانشگاهیان ایران اسلامی در دانشگاه شهید بهشتی به صراحت گفته بود: «بنده موافق واژه جریان انحرافی نیستم، بلکه معتقدم چند نفری هستند که مبانی و گفتمان آنها دچار انحراف شده است.» و برخي چهره هاي ديگر نيز از اين عبارات داشتند. شايد از همين جهت بود كه بنابر نقل مسئول دفتر آيت الله مصباح ، ايشان علت مداخله در تاسيس جبهه پايداري را چنين شرح داده اند «تمام هم و غم من از تأسيس جبهه پايداري اين بود كه دوستاني كه از جريان آقاي احمدي‌نژاد سر قضيه مشايي سرخورده شده بودند، به دامن جريان انحراف نيافتند، بنابراين، پرچم اين جبهه را برافراشته كرديم تا اينها را جذب كنيم و به دام آنها نيافتند.»آنچه در آن يادداشت مورد تصريح بود؛ طمع روزنامه منتشر كننده خاتون به جبهه پايداري و نيز پالسهاي متقابل در برابر ادبيات حمايتي روزنامه ايران از نامزدهاي آنها بود و تذكري از باب نهي از منكر و نه برچسب زني براي حذف نيروها؛ زيرا اعتقاد ما بر جذب حداكثري و دفع حداقلي است.
اينك در پي واكاوي رفتار امروز جبهه پايداري نيستيم. چنانكه برخي از چهره هاي آن جريان سعي بر تبيين مواضع داشته و برخي نداشتند. هدف از اين بازخواني تاكيد بر ضرورت حفظ حرمت علما و يادآوري اين مطلب است كه دغدغه آن روز ما دغدغه امروز آيت الله مصباح يزدي نيز هست. آنچنان كه در ديدار اخير ايشان با جبهه پايداري كه اخيرا در رسانه هاي خودشان منعكس گشته است؛ ايشان ضمن برخي تذكرات اخلاقي بار ديگر خاطر نشان كرده اند «ما هم بايد منتظر فتنه‌هاي جديد باشيم. فتنه‌هايي که طليعه آن در چند سال گذشته ظاهر شد؛ جرياني که با تظاهر به اسلام و تشيع و تمسک به نام مبارک امام زمان ـ‌صلوات‌الله‌عليه‌ـ در باطن تيشه به ريشه اسلام مي‌زند. بعضي از مسئولان هم متوجه نيستند که بالقوه چه خطري در پيش است که شايد از همه خطرهاي گذشته سخت‌تر و سنگين‌تر باشد. هر چند ـ‌الحمد...‌ـ اين جريان بالفعل آبرويي ندارند؛ اما اگر خداي نکرده از آنها غفلت شود و بتوانند فرصتي براي ترويج افکار خود پيدا کنند خطرشان از همه خطرهاي گذشته بيشتر است.»
اينكه آن مسئولاني كه متوجه اين خطر بالقوه نيستند چه كساني هستند؛ امري است كه موجب هشدار ما گرديده بود.


منبع: هفته نامه شما