به گزارش نما، محققان این دانشگاه موفق به تلفیق نانوحفره‌های سیلیکایی حاوی TRC105 با برچسب‌های رادیواکتیو شدند. TRC105 نوعی آنتی‌بادی است که می‌تواند به اندوگلین موجود در بدن انسان و موش متصل شود. اندوگلین یک نوع گلیکوپروتئین نوع یک است که روی سطح سلول‌های اندوتلیال یافت می‌شود.
نانوحفره‌های سیلیکا دسته‌ای از مواد هستند که پتانسیل بالایی در حمل و رهاسازی دارو دارند. دلیل این امر زیست‌سازگار و غیرسمی بودن آنها است. سطح این مواد را می‌توان به سادگی اصلاح کرد و حفره‌های آن برای نگه‌داشتن مولکول‌های دارویی مناسب است.
محققان سعی کردند تا لیگندهای مختلفی نظیر اسید فولیک را به این نانوساختارها متصل کنند. آنها قصد داشتند تا این کار را هم در محیط آزمایشگاهی و هم در داخل بدن انجام دهند. اخیرا یک تیم تحقیقاتی به رهبری ویبو کای گام موثری را در این مسیر برداشتند. آنها موفق به ساخت نانوساختارهای سیلیکا حاوی TRC105 و برچسب رادیواکتیو (64Cu-NOTA-mSiO2-PEG-TRC10) شدند. 64Cu ماده رادیواکتیو با نیمه عمر 12.7 ساعت است که بصورت رایج در توموگرافی نشر پوزیترون استفاده می‌شود.
نتایج تست‌های محققان نشان داد که این سیستم دارویی می‌تواند دارو را به داخل تومور سرطان پستان منتقل کند. این گروه با استفاده از الگودهی، موفق به ساخت نانوحفره‌هایی به ابعاد 80 نانومتر شدند. در قدم بعد با استفاده از ارتباط دهنده پلی‌اتیلن‌گلیکول، موفق به اتصال ترکیبات مختلف به نانوحفره سیلیکا شدند. در نهایت نانوساختار را برچسب‌زنی کردند.
این گروه در حال حاضر به دنبال یافتن راهی برای افزایش حمل دارو توسط این سیستم حمل دارو هستند. محققان قصد دارند تا عملکرد این ساختار را در تصویربرداری از تومورهای سرطانی ثابت کنند.
به گزارش ایسنا، تشکیل رگ‌های خونی جدید برای رشد تومورهای سرطانی ضروری است. هدف‌گیری این رگ‌ها بسیار مهمتر از هدف‌گیری خود تومور است. CD105 ماده مناسبی برای هدف‌گیری این رگ‌ها است. این گروه اثربخشی این سیستم حمل دارویی را برای تصویربرداری و از بین بردن این رگ‌ها نشان دادند.
دستاورد تازه محققان برای نابودی سلول‌های سرطانی
نتایج یافته‌های پژوهشگران دانشگاه ویسكوسین مادیسون نشان می‌دهد نانوحفره‌های سیلیكایی می‌توانند داروهای ضدسرطان را به تومورهای سرطانی حمل كنند.
۱۳۹۳/۱/۴
