به گزارش سرويس فناوري خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، موي سر بتهون براي رسيدن به دستان محققان، راه درازي را طي كرده و نسل‌هاي مختلف از آن محافظت كرده‌اند؛ موي سر اين موسيقيدان بزرگ، حتي از زندان «آشوتيس» نازي‌ها نيز جان سالم به در برده است.
سرانجام يك تيم تحقيقاتي با همكاري هنرمند ايتاليايي، موي سر بتهون را در سال 2009 ميلادي در حراجي ساتبي خريداري كرده و توانستند نمونه DNA را از موي سر بتهون استخراج كنند.
«اسكات ميچل» آهنگساز اسكاتلندي از فناوري «سيماتيكس» براي ساخت نت موسيقي استفاده كرد. فناوري سيماتيكس بررسي نقوش و اشكال ايجاد شده توسط فركانس‌هاي موسيقي زمان عبور دادن از آب يا لايه نازك شن است.
اين آهنگساز 22 آمينو اسيد منحصر به فرد را در نمونه DNA بتهون مشخص كرد و براي هر يك، نت موسيقي اختصاص داد و بر اساس نت‌هاي موسيقي يك قطعه آهنگ براي پيانو و ويولن نوشت.
بر اساس نامه‌هاي عاشقانه بتهون نيز شعري تهيه شد و محصول نهايي يك آهنگ پنج دقيقه‌اي به نام «آخرين ترانه لودويگ» بود.
بدين ترتيب، موسيقيدان برجسته آلماني، پس از گذشت 200 سال از زمان مرگش، موفق شد اثري جديدي را به مردم دنيا هديه كند.
اثر جدید «بتهون» پس از دو قرن!
محققان اسكاتلندی با استفاده از فناوری «سیماتیكس» و استخراج DNA موی سر بتهون، موفق به ساخت یك آهنگ شدند و بدین ترتیب، اثری جدید را پس از گذشت دو قرن از مرگ این موسیقیدان ارائه كردند.
۱۳۹۰/۱۱/۲۷
