كروش ارزش 30 میلیارد را ندارد/ باید به سراغ مربیانی برویم كه تخصص دارند

به گزارش نما ، ماندن یا رفتن کارلوس کروش، سرمربی پرتغالی تیم ملی، بعد از بازیهای جام جهانی 2014 به یکی از مباحث اصلی این روزهای فوتبال ایران تبدیل شده است. در این میان علی کفاشیان رئیس فدراسیون فوتبال تمایلش را برای حفظ کروش مخفی نکرد اما سنگ بزرگی که این مربی پرتغالی جلوی پای فدراسیون بی پول ایران گذاشته است، باعث شد تا مذاکرات دو طرف نیمه کاره رها شود. در این میان خداداد عزیری که با وجود قبول داشتن کروش به عنوان یک مربی بزرگ همواره یکی از منتقدان برنامه های او است معتقد است درخواست کروش نه تنها منطقی نیست بلکه فدراسیون اگر می خواهد 30 میلیارد تومان برای جذب مربی خارجی هزینه کند می تواند مربیانی به مراتب بهتر از کروش را به ایران بیاورد.
گفتگو: علیرضا حاجی میرزابابا

درخواست 30 میلیاردی کرش برای تمدید قراردادش با فدراسیون فوتبال سروصدای زیادی به پا کرده است.
وقتی فدراسیون هر چه کرش گفت و خواست را چشم بسته قبول کرد نتیجه‌اش این میشود که او خواهان این مبلغ شود.

ارزش دارد فدراسیون برای حفظ کرش این مبلغ را پرداخت کند؟
نه؛ 30 میلیارد پول کمی نیست و پرداخت این پول به کرش هم منطقی نیست. با این پول میتوان مربیان بزرگتر از کرش را هم به ایران آورد.

ولی کرش هم مربی کوچکی نیست.
من هم نگفتم او کوچک است اما او هر چقدر هم بزرگ باشد ارزش ندارد 30 میلیارد برای حفظ او هزینه کنیم.

با این حال خیلی ها موافق این موضوع هستند.
بالاخره هرکس نظری دارد. 30 میلیارد تومان چیزی حدود 10 میلیون دلار میشود که این مبلغ در فوتبال جهان هم پول زیادی است. اگر کرش در این چند سالی که در فوتبال ایران حضور دارد در تیم ملی تحولی ایجاد میکرد و ساختار فنی فوتبال ما را درست میکرد ارزش داشت که این پول را به او بدهند اما او که امروز برود، نبودنش در تیم ملی احساس نمیشود چرا باید این پول را بگیرد؟ فدراسیون اگر میخواهد به مربی 10 میلیون دلار بدهد باید به مربیای بدهد که بعد از رفتنش حداقل دوسوم این مبلغ در فوتبال ایران تأثیر مثبت گذاشته باشد.

اما بعضی از کارشناسان فوتبال معتقدند که او به لحاظ فنی تاثیر خوبی بر فوتبال ایران گذاشته است.
کدام تاثیر؟ این کارشناسان از چه چیزی صحبت میکنند؟

موافقان ادامه حضور کرش در فوتبال ایران بر این باور هستند که او تغییرات ساختاری در تیم ملی ایجاد کرده است.
این هم نظری است اما این دیدگاه با نظر من خیلی فرق دارد. نمیخواهم نگاه منفی به کرش داشته باشم. بالاخره تیم ملی قرار است با هدایت و رهبری او در جام جهانی به میدان برود.

اما شما ببینید تیم ملی در چه وضعی به جام جهانی رفت. تیم ملی قبل از سه بازی پایانی مرحله مقدماتی امکان داشت از گردونه مسابقات حذف شود، آن هم در حالی که در گروهی قرار داشتیم که کره جنوبی تنها رقیب ما بود. در آن سه مسابقه هم تیم ملی فقط برد و به لحاظ فنی چیزی برای ارائه نداشت. بازی آخر مقابل کره را دوباره نگاه کنید؛ بازیکنان کره چند تا توپ روی دروازه ما آوردند ولی ما یک توپ بردیم که آن هم وارد دروازه این تیم شد. با همین یک توپ ما رفتیم جام جهانی.

درست مثل بازی با استرالیا؟
بازی با استرالیا یک بازی به یادماندنی در تاریخ فوتبال ایران است. از طرف دیگر آن تیم با تیمی که امروز داریم به هیچ وجه قابل قیاس نیست. با گذشت چند سال هنوز مردم از تیمهای 1996 و 1998 به نیکی یاد میکنند. آن تیم، تیم نسل طلایی فوتبال ایران بود.

از بحث اصلی خارج نشویم به نظر شما فدراسیون باید کرش را حفظ کند یا بعد از جام جهانی به دنبال مربی جدید برای تیم ملی باشد؟
فدراسیون باید در این باره منطقی عمل کند. اگر احساسی به این موضوع نگاه شود به طور حتم فوتبال ایران ضررمی بیند. اگر قرار است با رفتن کرش مربی خارجی جایگزین او شود بهتر است فدراسیون به دنبال مربیانی برود که در ایجاد تحول فنی و ساختاری در فوتبال تبحر دارند.

پاسخ زیرکانه ای بود.
کرش کارش را بلد است. بالاخره به کسی که سالها دست راست فرگوسن در تیم منچستر بوده است یا اینکه سرمربیگری تیم ملی پرتغال و رئال مادرید را در کارنامه دارد نمیتوان گفت که کار بلد نیست. اتفاقاً کاربلد است و من هم همیشه از او تعریف کرده ام اما با این حال معتقدم کرش در فوتبال ایران با وجود صعود به جام جهانی جواب نداد. او در ایجاد تحول در فوتبال ایران ناموفق بود؛ به همین دلیل باید به سراغ مربیانی برویم که در انجام این کار تخصص دارند.

مثلا؟
فوتبال دنیا پر است از مربیانی که در این زمینه تخصص دارند. یورگن کلوپ، مربی دورتموند، نمونه بارز این دست از مربیان است. دورتموندی که او امروز ساخته است با دورتموند دو سال پیش قابل قیاس است؟ من میگویم نیست. او با حضورش بر روی نیمکت دورتموند تحول بزرگی ایجاد کرد.

اما نباید فراموش کنیم که مربی برای اینکه بتواند تحول ایجاد کند نیاز به بازیکنانی دارد که بتوانند خواسته ای او را بر آورده کنند؟
این حرف درستی است. فوتبال که ورزش «هلو بپر تو گلو» نیست. برای رسیدن به موفقیت باید برنامه داشت و عرق ریخت. من قبول دارم که فوتبال ایران امروز ستاره ندارد یا اگر بهتر بگویم بازیکنان تاثیرگذار کم دارد که همین موضوع کار سرمربی تیم ملی را سخت میکند اما مربی خارجی که با هزار سلام و صلوات به ایران میآید، باید بتواند بیشترین بهره را از بضاعتی که در اختیار دارد.

اگر فدراسیون بنا به هر دلیلی نتوانست با رفتن کرش نتوانست مربی خارجی با این خصوصیت را جذب کند آیا مربی وطنی می‌تواند این امر مهم را انجام دهد؟
اگر قرار است با رفتن کرش دوباره «ویچها» هدایت تیم ملی را بر عهده بگیرند مربیان ایرانی میتوانند ثمربخش تر باشند.