به گزارش نما به نقل از ایسنا، محمد حسین کیاشمشکی روز ۱۴ دی‌ماه ۹۲ در هنگام اسکی کردن در پیست اسکی شمشک دچار حادثه شد و پس از آن دیگر هرگز نتوانست بر روی پا‌هایش بایستد.
شاید با شنیدن کلمه اسکی همه به یاد خانوده‌های مرفه بیفتند. اما اینجا و در شمشک تقریبا همه به قول خودشان قبل از راه رفتن، اسکی کردن را یاد می‌گیرند. از داخل کوچه‌های تنگ و پر برف شمشک می‌گذریم و در نهایت وارد خانه پدری محمدحسین کیاشمشکی می‌شویم. پدر سال خورده و کم حرف محمد حسین به استقبالمان می‌آید. وارد خانه که می‌شویم مادرش را می‌بینیم؛ گوشه‌ای نشسته و با بغض به تنها پسرش نگاه می‌کند که باید تمام عمر بر روی تخت دراز بکشد.
شرح حادثه
پرسیدن درباره شرح روز حادثه شاید سخت‌ترین کاری باشد که در طول مصاحبه باید انجام شود. با آن که محمدحسین خیلی توان صحبت کردن ندارد، اما درباره روز حادثه می‌گوید: روز شنبه ۱۴ دی ماه ۹۲ مثل همیشه برای اسکی کردن به پیست رفتم و در هنگام پایین آمدن و در دو سه دور آخر که می‌خواستم بایستم ، زیر پایم خالی شد و همین سبب شد تا پرتاب شوم و با سر به پایه دکل برخورد کنم و بعد از برخورد هم با کمر و با شدت به زمین بیفتم. بعد از وقوع حادثه چیز زیادی را به یاد ندارم، ولی به خاطر شدت ضربه وارده و آنطور که پزشکان معالج گفتند در هنگام برخورد گردن و نخاعم دچار آسیب جدی شد.
آن طور که می‌گوید، طبق نظر پزشکان معالج به دلیل جابجایی نامناسب و عدم حضور تیم امدادی مجرب در پیست اسکی شدت جراحات وارده بیشتر شده و همین امر هم سبب شده تا دچار ضایعه نخاعی جدی شود.
محمد حسین درباره رسیدگی به وضعیتش پس از رخ دادن حادثه افزود: پس از رخ دادن حادثه، با مدت زمان بسیار زیادی اورژانس شمشک بالای سرم رسید و مشغول مداوایم شد. آنچه دوستانم تعریف می‌کردند، حاکی از آن بود که مدت زمان زیادی در این میان سپری شد و افرادی که در درمانگاه بودند، بسیار آهسته و به کندی برای درمان من اقدام کردند. حدود نیم ساعت تا ۴۵ دقیقه طول کشید تا تیم امداد بالای سرم بیاید و در طول این مدت خون زیادی از من رفت و به خاطر همین مشکلات زیادی برایم پیش آمد.
وضعیت نه چندان مناسب درمانگاه شمشک و نبود امکانات مناسب درمانی در نزدیکی پیستی که میزبان شمار زیادی از علاقه مندان به ورزش پرخطر اسکی است، دیگر مطلب مورد اشاره اوست.
محمد حسین در این باره می‌گوید: درمانگاه شمشک یک درمانگاه کاملا معمولی و با امکانات بسیار کم و محدود است. پس از آنکه دچار حادثه شدم برای ادامه مداوا عازم فشم و پس از آن راهی تهران شدم تا درمان‌های بعدی‌ام را در بیمارستان امام خمینی(ره) انجام دهم.
بیان علت حادثه و گلایه از مسولین پیست
محمد حسین کیاشمشکی مهم‌ترین علت را در رخ دادن حادثه امنیت نا‌کافی پیست شمشک عنوان می‌کند و می‌گوید: متاسفانه هیچ گونه علامت خطر در قسمت‌هایی که احتمال رخ دادن حادثه در آنجا وجود دارد نصب نشده است. حتی در پایه دکل نیز بالشتک و یا جسم نرمی که از شدت برخرود کم کند نیز وجود نداشت.
او البته گلایه زیادی از مسولین پیست شمشک دارد و اظهار می‌کند: با گذشت چند ماه از وقوع آن حادثه هیچ یک از مسولین پیست اسکی شمشک پیگیر وضعیت درمانم نبودند. حتی برای ملاقات نه به بیمارستان آمدند و نه حتی به خانه ما.
محمدحسین ادامه می‌دهد: البته می‌خواستند مبلغی اندک که بیشتر شبیه صدقه بود را به من بدهند. پولی که حتی خرج پروتزهایی که الان بر روی صورتم گذاشته‌اند را کفاف نمی‌داد. پیست اسکی شمشک با درآمد زیادی که دارد یکی از پردرآمد‌ترین پیست‌های اسکی در ایران است و این درآمد روزهای آخر هفته و تعطیل به اوج خود می‌رسد. اما با این همه درآمد نه امکانات مناسبی در پیست قرار دارد و نه به وضعیت مصدومان آن به درستی رسیدی می‌شود.
صحبت‌های ملی پوش سابق اسکی
محمد شمشکی که در مدت زمان پس از رخ دادن حادثه پیگیر وضعیت محمدحسین کیاشمشکی بوده و از طریق مراجع رسمی و قضایی به دنبال پرونده او رفته است نیز از حادثه رخ داده ابراز تاسف می‌کند و می‌گوید: متاسفانه همه ساله شاهد وقوع تعداد زیادی حادثه برای اسکی بازان در پیست‌های اسکی ایران هستیم. محمدحسین کیاشمشکی هم نه اولین و نه آخرین نفری است که در پیست‌های نا‌امن اسکی ایران دچار حادثه می‌شود.
خود او در این در این باره می‌گوید: متاسفانه با وجود درآمد بسیار بالایی که پیست اسکی شمشکی دارد، شرکت توسعه و نگهداری اماکن فقط درآمدهای حاصل از پیست را دریافت می‌کند و هزینه بسیار اندکی را برای پیست انجام می‌دهد. درآمد پیست اسکی میلیاردی است و به هیچ عنوان درآمد کمی نیست. گویا در این بین فقط یاد گرفته‌اند که پول را دریافت کنند و هیچ گونه هزینه‌ای را صرف ایمن سازی پیست نکنند.
شمشکی ادامه می‌دهد: حتی کارکنان پیست شمشکی که همگی بومی هستند با حداقل درآمد مشغول فعالیت در این پیست هستند و به نوعی فداکاری می‌کنند و متاسفانه مسئولان پیست از آن‌ها سوء استفاده می‌کنند.
اسکی باز سابق تیم ملی اضافه می‌کند: حتی مسولین پیست بدعتی را نیز ایجاد کرده‌اند و می‌گویند کسی در پیست اسکی به صورت تفریحی مشغول اسکی کردن است، مسئول هر حادثه‌ای است که برایش رخ می‌دهد و آن‌ها مسئولیتی را بر عهده نمی‌گیرند. گویا مسولین پیست شمشک هنوز یاد نگرفته‌اند که اماکن ورزشی دارای برخی از قوانین است. مسئولان پیست می‌گویند محمدحسین سرعتی در حدود ۱۰۰ کیلومتر در ساعت داشته است. سوال من این است که اسکی بازان حرفه‌ای در مسابقات سرعت با آن شرایط خاص و وسایل ویژه در نهایت به این سرعت می‌رسیم، حالا چگونه محمد حسین با امکانات معمولی به این سرعت رسیده است؟! چرا مطلبی را عنوان می‌کنند که به هیچ عنوان صحت ندارد؟ این قبیل مسائل کم لطفی به ورزش اسکی و ورزشکاران اسکی باز است، چرا می‌خواهند به خاطر حفظ صندلی خود هر مطلبی را بیان کنند و این گونه اسکی بازان را متهم می‌کنند؟
شمشکی دیگر مطلب تاسف بار در پیست اسکی شمشکی را بیمه نامه ضعیف آن عنوان می‌کند و می‌گوید: متاسفانه مسولین پیست بیمه نامه‌ای ضعیف و با حداقل هزینه را برای پیست در نظر گرفته‌اند که به هیچ عنوان قابل قبول نیست. انگار مسولین پیست فقط یاد گرفته‌اند که هزینه‌ها را دریافت کنند و هیچ گونه مسئولیتی در قبال حوادث نداشته باشند. جالب آنکه حتی پس از این اتفاقات مسولین پیست می‌گویند ما مشکلی نداریم. اگر دادگاه حکمی را صادر کرد ما آن را قبول می‌کنیم و هزینه‌هایش را پرداخت می‌کنیم. انگار نه انگار که یک جوان این گونه به روی تخت افتاده است.
او با بیان اینکه هیچ یک از قول‌هایی داده شده درباره محمدحسین کیاشمشکی عملی نشده، افزود: تاکنون چیزی بالغ بر ۶۵ میلیون تومان برای محمدحسین کیاشمشکی هزینه شده و هیچ گونه هزینه‌ای از سوی افراد مسئول به ما داده نشده است. کمک‌های اولیه و امدادی در پیست شمشک در حد زیر صفر است. حتی اگر در حد صفر باشد باز هم معنی دارد! آن پول میلیاردی را که به دست می‌آورند چه کار می‌کنند؟ به راحتی می‌گویند ما می‌دانیم چگونه کار‌هایمان را پیگیری کنیم و همواره تاکید می‌کنند که دولت پشت ماست. البته ما هم به آن‌ها تاکید می‌کنیم که ما هم قانون داریم. برای همین کارها را از طریق مراجع حقوقی و با گرفتن وکیل پیگیری می‌کنیم.
او درباره نحوه تهیه هزینه‌ای درمانی محمد حسین کیا شمشکی می‌گوید: تمام ۶۵ میلیون تومانی که هزینه شد، قرض گرفته شده است. در حال حاضر محمد حسین نیاز به فیزیوتراپی دارد و نزدیک‌ترین مرکز فیزیوتراپی در فشم قرار دارد و محمد حسین را نمی‌توان با این شرایط به پیش فیزیوتراپ برد و باید فیزیوتراپ را اینجا آورد و آوردن فیزیوتراپ هم هزینه زیادی دارد. ۶۵ میلیون تومان برای هزینه‌های درمانی پرداخت شد و طبق نظر کار‌شناسان پزشکی قانونی ۷۵ درصد این آسیب به علت جابجایی بد نامناسب محمدحسین در پیست اسکی بوده است. از مسئولان پیست درخواست کردم که بخشی از هزینه‌های درمانی را پرداخت کنند، ولی حتی از آن هم دریغ کردند.
اسکی باز سابق تیم ملی اضافه می‌کند: ارتفاع تشکی که به عنوان ضربه گیر در پایه دکل نصب کرده‌اند در حدود یک متر و ۵۰ سانتی‌متر است و نهایتا تا سینه اسکی‌باز را پوشش می‌دهد و پایین‌تر از آن نیزخالی است. یعنی فقط میانه بدن را این تشک کوتاه پوشش می‌دهد. این تشک چگونه می‌تواند مانع آسیب دیدن اسکی باز شود؟
شمشکی با انتقاد از نبود کادر درمانی مناسب در پیست اسکی شمشکی تصریح می‌کند: متاسفانه حتی یک نفر از کارکنان پیست نیست که دانش حداقلی از کمک‌های اولیه و امداد را داشته باشد. برای مثال در تصادفات هیچ کس جرات نمی‌کند فردی را که دچار مصدومیت نخاعی و آسیب دیدگی در ناحیه صورت و گردن شده بدون در نظر گرفتن موارد استاندارد جابجا کند، اما وقتی محمدحسین کیاشمشکی دچار مصدومیت شدید در ناحیه نخاع شد بدون در نظر گرفتن موارد لازم او را جابجا و منتقل کردند که همین امر هم سبب شد تا مصدومیت او تشدید شود و در حال حاضر توان حرکت نداشته باشد. هر کسی که دانش حداقلی از امداد و نجات داشته باشد می‌داند که فردی را که دچار صدمی از ناحیه سر و صورت و گردن شده را نباید همین طور داخل برانکارد انداخت و منتقل کرد. امکانات درمانی پیست اسکی شمشک متعلق به حداقل ۲۰ سال پیش است و هنوز به روز نشده است.
اسکی باز سابق تیم ملی ایران همچنین در مورد جابجایی محمدحسین کیاشمشکی نیز می‌گوید: پیست اسکی شمشک با اورژانس هوایی قرارداد دارد، چرا اطلاع ندادند هلی‌کوپتر همان جا فرود بیاید و مصدوم را منتقل کند؟ در طول مسیر که محمدحسین را به فشم بردند و از آنجا به لواسان انتقال دادند، ضربات زیادی به کمر و نخاعش او وارد شد و همین هم مطمئنا تاثیر زیادی در وخیم‌تر شدن حال او داشته است. چه کسی با مصدومی که دچار ضایعه نخاعی این کار را می‌کند؟
او تصریح می‌کند: یک انسان باید خیلی شرمسار باشد که ببیند جوانی ۲۳ ساله این گونه صدمه دیده و هیچ گونه توجهی به او نمی‌کند. چرا برای یک کوتاهی، این جوان باید تمام عمرش را این گونه سپری کند؟ مسئولیت این اتفاقات بر عهده کیست؟ مگر او در بیرون پیست برایش حادثه رخ داده؟ حتی در تصادفات جاده‌ای نیز اگر کسی فرد آسیب دیده را این گونه حمل کند و سبب تشدید مصدومیت او شود، آن شخص محکوم است و مسئولیت دارد.
شمشکی در این بین انتقادی را نیز به کسانی که مسولیت تایید کردن استاندارد پیست‌های اسکی را دارند نیز وارد می‌کند و می‌گوید: تمامی پیست‌های اسکی برای افتتاح و راه اندازی باید استانداردهای فدراسیون جهانی اسکی را دارا باشند. چرا کارشناسانی که راهی پیست‌های اسکی می‌شوند انقدر راحت مجوز فعالت‌های پیست‌های اسکی را می‌دهند. برای مثال در پیست شمشک تابلوهای اعلام خطر وجود ندارد و حتی محل‌های پرتگاه جدا سازی نشده است. وقتی اتفاقی برای اسکی بازی می‌افتد چه کسی پاسخ گو است؟
اسکی باز سابق تیم ملی اضافه می‌کند: وقتی بلیت‌ها را با هزینه ۴۰ هزار تومانی به فروش می‌رسانند باید مدیریت درستی بر روی آن شود. از این پول باید هزینه‌های کارگران، تجهیز پیست و بیمه داده شود. مسولین پیست حداقل کاری که می‌توانستند انجام دهند این بود که هزینه‌های درمانی محمدحسین را پرداخت کنند تا خانوده او علاوه بر درد مصدومیت، درد هزینه‌های درمانی را نکشند.
او اضافه می‌کند: حادثه‌ای که برای محمد حسین کیا شمشکی رخ داد اولین و آخرین حادثه‌ای نبود که در پیست اسکی شمشک رخ می‌دهد. سالانه چیزی در حدود ۷۰ تا ۱۰۰ نفر مصدوم در پیست اسکی شمشک داریم. ورزش‌هایی مثل اسکی، سوارکاری، دوچرخه‌سواری و... ورزش‌های پر خطری هستند و شرایط ویژه‌ای دارند. در ورزش اسکی بخشی از عوامل دخیل مربوط به تجهیزات ورزشکار است و بخش مهمی به شرایط پیست باز می‌گردد.
شمشکی در پایان خاطر نشان می‌کند: اسکی عشق محمد حسین بود. متاسفانه به خاطر کوتاهی عوامل حاضر در پیست، جوانی‌اش را باید این گونه سپری کند. شاید بی‌ارزش‌ترین بخش جبران آسیب وارده به محمد حسین دادن پول دیه او باشد، ولی بخش‌های روحی و روانی چگونه جبران خواهد شد؟ این ضربات روحی که به او وارد شد چطور جبران خواهد شد؟ مگر توجه کردن چقدر هزینه دارد که افراد مسئول آن را دریغ کرده‌اند؟ امیدوارم وزیر ورزش و جوانان توجه ویژه‌ای را به مساله و این جوان آسیب دیده داشته باشد و با افراد خاطی برخورد جدی شود.
قصه پردرد اسكی باز با ضایعه نخاعی
درست در روزهایی كه همه لبخند بر لب داشتند و در تكاپوی مهیا شدن برای فرا رسیدن سال نو بودند، در كوچه پس كوچه‌های روستای شمشك جوانی ۲۳ ساله به دلیل سهل انگاری كسانی كه مسوولیت تامین امنیت جان ورزشكاران را دارند، بی‌حركت به روی تخت بیماری افتاد تا مهم‌ترین آرزوی سین سفره هفت سینش سلامتی باشد.
۱۳۹۳/۱/۲۵
