یك اتفاق هنری خیابان فرشته را بند آورد

به گزارش نما، حضور آثار رضا کیانیان و نیز البته امیر اثباتى طراح صحنه صاحب سبک سینما، سمیرا علیخانزاده، گلزار حسن زاده، آبتین مظفرى، حسام نورانى و حامد صفایى نه تنها اقشار مختلف مردم بلکه چهره هاى شاخصى نظیر بهمن فرمان آرا، محمود دولت آبادى، رخشان بنى اعتماد، فاطمه معتمدآریا، فرهاد توحیدى، حبیب رضایى، پگاه آهنگرانى، یاسمین ملک نصر، صابر ابر و... مخاطبان را به گالرى آریانا کشاند تا از نزدیک ببینند واقعا در سر این هنرمندان چه مى‌گذرد.
این نمایشگاه با کیوریتورى گلزار حسن زاده و طراحى محیط امیر اثباتى شکل گرفته است، از گالرى شیک و بزرگ آریانا فضایى متفاوت ساخته که در کنار خود آثار، همین محیط نیز جذاب است.
در بدو ورود مخاطب به آریانا، اثر حسام الدین نورانى با ترکیب چیدمان - ویدئو - نئون با عنوان «اینجا کسى پنهان است» خودنمایى مى‌کند؛ اثرى که از خواب دیدنهاى محو و موهوم شبانه مى‌گوید؛ ارایه این عادت انسانى در قالب تصاویر روى یک تختخواب دو نفره در اندازه واقعى که رشته‌های نئون آن را در بر گرفته‌اند، همه دیدارکنندگان را دقایقى مجاب به ایستادن مى‌کند.
بسیارى از مردم براى تماشاى ویدئو چیدمان رضا کیانیان و آشنایى با اینکه «چى تو سرت مى‌گذره» به این نمایشگاه مى‌آیند؛ اثرى که نوعى گرامیداشت سینما و تجلیل از ستاره‌هاى درگذشته و معاصر سینماست؛ «منم اسپارتاکوس» نام ویدئوى اوست که جلوى در ورودى سالنش، ماکتى از مرحوم فردین چیدمان شده که تقریباً همه دیدارکنندگان از کیانیان تقاضا مى‌کنند عکسى جمعى با حضور فردین بگیرند؛ ویدئو یک سکانس معروف از فیلم «گنج قارون» را نشان مى‌دهد که به ابتکار کیانیان، چهره بسیارى از اهالى برجسته سینما روى صورت فردین مونتاژ مى‌شود؛ اثرى که در عین سادگى از این مهم یاد مى‌کند که آیا «شادى سینماى ایران را فراموش کرده یا سینماى ایران شادى را؟!» مرور خاطره سازان سینما شاید حدود یکصد چهره کارگردان و بازیگر که در میانشان حتى کلاه قرمزى، پسر خاله، فامیل دور و منتقدان نیز جا نیفتاده‌اند، موضوع اصلى «منم اسپارتاکوس » است؛ در این اثر نمى‌توان نقش بسیار تأثیرگذار موسیقى خوب آن را نادیده انگاشت که با خلاقیت على کیانیان پدید آمده است.
شاید یکى از جذاب‌ترین ویدئو چیدمان‌هاى این نمایشگاه اثر سمیرا علیخانزاده است که مخاطبان باید یک به یک از آن دیدن کنند؛ علیخانزاده با آیینه این اثر را آفریده است، مخاطب وقتی از دالان آینه اى مى‌گذرد و روى صندلى مى‌نشیند، پشت سر خود را در آینه پیش رویش مى‌بیند؛ تجربه شخصى تا حدودى شوک‌آور و نو که مخاطب به خودش پشت مى‌کند و آینه اى با ویژگی متفاوت کشف مى‌کند. اثر امیر اثباتی نیز جالب توجه است یک شهرفرنگ نوستالژیک بسیار بزرگ که فضاى گالرى را به دو بخش تقسیم مى‌کند و غیر از ابعاد معاصر شده است، «لایک» نشانه معروف دنیاى مجازى نام دارد، اما به جهت کارکرد، تجربه تاریخى را باز آفرینى مى‌نماید. در این نمایشگاه حامد صفایی همه را به سالن سینما دعوت مى‌کند که ویدئوآرت تصاویر گرافیکی «موهات رو کوتاه کردى» ببینند. اما آبتین مظفرى در اثر «خانه‌اى که در تاریکى ساخته ایم» تلویزیونى ارائه مى‌دهد که تا مخاطب آن را مى‌بیند، خاموش مى‌شود و گلزار حسن‌زاده با ویدئوچیدمان مفصلى که سه بخش پیاپى دارد، روایتهاى سرش را بازگویى مى‌کند: ویدئوى زن سیه پوش، تصاویر تیغ و حمام و دالانى سیاه به مثابه تابوت نماى کلى این اثر است.


سینما شادی را فراموش کرد یا شادی سینما را!
رضا کیانیان با اشاره به حضورش در نمایشگاه «ویدئو چیدمان» همراه با 6 هنرمند دیگر از علاقه‌اش به هنرهای مختلفی چون عکاسی و تجسمی گفت و عنوان کرد به اعتقاد وی دنیا بزرگتر، گسترده‌تر و متنوع تر از آن چیزی است که ما تجربه می کنیم پس بهتر است سراغ عرصه های مختلف رفته و آنها را نیز تجربه کنیم.
وی درباره ایده واحدی که در ساخت ویدئو آرت‌های این نمایشگاه وجود دارد، توضیح داد: تمام ویدئو چیدمان‌های این نمایشگاه با موضوع واحد «تو چی فکر می‌کنی؟» ساخته شده اند. در واقع هرکس نگرش خودش را در مورد این موضوع ارایه می دهد و مخاطب شاهد نمایشگاهی از کارهای هفت هنرمند است که با یک ایده، مفاهیم گسترده ای را انتقال می دهند. فکر می کنم فقط من و امیر اثباتی برای اولین بار باشد که ویدئو آرت می سازیم چون بقیه دوستان پیش از این تجربه ساخت ویدئو چیدمان و حضور در نمایشگاه های دیگر را داشته‌اند.
بازیگر فیلم «خانه‌ای روی آب» درباره ویدئو آرتی که با توجه به موضوع نمایشگاه ساخته است، عنوان کرد: ویدئو آرت من در ارتباط با سینماست. اینکه آیا سینما شادمانی را فراموش کرده یا شادمانی سینما را فراموش کرده است یا اینکه هر دو یکدیگر را از یاد برده اند. البته اصل قضیه را مخاطبان بعد از دیدن این ویدئو متوجه خواهند شد.
در این نمایشگاه امیر اثباتی چیدمانی را طراحی کرده است که ویدئو همه هنرمندان در غرفه هایی جدا از هم به شکل همزمان به نمایش در می آیند. ویدئو آرت تصاویری تکرارشونده است و مخاطب می تواند مثل یک نمایشگاه نقاشی در این مکان بچرخد و از هر ویدئویی که خواست دیدن کند و یا اگر از برخی از ویدئو آرت‌ها بیشتر لذت برد، بازگردد و دوباره آنها را تماشا کند.
کیانیان در پاسخ به این پرسش که دلیل علاقمندی اش به تجربه کردن حوزه های مختلف هنری چیست؟ گفت: همیشه گفته ام که من بازیگر هم هستم. یعنی در کنار انجام کارهای دیگر هنری، بازیگری هم می کنم. من در دانشکده هنرهای زیبا در رشته تئاتر تحصیل کردم اما همیشه در کلاس‌های گروه تجسمی هم حضور پیدا می کردم و به این رشته علاقمند بودم. حتی پرویز تناولی هنوز من را به یاد دارد که سر کلاس‌هایش در دانشکده حاضر می شدم.
وی درباره دیگر فعالیت‌هایش گفت: مدتی است بازی در آخرین فیلم بهمن فرمان آرا با نام «دلم می خواد» را به پایان رسانده ام. فعلا در تدارک راه اندازی یک نمایشگاه عکاسی هستم که قرار است آذر ماه برگزار شود. البته نمی توانم درباره این نمایشگاه توضیحی دهم چون من معمولا در کارهایی که می کنم چند ایده مختلف دارم که برخی را کنار می گذارم و تعدادی را برای ارائه انتخاب می کنم.
***
ویدئو چیدمان «چى تو سرت مى‌گذره؟» تا فردا در گالرى آریانا در خیابان فرشته پلاک ٩ دایر است.