وقتی حسین قدیانی درباره فوتبال و گوآردیولا مینویسد!

سلام جناب پپ. روز وداع، هنگامی که چپ پای کوچولو، شادی گلش را در آغوش تو تقسیم کرد، باز هم بغض تو برای اشک تو و نگاه ما کلاس گذاشت تا حتی محرمان نیوکمپ گریه باشکوه تو را نبینند. در عرض یک هفته ۲ جام از دست دادی، اما فدای سر تیکی تاکا که در عرض ۴ سال، فوتبال را به خودش بدهکار کرد. چه زود باز شد زبان حسودانت. همه داشتند به تو فوتبال یاد می دادند. باران طعنه ها شروع شد؛ فوتبال فقط تملک ۸۰ درصدی توپ نیست، فقط پاسکاری نیست، فقط بازی زیبا نیست، فقط کوفت نیست، فقط زهرمار نیست. همه می دانستند فوتبال به نتیجه است، الا تو که ۴ سال، اندازه ۴۰ سال برای بارسا نتیجه درو کردی و جام گرفتی. مرتیکه های الاغ، زبان می ریزند برای ما. اما کاش لااقل چلسی را می بردی. انگلیسی ها کودتایی فوتبال بازی می کنند. کاش فرو نمی ریخت کاخ تیکی تاکا با کودتای چلسی. افسوس! چلسی زشت، زیبا دفاع کرد، بارسای زیبا، زشت حمله کرد! ببین کی واسه ما شاخ شده حالا! کاش… کاش… کاش مسی، مارادونا بود و با دست، داور را فریب می داد، اما اسیر کودتا نمی شد. کاش به جای آن همه توپی که به تیردروازه زد، گل می زد با اسافل اعضای بدنش! نه، با دستش، با پایش، با سرش… چه می دانم با کجایش؟! دیدی جناب پپ، مسی هنوز خیلی فاصله دارد با دیگو؟! تاپاله آرژانتینی، گره بازی های کور را باز می کرد، اما مسی خودش کلاف سر در گم می شود و دقیقا آن روزی بد بازی می کند، که باید خوب بازی کند. مسی تا طلایی شدن، فاصله ها دارد؛ گیرم یک سر و گردن از رونالدوی لپ قرمزی ننر دهاتی بالاشهری، بالاتر باشد. همین مانده که مردک لوس، بعد از گل زدن به بارسای محبوب، ما را دعوت به سکوت کند! می خواستم جر بدهم حنجره اش را. راستی پپ! فوتبال به تو مدیون است. عصر مربیان رایانه ای، کم کم داشت فراموش مان می کرد اصل فوتبال به چیست. کم کم داشت توپ ساکن می شد و بازیکن به جای توپ می دوید. بازیکن داشت گلادیاتور می شد که تیکی تاکا به عرصه آمد و به جای بازیکن، توپ را دواند. تیکی تاکا ثابت کرد هم می توان چشم نواز فوتبال بازی کرد، هم نتیجه گرفت و گل زد. تیکی تاکا نشان داد فوتبال چیزی فراتر از تخته وایت برد مربیان رایانه ای است. نمی دانم بارسا بدون تو، چه با میراث تیکی تاکا می کند، اما نیک می دانم ۳۰ سال دیگر، وقتی حالم از بازی چلسی آن زمان به هم بخورد، چند تا سی دی قدیمی دارم برای تماشا. فقط کاش تا آن زمان خش نگیرد! کاش تیکی تاکا نمیرد. بارسا بی تو، «بارسای بی تو» است و این درد کمی نیست. «تیتو» جانشین تو، اووووه… چه کار سختی دارد. ژاوی پا به سن گذاشته، تو رفته ای، مسی مارادونا نیست، اینی یستا زیادی فانتزی است، پویول مصدوم است، اما تیکی تاکا زنده است. برای این زندگی، حتی خاطره اش کافی است. باید مراقب سی دی هایم باشم. تا بخواهد با مارادونا مقایسه شود، پای چپ مسی خش گیر می خواهد! کوچولو! تو کی می خواهی بزرگ شوی و داور را فریب دهی و با دست، با دست خدا باز کنی دروازه نماینده انگلیس را؟! پپ! کوچولو در آغوش تو چقدر بزرگ به نظر می رسید… و بغض تو چه کلاسی گذاشت برای چشم های بارانی نیوکمپ. پپ! هر کجا می خواهی پیپ ات را دود کنی، لطفا از دودش تیکی تاکا بکش. فقط یک خواهش؛ لطف می کنی اگر چلسی نروی. آبراموویچ بنا دارد تو را مفت بخرد! گران باش! رحم کن به سی دی خاطراتم آقای همیشه حاجی! که پول مو کاشتن داشتی، اما دل و دماغ شهری شدن، نه! دمت گرم ستاره محجوب، استاد پپ گوآردیولا…