سیاست‌های آمریكا و متحدانش در قبال ایران

گروه ترجمه ـ روزنامه نیویورک‌تایمز 7 می‌ 2014 (۱۷ اردیبهشت) در مقاله‌ای به سیاست‌های آمریکا و متحدانش در قبال ایران پرداخت و نوشت: آمریکا و متحدانش در نهایت به مرحله تدوین توافق‌نامه هسته‌ای با ایران رسیدند. این موضوع امیدوارکننده است؛ زیرا توافقی که از دستیابی ایران به تسلیحات هسته‌ای جلوگیری می‌کند، منافع چشمگیری در پی دارد. چنین توافق فراگیری بر اساس طرح اقدام مشترک صورت خواهد گرفت که نوامبر گذشته به امضا رسید. به‌نظر می‌رسد آمریکا بر محدودسازی و نیز نوع سانتریفیوژهای ایران و نیز کمیت و کیفیت اورانیومی که این کشور می‌تواند داشته باشد، متمرکز است؛ اما این مسائل را نمی‌توان برای امضای بهترین توافق با ایران کلیدی دانست. این مسائل مهم هستند؛ اما نباید به‌عنوان بالاترین اولویت مد نظر قرار گیرند.

در ادامه مقاله آمده است: در واقع، دولت اوباما باید بر سه عامل دیگر متمرکز شود: هدایت بازرسی‌های سازنده، طراحی سازوکاری به‌منظور تحمیل دوباره تحریم‌ها در صورت فریبکاری ایران و تمدید دوره توافق‌نامه. بازرسان بین‌المللی باید در تأسیسات هسته‌ای ایران حضوری مداوم داشته باشند و بتوانند فوری به هر جایی که می‌خواهند، سر بزنند؛ بدون اینکه دولت ایران از این اقدام جلوگیری کند. ایران تاکنون موافقت کرده به پروتکل الحاقی ان‌پی‌تی که تا حدی بازرسی‌ها و نظارت‌ها را گسترش می‌دهد، پایبند باشد؛ اما آمریکا باید آنچه را که در عراق در زمان صدام انجام داد، در مورد ایران نیز به کار گیرد به این معنا که بازرسان حق دسترسی کاملاً نامحدود داشته باشند. پیشینه توافق‌نامه‌های محدودسازی و مهار تسلیحات نشان می‌دهد که دولت‌ها زمانی به این توافق‌نامه‌ها پایبند هستند که معتقد باشند احتمالاً در صورت پایبند نبودن، گرفتار خواهند شد و هزینه گزافی خواهند پرداخت.

در پایان مقاله آمده است: بزرگ‌ترین مانع دیپلماتیکی که آمریکا احتمالاً پس از امضای توافق‌نامه جامع با ایران با آن رو‌به‌روست، کسب رضایت شورای امنیت سازمان ملل و اتحادیه اروپا در تحمیل مجدد تحریم‌ها در صورت حرکت مجدد ایران به‌سوی ساخت تسلیحات هسته‌ای است؛ به‌ویژه در صورتی که شواهد و مدارک مبهم باشد. بهترین راه برای ایجاد چنین سازوکاری، تعلیق تحریم‌های آمریکا و اتحادیه اروپا به جای لغو کامل آن‌هاست. در این دو مورد، قطعنامه‌ای جدید هر شش ماه یک بار می‌تواند به تصویب برسد که تمام تأثیرات تحریم‌ها را برای شش ماه تعلیق می‌کند و به‌طور دائم قابل تجدید است. این موضوع از روند دشوار بردن مسئله به شورای امنیت و تصویب قطعنامه‌های جدید از سوی پانزده عضو آن بدون وتوی روسیه یا چین، جلوگیری می‌کند. شواهد چشمگیری وجود دارد که حسن روحانی، رئیس‌جمهور ایران، در تمایل خود برای توافق هسته‌ای صادق است؛ اما این مسئله نیز وجود دارد که آیا رئیس‌جمهور بعدی نیز این مسیر را ادامه می‌دهد یا خیر؟


تحلیل‌: آنچه که در یادداشت فوق آمده، نه‌تنها دیدگاه نویسنده است و نه ‌دقیقاً واژه به واژه، آن چیزی است که مدنظر دولتمردان آمریکایی است؛ بلکه تراوش و برون‌داد سرشت استکباری است؛ یعنی به احتمال زیاد، مقامات آمریکایی نیز پیش از درج این یادداشت، مفهوم مشابهی را بدون واژگان استفاده شده در متن فوق در نظر داشته‌اند و به‌نوعی آن را در روند مذاکرات دنبال می‌کنند و شاید این، روشن‌ترین دلیل برای پرهیز از تعامل با استکبار و نیز هوشیاری زیاد و حفظ فاصله لازم با آن در روند مذاکرات باشد.