، درباره «آزادیهای یواشکی زنان در ایران» آنقدر در هفتههای گذشته در رسانههای مختلف حاشیه و جنجال و بحث راه افتاد که احتمالا نیازی به معرفی ندارد. صفحهای در یکی از شبکههای اجتماعی که گردانندگان آن با توسل به رپرتاژآگهیهای شبکههای مختلف ماهوارهای مانند بیبیسی، رادیوفردا، صدای آمریکا، دویچه وله، سیانان و... و برخی روزنامههای مطرح غربی مانند لوموند، اشپیگل، گاردین، نیویورکتایمز، واشنگتنپست و بازوهای داخلیشان و همچنین دزدیدن عکسهای شخصی دیگران سعی کردند آن را اتفاقی مهم و تاثیرگذارجلوه دهند.
ماجرای بحثهای مربوط به این صفحه اما در روزهای گذشته رنگ و بوی تازه و مهمی به خود گرفت. آنجایی که «مسیح علینژاد» پرده از ماهیت پنهان شده در پشت اسم پرطمطراق «آزادی» برداشت که تحت پوشش این عنوان، مخاطبانش دعوت به «فاحشهگی» میشوند و او به عنوان نفر اصلی این صفحه خود کسیست که به «فحشا» افتخار میکند.
ماجرا از پستی شروع شد که چند روز قبل «وحید یامینپور» در صفحه شخصی خود در گوگلپلاس منتشر کرده و مسیح علی نژاد را حقیرتر از یک مرتد دانست و نوشت: «ارتداد ناشی از فعل و انفعالی معرفتی و نظری است. یعنی ارتداد، انحرافی در قلمرو عقیده و نظر است و از مغز نشأت می گیرد؛ ولی فاحشگی انحرافی در قلمرو ارضای نیازهای جنسی است. بنابراین نباید سطح یک فاحشه را به اندازه یک منحرف فکری بالا آورد. می دانید که حتی حکم فقه هم در مورد فاحشهها حکمی تحقیرآمیز است. (مثلاً فاحشه ها برخلاف زنان محترمه، عدّه ندارند) قبل از انقلاب در شهرنو فاحشههایی که سنین جوانی را سپری میکردند و دیگر جذابیت جنسی نداشتند، به فریب دادن جوانترها و قوادی رو می آوردند. این کار شاید تأمین نیازهای روانی (و البته مالی) آن ها به حساب بیاید. ظاهرا علینژاد هم در مرز میانسالی با راه انداختن کمپین بیحجابی بدنبال به اشتراک گذاشتن بدنامیها و ناکامیهای خود و به میدان آوردن جوانترهایی است که هنوز فاحشه نیستند.»
پیش از انتشار این مطلب اما حتی برخی از فعالان ضدانقلاب نیز مطالب قابل تأملی را در این باره بیان کرده بودند.
از جمله «امین موحدی» ضدانقلاب سابق و برادر امیرحسین موحدی روزنامهنگار و فعال حقوق بشر مخالف جمهوری اسلامی که چندی پیش توسط نظام اسلامی مورد عفو قرار گرفت و پس از چند سال به وطن بازگشت، در مطلبی در صفحه فیسبوک خود با انتقاد از پروژه جدید ضداخلاقی و ضددینی بیگانگان با مدیریت مسیح علینژاد ضدانقلاب لندننشین تحت عنوان «آزادی یواشکی» این ضدانقلاب فراری را دارای انحرافات اخلاقی و جنسی بسیاری دانست و نوشت: «بعضیها انحراف جنسی یواشکی را آزادی می نامند؛ آنهم یواشکی! آزادی همانگونه که از اسم آن پیداست موضوعی روشن و شفاف است و نوع یواشکی آن یعنی خودفریبی و تلاش برای یافتن راهی برای ارضای عقدههای انباشته و سرخوردگی ها با توسل به انجام عملی پنهانی و به دور از چشم دیگران که می تواند به شکل غیرقابل مهاری به انحراف بینجامد و شبیه هرچیزی باشد غیر از آزادی»
مهمترین اتفاق در جریان جنجال اخیر اما جوابیهای است که علینژاد در پاسخ به مطلب یامین پور داد و در آن اشاره کرد که به روابط نامشروع متعدد خود افتخار هم میکند: «بله آقای یامین پور! من هنوز هم میبالم به رابطهام که شفاف است و آگاهانه و سرشار از احترام متقابل... در شرع شما اگر رابطه ناب دو انسان، ناپاک است و نامشروع، بله معلوم است که به این عشقِ ممنوع می بالم».
علینژاد البته پیش تر هم عقیده خود را اینطور بیان کرده بود که: «به همین که آن ها رابطه نامشروع و عشق نامشروع نامیدهاند باید بالید!»
فحشا می كنم، پس هستم!
، درباره «آزادیهای یواشكی زنان در ایران» آنقدر در هفتههای گذشته در رسانههای مختلف حاشیه و جنجال و بحث راه افتاد كه احتمالا نیازی به معرفی ندارد. صفحهای در یكی از شبكههای اجتماعی كه گردانندگان آن با توسل به رپرتاژآگهیهای شبكههای مختلف ماهوارهای مانند بیبیسی، رادیوفردا، صدای آمریكا، دویچه وله، سیانان و... و برخی روزنامههای مطرح غربی مانند لوموند، اشپیگل، گاردین، نیویوركتایمز، واشنگتنپست و بازوهای داخلیشان و همچنین دزدیدن عكسهای شخصی دیگران سعی كردند آن را اتفاقی مهم و تاثیرگذارجلوه دهند.
۱۳۹۳/۳/۱۷