تولید واكسن استنشاقی

با این محصول می‌توان افراد زیادی را در نواحی که بیماری واگیرداری شیوع پیدا کرده به سرعت واکسینه کرد. محققان، این نانوواکسن را در دویست و چهل و هفتمین نشست جهانی انجمن شیمی آمریکا (ACS) رونمایی کردند. سخنرانی مربوط به این نانوواکسن یکی از 10 هزار ارائه‌ای بود که در این نشست انجام شد.

به گفته این محققان، راهبرد مورد استفاده برای ساخت این نانوواکسن می‌تواند برای ساخت واکسن‌هایی برای بیماری‌های کنونی و بیماری‌های نوظهوری که به وجود می‌آیند، به کار رود. سارس، آنفلوآنزاهای جدید و عفونت‌های ریوی مقاوم در برابر دارو از جمله بیماری‌هایی هستند که با این واکسن می‌توان از شیوع آنها جلوگیری کرد.

این محققان می‌افزایند: در حال حاضر برای واکسینه کردن باید از سرنگ، یخچال و ظروف حمل دارو استفاده کرد که همه‌ی آن‌ها محدودیت‌هایی را برای پزشکان و بیماران ایجاد می‌کنند. علاوه‌ براین که تزریق واکسن دردناک است، همه کسانی که به آن نیاز دارند شاید شانس به‌ دست آوردن و تزریق واکسن را پیدا نکنند. همچنین وجود یخچال برای حفظ و نگهداری واکسن ضروری است، بنابراین حمل و نقل آن به نقاط دور افتاده با دشواری‌هایی همراه است.

این محققان، با بیان این که مزیت این نانوواکسن جدید آن است که نیاز به یخچال ندارد و می‌توان آن را به همه جا منتقل کرد، می‌افزایند: نانوواکسنی که ما ساخته‌ایم، اگر در دمای اتاق نگهداری شود بین شش تا ده ماه سالم می‌ماند. از سوی دیگر طراحی این واکسن به گونه‌ای است که از راه استنشاق مصرف می‌شود، بنابراین هر کسی می‌تواند از آن استفاده کند.

این واکسن به محض ورود به بدن انسان، سیستم ایمنی بدن را فعال می‌کند. آنتی‌ژن‌های نگهبان بدن که وظیفه‌ی رصد وجود مواد خارجی در بدن را به عهده دارند، به محض شناسایی این واکسن به آن حمله کرده و ذرات تشکیل دهنده‌ی واکسن را خرد می‌کنند و در نهایت ذرات پروتئینی پاتوژن و پلیمر ایجاد می‌شود.

این ساختار پروتئینی پلیمری سیستم ایمنی را به گونه‌ای تحریک می‌کند که سلول‌های ضد بیماری مورد نظر در بدن ایجاد می‌شود. بنابراین اگر بعدها ذرات بیماری‌زا وارد بدن شوند، بدن آمادگی لازم برای مقابله با آنها را داراست.