رژه همجنسگرایان در تركیه همزمان با آغاز ماه مبارك رمضان!؟

به گزارش‌ نما به نقل از باشگاه خبرنگاران، در 29 ژوئن امسال (8 تیر) جشن و کارناوالی موسوم به "پراید" در شهر استانبول ترکیه برگزار شد. در این جشن چند ده هزار نفری، انواع و اقسام مختلف همجنسگراها از "ترنسجندرها" تا "ترنسکشوال‌ها" به خودنمایی و اظهار وجود پرداختند.

اینکه در ممالک غربی به سبب معرفت شناسی مغایر با شئون انسانی و اخلاقی اجازه ظهور و بروز همجنسگراها صادر می‌شود، چندان جای تعجب و علامت سوال نیست؛ اما اینکه در کشوری با جمعیت غالب مسلمان(99 درصد) همجنسگراها در آستانه ماه مبارک رمضان، مجوز برگزاری جشن و حتی تبلیغ و ترویج آیین و روش‌های منحط و ضاله خود را داشته باشند، جای بسی تعجب و حیرت است.

موضوع رژه همجنسگراها در استانبول زمانی جالب‌تر می‌شود که بدانیم از سال 2002 در ترکیه با خواست مردم، گفتمان اسلام‌گرایی تفوق یافته است و حزب اسلامگرای "عدالت و توسعه" توانسته است با ارائه شعارهای اسلام گرایانه در انتخابات مختلف رای و نظر مردم ترکیه را جلب کند.

بنابراین جای بسی شگفتی است از دولتمردان ترکیه که اجازه مانور و فعالیت‌های تبلیغاتی را به گروه‌ها و افرادی می‌دهند که عقایدشان نه تنها با موازین و اصول اسلامی بلکه با هنجارهای عرفی جامعه جهانی نیز در تضاد است.

بدیهی است دولتمردان ترکیه که جلوسشان بر کرسی دستگاه اجرایی تبلور اراده اسلام خواهانه ملت ترکیه است، باید هشیاری و تدبیر بیشتری به خرج دهند و مانع از برگزاری مراسمی شوند که مبدع آن شبکه‌های صهیونیستی و برخی گروه‌های حاکمیتی افراطی و متنفذ غربی است.

نکته جالب آنکه جشن پراید (رژه همجنسگراها) که امسال در استانبول با شرکت چند ده هزار نفری همجنسگراها برگزار شد، تقلیدی است از جشن‌ها و کارناوال‌هایی که مهد و رونق آن‌ها در شهرهایی چون "تل آویو" و "آمستردام" است.



تل آویو که می توان با استناد به اطلاعات و اخبار نشریات اروپایی آن را مرکز فساد دنیا دانست، هرساله در مقاطعی از سال میزبان همجنسگراهای نقاط مختلف دنیا است؛ همچنین پس از روسپی‌ها، همجنسگراها دومین گروهی هستند که تل آویو را برای سکونت انتخاب می‌کنند.

بنابراین باید از دولتمردان ترکیه پرسید شما با چه معیاری در کشورتان مجوز برگزاری مراسمی را به سبک و سیاق صهیونیست‌ها صادر می‌کنید؟

اگرچه رژه همجنسگراها در استانبول و اهمال و قصور دولت ترکیه در این زمینه را باید از زاویه ضعف و انقیاد فرهنگی دولت مذکور ارزیابی کرد، اما بدون تردید نباید از مشی و جهت گیری‌های سیاسی سران آنکارا در مواجهه با تحولات اخیر منطقه و تاثیر این کنش سیاسی بر ابعاد فرهنگی جامعه ترکیه غافل شد.

به عبارت دیگر وقتی دولت ترکیه برای پیشبرد اغراض سیاسی‌اش به حمایت از ستیزه‌جویان سوری و معارضین حکومت اسد می‌پردازد، درواقع آب به آسیاب دشمن صهیونیست می‌ریزد و هم گرایی پنهانی را با رژیم صهیونیستی در سطح منطقه کلید می‌زند.

دولتمردان ترکیه بویژه شخص اردوغان باید اجلاسیه "داووس" 2009 را به یاد بیاورند، جایی که نخست وزیر ترکیه متهورانه "شیمون پرز" رییس کودک‌کش رژیم صهیونیستی را مورد عتاب قرار داد و توانست در داخل ترکیه مقبولیت و مشروعیت کم نظیری را به سبب این اقدام بدست آورد.



همچنین حادثه کشتی مرمر ترکیه که حامل کمک‌های انسان دوستانه به مردم محصور غزه بود و با حمله کماندوهای ارتش رژیم صهیونیستی از انجام ماموریتش باز ماند سند دیگری دال بر انزجار مردم ترکیه از رژیم تل آویو است.

بنابراین اعضای حزب حاکم عدالت و توسعه بویژه در شرایط فعلی که پس از حوادث میدان "تاکسیم" در ساختار سیاست داخلی‌شان خلل وارده شده است، باید بدانند که راه رستگاری در عرصه سیاست داخلی و منطقه‌ای اجتناب از پیروی و متابعت ولو پنهان و غیر مستقیم صهیونیست‌ها است.

همچنین دولتمردان ترکیه باید ضمن اصلاح کنش‌ها و رفتارهای سیاسی خود، در زمینه امور فرهنگی نیز یک تجدید نظر اساسی کنند و خود و ملت خود را از ننگ جولان گروه‌های فکری و جنسی منحط و ضاله همچون همجنسگرایان برهانند.