به گزارش نما به نقل از ایسنا، رضا رمضانی از کهنه سربازان نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران که در عملیات «کمان 99» حضور داشته و از سال 59 تا 63 در پایگاه چهارم شکاری دزفول، از سال 63 تا 64 در تبریز و بعد از آن در اصفهان تهران به انجام مسئولیت‌های خود در کسوت خلبانی جنگنده پرداخته است درباره خاطراتش از ماه رمضان و چگونگی روزه‌داری خلبانان در دوران هشت سال دفاع مقدس می‌گوید: اگر اشتباه نکنم سال دوم جنگ، ماه مبارک رمضان با مردادماه مصادف شده بود، آن زمان اگرچه برای پرواز خلبانان باید از شرایط ویژه جسمانی برخوردار باشند شاهد بودم که آن دسته از خلبانان که روزه می‌گرفتند طوری برنامه‌ریزی می‌کردند که در صبح پرواز کنند و عملیات‌های هوایی را انجام دهند.
گاهی آن‌ها باید زمان زیادی را پرواز می‌کردند برای همین همواره خود در داخل جیب g-suitهایشان (لباس مخصوص فشار هوانوردی) مقداری بادام، مغز گردو یک قمقمه کوچک آب می‌بردند تا در شرایطی که روزه‌داری بر آن‌ها غلبه کرد، روزه خود را بشکنند و علاوه بر انجام درست مأموریت‌های خود، افت قند خون و فشارشان موجب این نشود که اموال بیت‌المال که بسیار هم به آن‌ها نیاز داشتیم، آسیب ببیند.
رزمندگان و خلبانان در شرایط جنگی براساس حکم و فتوای امام(ره) می‌توانستند روزه نگیرند و بعد از آن قضای روزه‌های خود را بجا بیاورند اما باز هم برخی دلشان نمی‌آمد که از این ماه پرفیض و برکت بی‌نصیب بمانند.
خلبانان در جنگ چگونه روزه می‌گرفتند؟
خلبانان و رزمندگان براساس فتوا و حكم امام(ره) می‌توانستند در شرایط جنگی روزه نگیرند اما برخی خلبانان برای اینكه بتوانند از بركات ماه رمضان بهره‌مند شوند اقدام به روزه گرفتن می‌كردند كه روایت جالبی دارد.
۱۳۹۳/۴/۱۵
