محسن خانعلی: از دیروز که رئیس جمهور صحبت های تند و دور از انتظاری را بیان کرد تا الان، یک جریان دو قطبی شکل گرفته در حمایت و انتقاد از حسن روحانی. عده ای از جمله مشاور آقای روحانی موضع گیری ایشان را از سر صراحت می خوانند و عده ای از جمله روح الله حسینیان اظهارات روحانی را سخیف تر از موضع گیری های رئیس جمهور پیشین می خوانند.
این سر دو طیف حامی و منتقد هیچ کدام حرف حساب نمی زنند، نه تندی رئیس جمهور را می توان به حساب صراحتش نوشت و نه می شود آن را با بد و بیراه های احمدی نژاد مقایسه کرد.
دوستان از هر موضوعی برای جنگ های طیفی و سیاسی خود بهره می برند و اصل موضوع را فراموش می‌کنند. اصل موضوع می تواند توجه به این نکته باشد که، آنچه باید به جهنم برود همین ادبیات است. همین نوع حرف زدن که همانطور که شایسته رئیس جمهور نیست، شایسته وزیر و وکیل هم نیست. همان ادبیاتی که سال هشتم دو دولت قبل از سر ناراحتی خنده مان می آورد بس که تکرار شده بود و امید داشتیم که تدبیر روحانی دست بردارد از سر این واژه‌های سخیف.
یادمان هست سخنرانی‌های اول روحانی خوشحالمان می کرد که این است ادبیات یک رئیس جمهور حسابی! که دیگر نباید نگران باشیم از اینکه دهان نماینده ملتمان به حرف نادرستی باز شود و آبروی ملتی مدعی تمدن هزاران ساله را به باد دهد.
حرف های دیروز روحانی نه به اندازه اظهارات سخیف احمدی نژاد که در حد توقع ما از رئیس جمهور کشورمان دور از ذهن بود، حتی اگر او کسانی را به سمت جهنم راهنمایی کرده باشد که خودشان با اظهارات بی ادبانه رئیس جمهور را کلافه کرده باشند و هیچ کدام از ما دل خوشی از آنها نداشته باشیم.
ما از رئیس جمهورمان حتی بیشتر از وکلای دلواپسی توقع داریم که نتیجه بهانه جویی‌شان می‌شود استیضاح وزیر علوم.
آنچه باید به جهنم برود، این ادبیات سخیف است
از دیروز كه رئیس جمهور صحبت های تند و دور از انتظاری را بیان كرد تا الان، یك جریان دو قطبی شكل گرفته در حمایت و انتقاد از حسن روحانی.
۱۳۹۳/۵/۲۱
