نظری متفاوت نسبت به سابقه سیمین بهبهانی

به گزارش نما ، سیمین بهبهانی بامداد امروز (سه‌شنبه) بر اثر ایست قلبی و تنفسی دار فانی را وداع گفت. وی‌ از 15 مرداد ماه به کما رفته و در بیمارستان بستری شده بود و در این مدت رسانه های اصلاح طلب و ضدنظام هر دو به تبليغ گسترده وي پرداختند. يكي از مخاطبان پايگاه خبري نما كه خود سالهاست به تاليف كتاب مي پردازد، متن انتقادي زير را فرستاده است كه ضمن احترام به علاقه مندان به وي، خوب است نظر منتقدان بهبهاني را نيز شنيده و پس از آن درباره اش قضاوت كنند.

سیمین بهبهانی‌ زاده‌ی سال 1306 در تهران است و از میان آثار او می‌توان به «سه‌تار شکسته»، «جای پا»، «چلچراغ»، «رستاخیز» و «یک دریچه آزادی» اشاره کرد.
سیمین بهبهانی در کنار فروغ فرخزاد از شاعره هایی بود که اشعار مبتذل می‌سرودند. بوی تعفن ابتذال و ترویج فساد و فحشاء در شعرهای هر دو و به ویژه سیمین هنوز فضای معطر شعر فارسی را آلوده کرده است.
او غیر از ابتذال با حضور در بزم‌های شبانه دوران طاغوت یکپای آن بزم‌های عفت و عفاف‌کش بود.
سرودهای او برای رژیم مستبد ، آدمکش و مزدور بیگانه شاه که در کودتای 28 مرداد آمریکا و انگلیس بر سر کار آمده بود ننگ زندگانی اوست.
در جشن‌های طاغوتی محمدرضا شاه بمناسبت جشن‌های ستمشاهی، اشعار و سرودهای او در کتاب جشن‌های دو هزار پانصد سال شاهنشاهی چاپ شده است.
پس از پیروزی انقلاب و یک شعر برای ملت و نظام جمهوری اسلامی نگفت، بلکه همواره در کنار عناصر مسئله‌دار فعال بود.
خنده دار این بود که این کرنش گر به رژیم دیکتاتور و خونخوار پهلوی و مروج فرهنگ ابتذال غربی، مدتی سعی کرد چهره سیاسی اپوزیسیونی بخود بگیرد ولی نتوانست زیرا امثال او و همپالگی‌های او اگر مخالف نظام اسلامی جمهوری باشند دلیلی بر حقانیت این نظام است.
ملت ما چهره واقعی اصلاح‌طلبان و لیبرال‌ها و همه جریان‌های التقاطی و انحرافی را در مواضع آنها له امثال سیمین بهبهانی بهتر می‌شناسد و متوجه می‌شود که اینان از امثال مرحومه سپیده کاشانی و شاعره‌های متعهد سخنی نمی‌گویند و این هم یکی از موارد شفاف شدن مواضع این جریان روشنفکری انتلکتوئل می‌باشد.