به گزارش نما نتایج یک پژوهش راهبردی با روش تحلیل گفتمان و تحلیل محتوای رای،اظهارات نمایندگان در جلسه استیضاح آقای فرجی دانا، وزیر سابق علوم و مواضع جریانات سیاسی مختلف در بیرون از مجلس که در رسانه ها منتشر شده است، نشان می دهد مجموعه نیروهای معتقد به انقلاب در خط قرمز بودن "فتنه" مشترک القول و متفق الرای هستند. رهبر معظم انقلاب نیز در دیدار اخیر خود با هیئت دولت از دولتمردان خواستند تا این خط قرمز را به رسمیت بشناسند. ایشان با تاکید بر رفاقت و انس با یکدیگر درموضوع جناح بندی های سیاسی فرمودند: در برخی موارد هم مسئله متفاوت است و باید حتماً خطوط قرمز و خطوط فاصل رعایت شوند. رهبر انقلاب اسلامی خاطرنشان کردند: "مسئله فتنه و فتنه گران، از مسائل مهم و از خطوط قرمز است که آقایان وزرا باید همانگونه که در جلسه رأی اعتماد خود بر فاصله گذاری با آن تأکید کردند، همچنان بر آن پایبند باشند."
خط قرمز فتنه چیست؟
خط قرمز فتنه یک مقوله عینی و قابل لمس در بین جریانات سیاسی است و با مقولات ذهنی و اعتباری متفاوت است. فتنه یک واقعیت تلخ بود که با هدایت جبهه معارض انقلاب اسلامی در خارج از کشور و به سردمداری استکبار جهانی (آمریکا، انگلیس و صهیونیسم بین المللی) توسط عده ای از خواص مردود و با هدف به راه انداختن یک انقلاب مخملی تمام عیار به منظور سرنگونی نظام جمهوری اسلامی ایران با بهره گیری از تجربه انقلاب های رنگی در اوکراین، قرقیزستان، گرجستان و ... کلید خورد و در مقطعی توانست مجموعه نیروهای اپوزیسیون داخل و خارج از کشور اعم از سلطنت طلبان، منافقین، سبزها، محرومان اداری و قضایی و ... را بسیج کند. اما حماسه نهم دی ماه 1388 آب سردی بود که ملت قهرمان و با بصیرت ایران در لبیک به هدایت های امام گونه حضرت آیت الله امام خامنه ای(مدظله العالی) بر آتش فتنه و سودای شوم فتنه گران ریختند.
پیوند پویش عام با جنبش های خاص
البته این توطئه پیش از این در جزوه تاملات راهبردی حزب منحله مشارکت که قبل از انتخابات سال 88 تنظیم شده بود، رونمایی شد. در این جزوه یکی از مقدمات تشکیل نیروی اجتماعی قوی به منظور القای حاکمیت دوگانه و در نهایت براندازی جمهوری اسلامی تحت عنوان ضرورت پیوند "پویش عام" و "جنبشهای خاص" مطرح شد. پویش عام به معنای تمایلات دموکراسی خواهانه عمومی و جنبشهای خاص به مطالبات و اعتراضاتی که لزوما ربطی به هم دیگر ندارند، اشاره دارد. این اعتراضات می تواند جنبه های اداری، فرهنگی و اقتصادی و یا حتی تبار تاریخی سیاسی نظیر اعتراضات منافقین و سلطنت طلبان داشته باشد.
به زعم فتنه گران 88 محصول پیوند نامشروع پویش عام و جنبشهای خاص که مستظهر به حمایت مادی و معنوی غرب نیز هست با استفاده از ظرفیت های دموکراتیک نظام منجر به شکل گیری یک نیروی اجتماعی قوی می شود که یک مطالبه سیاسی همگن و یک رنگ دارند و می تواند در مقاطع حساس و تعیین کننده مثل انتخابات ریاست جمهوری یا مجلس مانند یک “زلزله سیاسی” نظام را غافلگیر کند. ترجمان مدل 88 این زلزله سیاسی به راه اندازی یک انقلاب مخملی با استفاده از آخرین دستور العمل های امثال "جین شارپ" در کتاب "از دیکتاتوری تا دموکراسی" و "جرج سوروس" سرمایه دار صهیونیست بود.
علت شکست فتنه سیاسی
اما شکست فاحش این جریان در فتنه 88، سران غربی و فتنه گران داخلی و خارجی را متقاعد کرد که در سطح تحلیل سیاسی هنوز منافذ مسدود فراوانی وجود دارد که اجازه پیوند میان جنبش های خاص و پویش عام را نمی دهد. فقدان مشروعیت جریانات ضد انقلاب در داخل کشور و نفرت عمومی از منافقین، سلطنت طلبان، تجزیه طلبان و سبزهای فراری، فقدان اشراف اطلاعاتی در داخل کشور، اشتباهات استراتژیک در جسارت به پوستر بنیان گذار کبیر انقلاب اسلامی(ره)، طرح شعارهای وطن فروشانه و ضد منافع و امنیت ملی روز قدس، اقدامات ضد دین رسمی و مذهب کشور در روز عاشورا و اهانت به دستگاه عزاداری حضرت اباعبدالله الحسین(علیه السلام) و ... می تواند بخشی از دلایل شکست پروژه انقلاب مخملی در ایران باشد اما مهمترین دلیل شکست فتنه 88 که امروز دستگاه استکبار و رسانه های وابسته بدان اذعان دارند شکل نگرفتن "پویش عام دموکراسی خواهانه ضد انقلاب" در ایران است.
جمهوری اسلامی با ارائه الگوی بی بدیل مردمسالاری دینی واقعی به ملت ایران توانسته طعم شیرین تحقق اراده ملت را به کام مردم بنشاند و آلترناتیوی حقیقی برای دموکراسی غربی ارائه کند که پاسخگوی تمایلات نخبگی و عمومی است و از آنجا که منبعث از اسلامیت نظام است به مراتب در برگیرنده انتظارات بیشتر و در حل مشکلات کارآمد تر از دموکراسی های لیبرال غربی و یا سوسیال دموکراسی است. این هنر حضرت امام خمینی(ره) بود که توانست با نظام سازی مردمسالاری دینی بر مبنای نظریه مترقی ولایت فقیه بدیل حقیقی برای دموکراسی غربی ایجاد کند و دوآلیسم دیکتاتوری و دموکراسی را با چالش جدی مواجه نماید.
بازسازی فتنه اجتماعی
بعد از سال 88 و خاموش شدن فتنه 88 تغییر مسیر معناداری در تحرکات گفتمانی و سازمانی دشمن از فضای سیاسی به فضای اجتماعی صورت گرفت. سر سیاسی اژدهای فتنه در جریان 88 قطع شد اما سر اجتماعی آن روز به روز فربه تر شد تا جایی که این سر امروز از کالبد فتنه هم بزرگتر شده است. یعنی دشمن به این نتیجه رسیده به جای شتابزدگی در حوزه سیاسی و بحران آفرینی بهترین راه "نهادسازی دموکراتیک اجتماعی" است.
این نهاد سازی به جای غوغاسالاری بی فرجام در سیاست به تدریج پیچ و مهره های پیوند پویش عام و جنبش های خاص را در راستای براندازی نظام جمهوری اسلامی را فراهم می کند. در این پروژه پیچ ها را جریانات داخلی مهیا می کنند و جنبش های خاص مهره های آن را تدارک می بینند. برخی از این پیچ و مهره های فتنه از قرار زیر است؛
1) بازگرداندن تدریجی دانشجویان ستاره دار به دانشگاه ها، انتصاب برخی افراد مسئله دار به عنوان رئیس و معاونان دانشگاه که در فتنه 88 و حتی تجمعات اغتشاش گران حضور میدانی داشته اند. هدف از این اقدام را میتوان اینگونه برشمرد: حضور فعال عناصر وابسته به گروه های اپوزیسیون و مسلح نظیر منافقین، پژاک، تندر، سلطنت طلبان، سبزها در کلاسها و خوابگاه ها به نحوی که امروز حتی مراجع امنیتی عدم خرابکاری اعم از بمب گذاری به آتش کشیدن خوابگاه ها، مسموم کردن غذای دانشجویان و ... توسط عناصر مسئله داری که طی چند ماه گذشته به دانشگاه ها برگشته اند، را تضمین نمی کنند.
2 )مجوز دادن برای اکران عمومی بیش از 20 فیلم سینمایی سیاه و تلخ با مضامین سیاسی و اجتماعی با هدف القای ناکارمدی نظام اسلامی در حل مشکلات مردم و از بین بردن امید و نشاط اجتماعی
3 ) تشکیک در مقدسات دینی و ارزشهای انقلاب اسلامی نظیر زیر سوال بردن هزینه هایی که مردم در مراسم عزاداری ماه محرم انجام می دهند و امامت حضرت امیر(علیه السلام)، تردید در قانون قصاص و ...با هدف تبلیغات شبکه های ماهواره ای ضد انقلاب برای سکولاریزه کردن اعتقادات و تضعیف غیرت دینی مردم و ایجاد انحراف درآن
4) فراهم کردن بسترهای اجتماعی برای اباحی گری در خصوص حجاب و عفاف و اتخاذ مواضعی که دلالت ضمنی بر حمایت از هنجارشکنی های اجتماعی دارد با هدف راه اندازی کمپین های هنجارشکن نظیر صفحه آزادی های یواشکی، پنج در پنج، شنبه های سفید و ...
5) تضعیف رسانه های اصولگرای پیشرو با تحت فشار قرار دادن برخی نهادها با هدف تقویت جبهه رسانه ای ضد انقلاب با بکارگیری عناصر معلوم الحال و بازداشت شده در فتنه 88 و از کار افتادن بازوهای رسانه ای جرانات معتقد به انقلاب که در فتنه 88 خوش درخشیدند
6) حمایت از تئاترهایی که ابتذال اخلاقی را در جامعه دامن می زنند با هدف فراهم کردن بسترهای فساد اخلاقی در جامعه و استاده از آن به عنوان یک ابزار مبارزه اجتماعی و سیاسی
7) مجوز دادن به کتاب ها و انتشار رمان های سیاسی و اجتماعی با ممیزی های حداقلی با هدف بازگشت نویسندگان فتنه گر به عرصه کتاب و انتشار کتاب هایی با مضامین ضد ارزشی و ضد انقلابی
8) ارتقای پهنای باند اینترنت و روی آوردن به نسل سوم تلفن های همراه و یا همان"3 جی" بدون پیوست های فرهنگی و امنیتی با هدف بسترسازی برای تبلیغات مجازی و حضور پر رنگ فتنه گران داخلی و خارجی در صفحات اجتماعی و تارنماهای اینترنتی( این در حالی است پروژه اینترنت ملی یا همان اینترنت پاک دارای روند کندی است.)
9) کاهش سرمایه اجتماعی نشاط و امیدی که در بین مردم پس از انتخابات سال گذشته شکل گرفت از طریق ناکارآمدی در حل مشکلات اقتصادی و اقدامات شتابزده ای نظیر آنچه در بافق رخ داد و ایضا خطر ورشکستگی هزاران بنگاه تولیدی کشور در چند ماه آینده و... با هدف بهره برداری رسانه های بیگانه و فضاسازی در خصوص القای ناکارآمدی نظام در حل مشکلات مردم
10) موضع گیری در برابر قوانینی که توسط نهادهای بالادستی در خصوص موضوعات اجتماعی مصوب شده است نظیر قانون عفاف و حجاب و خرده گرفتن به اجرای قانون توسط شهرداری تهران با هدف دو قطبی کردن جامعه توسط عناصر اپوزیسیون در داخل و خارج از کشور و دامن زدن به اختلافات سیاسی و اجتماعی
بحمد الله دولت خدمتگزار یازدهم از آنجا که متشکل از عناصر متعلق به مجموعه معتقد به انقلاب است با هوشیاری می بایست تحرکات فتنه گران را که با مستمسک قرار دادن برخی شعارهای دولت در حال نهادسازی تدریجی اجتماعی هستند، رصد نماید و با مشخص کردن مرزهای خود با فتنه گران اجازه سوء استفاده به آنها را ندهد.
یکی از رفتارهای سیاسی خوب این دولت به خصوص در زمان اخذ رای اعتماد از مجلس نهم تاکید وزرا بر محکومیت فتنه 88 و فاصله آنها از فتنه گران بود. بدیهی است تداوم این رویکرد ضمن اینکه دشمن را در نیل به اهداف شوم خود ناکام می گذارد به عنوان محوری برای اجماع و همگرایی نیروهای معتقد به انقلاب در صیانت از کیان نظام اسلامی موثر است.
تقلا برای بازسازی فتنه با رویكرد اجتماعی
بعد از سال ۸۸ و خاموش شدن فتنه ۸۸ تغییر مسیر معناداری در تحركات گفتمانی و سازمانی دشمن از فضای سیاسی به فضای اجتماعی صورت گرفت.
۱۳۹۳/۶/۶