طواف مرقد او كعبه را مساوات است

به گزارش نما ،شعر ذیل سروده حاج فضل الهه فرخ درباره مدح امام رضا (ع)میباشد:
میلاد مبارک حضرت امام رضا(علیه السلام)
چه شور گشته به پا دهر جمله شادان است
جهان خرم و عالم همه گلستان است
بهر چمن گذری غنچه مست و خندان است
بهر طرف نگری بلبلی غزل خوان است
مگرکه یوسف مسری روان به کنعان است
وزید باد بهاری و شد جهان گلشن
صفا و لطف دگر یافت جمله دشت و دمن
رسید جان دگر بر تن زمین و زمن
بگفت باد صبا چشم شیعیان روشن
شب ولادت شمس الشموس تابان است
یقین که نور خدا در مدینه کرده ظهور
و یا که خانه موسی شده است وادی طور
مگر که دامن نجمه شده است مطلع نور
که خیره چشم فلک گشته و جن و آدم حور
و یا که مولد شاهنش خراسان است
نهاده حجت یزدان قدم بروی زمین
جهان زمقدم پاکش شده چه خلد برین
خجل زروی مهش شمس و مه گرفته جبین
رضاست قبله هشتم برای اهل یقین
که جلوه گر ز رخش نور پاک یزدان است
علی است نام وزالقاب او یکی است رضا
از آن که بود به تقدیر کردگار رضا
مدام بود زپروردگار خویش رضا
همی خدای وی از او همیشه بود رضا
رضا است که پسند محب و عدوام است
به خلق و خوی چه احمد صبور بود و حلیم
به علم و فضل چه حیدر بسیر بود علیم
نشان زفاطمه و چون حسن سخی و کریم
شجاع همچو حسین کز عدو ندارد بین
براه حق به کف آماده‌اش سرو جان است
هزار هاتم طاعی گدای کوی او
هزار یوسف گردیده محو روی او
هزار خضر بود تشنه صبوی او
عدو پناه برد پیش آبروی او
از آنکه خلق جهانش بزیر فرمان است
چه از مدینه سوی طوس او روان گردید
زحجرتش حق و باطل چنان عیان گردید
که خود به طوس چه خورشید جاودان گردید
عدوی او به جهان محو وبینشان گردید
همیشه مشهد او پایگاه ایمان است
شهی که لطف وی آهو کند زبند آزاد
از این قضیه مسلمان شود همان صیاد
برای این که کند ذائرین خود دلشاد
به وقت مرگ و قیامت کند از ایشان یاد
چه اوست کشتی ما پس چه خوف طوفان است
شهی که خاک درش مایه کرامات است
ضریح و بارگاهش قبله گاه حاجات است
طواف مرقد او کعبه را مساوات است
سزای زائر قبرش بهشت و جنات است
بدرگهش ملک و حور جمله دربان است
توافتخار حجازی و پایگاه عجم
زمدح و وصف تو عاجز بود زبان و قلم
هزار گفته فرخ نمی‌بود از یم
محب و عاشق تو در جهان ندارد غم
چه ناخدای تویی پس چه غم زطوفان است