اگرچه صادرات نفتی به عنوان یکی از اصلی ترین موضوعات اقتصاد ایران شناخته می شود اما به اعتقاد بسیاری از کارشناسان وابستگی بسیار شدید به منابع انرژی اتفاق خوشایندی نیست و باید شکوفایی اقتصادی را در صادرات غیر نفتی جستجو کرد.
به گزارش خبرآنلاین دورههای نفتی اقتصاد ایران را می توان در سه دستهبندی بررسی کرد. بر این اساس دسته نخست به سالهای 52 تا 56 و 83 تا 90 ارتباط پیدا می کند که دولت با انبوه درآمدهای ارزی و کاهش قیمت واقعی ارز، پولدار بود و اقدام به انجام پروژههای مختلفی میکرد. سالهای 69 تا 72 و 80 تا 82 دومین دوره نفتی اقتصاد ایران به شمار می آید که با درآمد نفتی نسبتاً متوازن مواجه بودیم و سالهای خوبی برای رشد تولید بودند. دسته سوم نیز به سالهای 74 تا 78 و 92 و 93 ارتباط دارد که با کمبود درآمدها با توجه به اندازه دولت و بدهیهای آن مواجه شدیم.
اگر به درآمد نفتی که در این 20 سال گذشته داشتهایم، نگاهی بیندازیم، میبینیم که سالهایی هم بودهاند که از درآمد نفت، گاز و پتروشیمی معقولی برخوردار بودهایم که نه کم بوده و نه خیلی زیاد. اما در سالهایی هم با جهش وحشتناکی در فروش نفت مواجه بودیم. در این سالها درآمد ارزیمان به یکباره تا حدود 150 میلیارد دلار به خاطر اعمال تحریمها کاهش مییابد. تا جایی که الان دولتی که عادت داشته است 100 تا 150 میلیارد دلار خرج کند، به یکباره آن را باید تا یکسوم کاهش دهد.