رابطه كمك صد میلیاردی ربیعی به بابك زنجانی با چك های 20 میلیونی

به گزارش نما، محمدسعید احدیان مدیرمسئول روزنامه خراسان در کانال تلگرامی خود نوشت:

تصمیم گیری درباره انتخاب گزینه اصول گرایان برای انتخابات ریاست جمهوری زود است چرا که با کنار گذاشته شدن آقای احمدی نژاد تازه جریان اصول گرایی به فکر تصمیم گیری در این باره رسیده است و باید با تحلیل وضعیت دقیق شرایط کشور، احصاء دغدغه های مردم، بررسی همه گزینه های مشهور و غیر مشهور و همچنین ویژگی هایی اختصاصی چهار سال آینده، دست به انتخاب گزینه خود بزند اما تخریب های ناجوانمردانه جریان اصلاحات و اعتدال که یکی پس از دیگری علیه آقای قالیباف صورت گرفت، نشان می دهد که وی فعلا بیشترین کسی است که آن ها از او هراس دارند و این هراسی واقعی است.

ماجرای چک ها که نام آن را برای تاثیرگذاری بیشتر، «چک های 20 میلیونی» گذاشته اند، بیشتر از گذشته دم خروس هدف تخریب گری و نه مبارزه با فساد را هویدا کرد چرا که هر فرد عادی هم می داند که یک چک اگر متعلق به یک بانک باشد، به این معنا نیست که صاحبان آن بانک آن چک را صادر کرده اند بلکه کاملا مشخص است که صاحب حساب آن چک، آن چک را صادر کرده است و تازه اصلا هم به این معنا نیست که این چک نقد شده است و شما می توانید امروز برای هر فردی در کشور چکی را صادر کنید بعد از آن عکس بگیرید و بعد هم آن را پاره کنید و دور بیاندازید.

مثلا بیاییم در خیال خود تصور کنیم که فردی چکی از حساب «بانک رفاه» خود، در وجه بابک زنجانی با رقم صد میلیارد تومان بکشد، حتی بدون آنکه این چک خیالی نقد شود می تواند تصویر آن چک را در فضای پردروغ و تخریب مجازی منتشر کند و بعد هم بنویسد، «کمک صد میلیاردی ربیعی به بابک زنجانی»، با این استدلال که بانک رفاه مرتبط با وزارت کار است. واقعیت تخریب پرسر و صدایی که اسمش را هم چک های 20 میلیونی گذاشته اند به همین سادگی رسوا است و هر قدر ارتباط آقای ربیعی با آقای زنجانی واقعی است و خیالی نیست، کمک 20 میلیونی شهرداری تهران نیز به مداحان واقعی است و خیالی نیست.

اعتدالیون و اصلاح طلبان اگر با حذف شدن آقای احمدی نژاد واقعا خود را بی رقیب و برنده انتخابات می دانند، پس چرا به تخریب های ناجوانمردانه ای این چنین رسوا روی آورده اند. بنظرم آن ها خوب فهمیده اند که وضعیت شان در افکار عمومی بدجوری #بحرانی است ولی نباید فراموش کنند که دوران تخریب و «حرف» گذشته است بلکه هنگام «اقدام و عمل» رسیده است.