شیما احمدی- یکی از مهمترین موضوعاتی که این روزها در خصوص برجام و مکانیسم ماشه مطرح می شود منزوی شدن آمریکا در عرصه بین المللی و عدم همراهی غربی ها با خواسته های آمریکاست؛ موضوعی که می تواند با تحلیل های سطحی، میتواند مقدمه تکرار اشتباهات در اعتماد دوباره به غرب گردد.
«حمید بعیدینژاد»، سفیر ایران در لندن نیز میگوید: با گذشت ۳۰ روز از درخواست اولیه آمریکا برای بازگشت ۶ قطعنامه تحریمی سازمان ملل علیه ایران، شورای امنیت بدون هیچگونه اقدامی، مخالفت خود را با آمریکا اعلام و آن درخواست را بایگانی نمود. آمریکا با یک انزوای بیسابقه روبرو شده و سیاست ضد برجامیاش با شکست کامل روبرو شده است.»
درست است که 3 کشور اروپایی با صدور بیانیه ای مکانیسم فعال شدن ماشه را فاقد اثر قانونی دانستند اما باید این نکته را در نظر داشت که یکی از مهمترین عوامل اجرایی نشدن برجام در فاصله ی 2 ساله ی خروج آمریکا از برجام و قبل از آن، عمل نکردن اروپایی ها به تعهداتشان بود تعهداتی که شامل شامل تجارت طلا و فلزات گرانبها، خودرو، فروش نفت و روابط بانکی و کارگزاری و ... میشود؛ اما کشورهای اروپایی از زمان اجرای برجام تا به امروز به هیچ کدام از آنها عمل نکرده و بعد از خروج آمریکا از برجام اروپا اندک روابط خود با ایران را قطع کرد و قراردادهای خود با کشورمان را ب صورت یک طرفه لغو نمود و خرید نفت از ایران را ب صفر رساند و تنها اقدام برجامیاشان در دو سال گذشته به دادن وعدههای نسیه خلاصه شد؛ راهاندازی کانال SPV برای معامله نفت در برابر غذا و دارو، بعد از چند ماه فرصت سوزی، به راهاندازی کانال اینستکس بر روی کاغذ بنابراین تنها ماحصل برجامی اروپا در دو سال اخیر، تنها تکرار این دروغ بزرگ بوده است که «ما همچنان در برجام میمانیم