حجت‌الاسلام علی تبریزی- بدون شک بهترین روش تربیت معرفی و پیروی از الگوی صحیح است. اسلام هم بر این مهم صحه گذاشته لذا قرآن کریم از پیامبر اکرم به عنوان اسوه حسنه یاد می‌کند. امام باقر(ع) ضمن معرفی مادر بزرگوارشان به عنوان الگویی برای همگان می‌فرماید: «اطاعت فاطمه(س) بر تمام بندگان الهی از جن و انس، پرندگان و حیوانات، پیامبران و ملائکه واجب است.» جالب اینکه امام زمان (عج) وجود مقدس حضرت زهرا (س) را نه تنها اسوه برای عالمیان، که الگویی نیکو برای خودشان می‌دانند.
دعای اثرگذار بر زندگی
یکی از نقاط متبلور در حیات فاطمی خدامحوری و بروز توحید در تمامی حالات و گفتار و سکنات اوست. آنقدر محو در جلب رضایت حق تعالی است که همه کارهایش را با این معیار می‌سنجد و همیشه می‌فرمود: «اللّهم إنی اسئلک بما تحب و ترضی.»
این جمله و دعای زیبا اگر در زندگی هرکسی جاری شود همه چیز تحت الشعاع آن قرار گرفته و رنگ خدایی می‌گیرد. لذا در تاریخ می‌خوانیم که نوع انتخاب همسر، میزان جهیزیه و مهریه آن بانو همه به گونه ای بود که خدا راضی باشد نه خلق.
زخم زبان زنان قریش و پاسخ زیبای فاطمه (س)
اینگونه نبود که چون دختر پیامبر است از طعنه و زخم زبان زنان در امان باشد! زنان قریش فقر علی (ع) را بهانه سرزنش های خود کرده بودند ولی نه تنها از تصمیمش برنگشت بلکه رو به آسمان فرمود:
«رضیتُ بما رضی الله و رسوله» راضی شدم به آن چه خدا و رسول خدا(ص) به آن راضی شدند.
اصلی که زندگی ها را شیرین می‌کند!
همین اصل رضایت خدا زندگی شان را شیرین کرده بود زیرا بهانه‌گیری و غر زدن های معمول همه خانه ها آنجاجایی نداشت. وقتی امیرمومنان پرسید چرا چند روز است غذایی در خانه نداریم و به من گلایه و سخنی نگ فتی؟ پاسخ داد:
«یا ابالحسن إنی لاستحیی من الهی ان اکلف نفسک مالا تقدر علیه» ای اباالحسن! من از خدای خود شرم می کنم که به تو تکلیفی کنم که قادر به انجام آن نیستی.
نفرمود من از تو که همسرم هستی شرم می کنم چون ملاک فاطمه زهرا (س) فقط و فقط رضایت خدا بود و صد البته چنین ملاکی رضایت همسر را هم در پی خواهد داشت.
عاشق علی (ع) بود ولی رضایت را فقط مختص خدا می‌دانست و چنین مناجات می‌کرد:
«یا رب لیست من احد غیرک تئلج بها صدری و تسرّبها نفسی و تقربها عینی» خداوندا، احدی به جز تو سینه ام را خنک نمی کند و نفسم را مسرور نمی نماید و هیچ کس جز تو چشم مرا روشنی نمی‌دهد.
رضایت مداری حتی در عاطفه مادری
این اصل کارگشا و تأثیرگذار حتی شامل عواطف مادری هم می‌شود. لذا وقتی پیامبر اخبار جانسوز کربلا را برایش بازگو کرد به‌جای گلایه و شکایت آیه استرجاع را تلاوت کرده و فرمود:
«یا أبت سلمتُ و رضیتُ و توکلت علی الله» پدرجان، من تسلیم شدم و رضایت دادم و به خدا توکل می کنم.
علاقه به خانواده را به دلبستگی بدل نمی‌کرد
غالباً زنانی که از کانون خانواده و همسر و فرزندان خود راضی هستند، دلبستگی شدیدی به آن ها پیدا می کنند، ولی فاطمه(س) در طول زندگی خود با امیرالمؤمنین(ع) و داشتن فرزندانی با آن جایگاه، با وجود تلاش برای گرمی کانون خانواده، همواره در برابر پروردگارش خضوع و خشوع داشت و می‌فرمود:
«رضیتُ بالله رباً و بکَ یا ابتاه نبیاً و بابنِ عمّی بعلاً و ولیّاً» خشنودم که خداوند پروردگار من است و تو ای پدر پیامبر من و پسرعمویم علی شوهر و امام من است
