الگوی آرامش بخش برای خانواده ها

حجت الاسلام علی تبریزی- خداوند متعال در قرآن کریم از رسول اکرم (ص) به عنوان اسوه و الگوی حسنه یاد می‌کند. هرچند در این الگو بودن تفاوتی بین زن و مرد نخواهد بود لکن با توجه به اختلاف مسئولیتها و خلقیات چه خوب است الگویی نیکو همچون فاطمه زهرا (س) برای زنان در نظر گرفته شود. چراکه او پاره تن پیامبر است و امام زمان (عج) مادرشان را الگوی حسنه برای همه امامان معرفی می‌نمایند.

نگرش توحیدی در زندگی روزمره

در حیات فاطمه زهرا (س) آنچه بیش از هرچیز تبلور دارد خدامحوری و خداباوری است. آن حضرت تمام خواسته اش حول رضایت خدایش بود و بس.

همیشه می فرمود: "اللّهم إنی اسئلک بما تحب و ترضی"

این جمله نه شعار که باور او بود. لذا وقتی بابت فقر علی (ع) مورد شماتت زنان قریش قرار گرفت فرمود: "رضیتُ بما رضی الله و رسوله" یعنی من راضی ام به آنچه مورد رضایت خدا و رسولش است. معنای دیگر دعا این است که شماتت و تمسخر شما تاثیری بر باورهای من ندارد و بلکه خواست و رضایت الهی اهدافم را مشخص می‌کنند.

جالب اینست که حتی در برخورد با همسرش هم ابتدا خواست خدا را مقدم می‌دانست و وقتی علی (ع) پرسید چرا به من نگفتی سه روز است غذایی در منزل نداریم نفرمود از تو حیا کردم بلکه فرمود من از خدایم حیا کردم از تو چیزی بخواهم که در توانت نیست. اگر تنها همین جمله و باور در زندگی‌های امروز سرلوحه رفتار زوجین باشد یقینا کوچکترین اختلاف و کدورت و گلایه ای باقی نخواهد ماند و دنیای درون خانواده ها - با وجود همه کاستی ها و کمبودها- شیرین تر از عسل می شد!

جامعیت رفتاری مثال زدنی

خیلی از الگوهای بشری در یک زمینه موفق و در زمینه دیگر ممکن است دچار نقصان باشند. برای مثال هنرمندان یا ورزشکاران بسیاری را شاهدیم که در مهارت هنری و ورزشی بسیار متبحر هستند ولی در اخلاق اجتماعی یا روابط خانوادگی و... معایب و نقایص عمده ای دارند.

اما فاطمه زهرا (س) از جامعیتی مثال زدنی برخوردار بود. از یک سو آنقدر احترام برای همسرش قائل است که حتی بدون کنیه او را صدا نمی‌زند و از دیگر سو وقتی پای رضایت خدا در میان باشد ذره ای در مسیر خشنودی خدا تردید و لغزش ندارد و می‌فرماید :

"رضیتُ بالله رباً و بکَ یا ابتاه نبیاً و بابنِ عمّی بعلاً و ولیّاً؛ خشنودم که خداوند پروردگار من است و تو ای پدر، پیامبر من و پسرعمویم علی، شوهر و امام من است."

از یک جهت آنقدر درون خانواده سرشار از محبت است و از دیگر جهت فقط و فقط به رضایتش حول محور حق تعالی می‌گردد و بس. لذا نمی‌فرمود که روشنی دیده ام فرزندانم و خانواده ام هستند بلکه دائما چنین مناجات می‌نمود :

"یا رب لیست من احد غیرک تئلج بها صدری و تسرّبها نفسی و تقربها عینی؛ خداوندا، احدی به جز تو سینه ام را خنک نمی کند و نفسم را مسرور نمی نماید و هیچ کس جز تو چشم مرا روشنی نمی دهد."

تسلیم محض اراده خداوند

از یک نظر چنان عاشقانه فرزندانش را دوست دارد که حاضر نیست خاری کوچک آنها را بیازارد و از دیگر نظر چنان تسلیم اراده خداست که وقتی خبر شهادت جگرگوشه اش را با چنان وضعی در کربلا از زبان پدرش می‌شنود بجای کوچکترین ناشکری و گلایه، آیه استرجاع می خواند و می فرماید:

"یا أبت سلمتُ و رضیتُ و توکلت علی الله؛ پدر جان، من تسلیم شدم و رضایت دادم و به خدا توکل می کنم."

به راستی اگر چنین دیدگاهی در وجود ما نهادینه شود هیچ مشکلی نخواهد توانست ایمان، آرامش و اخلاق مان را تحت تاثیر خودش قرار بدهد.

بینش الهی در نگرش به خانواده، مهمترین عاملی است که سبب عملکرد موفق زن و مرد در عرصه خانواده می باشد. بینش ها، روش ها را می آفرینند و نگاه مقدس به خانواده و این که فرد پیش از هر چیز تنها خدا را در نظر بگیرد، موجب می شود سختی های زندگی و مشکلات اجتماعی که هر خانواده ای کم و بیش به آن دچار می شود، بر آنها آسان جلوه کند.