به گزارش نما، با انتخاب دکتر حسن روحانی به عنوان رئیس‌جمهور، گمانه‌زنی‌های مختلف برای وزارت ورزش و جوانان آغاز شد که در این بین اسامی مختلفی به چشم می‌خورد که در نهایت مسعود سلطانی‌فر که در زمان ریاست هاشمی‌طبا در سازمان تربیت‌بدنی، دو سال قائم‌مقامی سازمان را برعهده داشت، برای گرفتن رأی اعتماد به مجلس معرفی شد.
با معرفی شدن وی، مسئولان ورزشی و ورزشکاران در مصاحبه‌های مختلف خوشحالی خود را از این انتخاب رئیس‌جمهور اعلام کردند و این تصور پیش آمد که وی حتما در مجلس رأی اعتماد را کسب خواهد کرد، اما در زمان صحبت‌های مخالفان و موافقان وزرای پیشنهادی مشخص شد نمایندگان مجلس نگاه دقیق‌تری به ورزش دارند و آن را با دقت و جزئیات بیشتری مورد توجه قرار می‌دهند.
پس از آنکه مجلس به سلطانی فر برای وزیر شدن رای نداد، افراد زیادی با گمانه زنی‌ها معرفی شدند که می توانند سرپرستی وزارت ورزش را عهده دار شوند. گمانه زنی با شنیدن برخی از اسامی مورد نظر روحانی از سوی برخی نماینده های مجلس، مدیران ارشد کشور و تعدادی از مسئولان خیلی سریع رسانه ای شد.
* پایان ریاست سیاسیون در ورزش
مسئله‌ای که سال‌ها ورزش از آن رنج می‌برد حضور افرادی غیر ورزشی در ورزش بود و سیاسیون در فدراسیون‌های مختلف و پست‌های مدیریتی مهم جایگاه‌شان را در ورزش محکم کرده بودند، به طوری که کمتر می‌دیدیم پیشکسوتان ورزشی جایگاهی در ورزش داشته باشند. البته موضوعی که اینجا اهمیت دارد، حضور افراد سیاسی در ورزش را می‌توان اینگونه توجیه کرد که هدف سرازیر کردن پول به ورزش بود، اما به چه قیمتی؟ پول به ورزش سرازیر شد، اما این موضوع بیشتر برای ورزش و ورزشی‌ها آسیب و ضرر به دنبال داشت تا فایده. دیگر همه چیز پولکی شد و همه ورزشکاران به دنبال این بودند که کدام تیم و کدام شهر پول بیشتری می‌دهد تا برای آن تیم بازی کنند. قرارداد بازیکنان میلیاردی شد و اخلاق پهلوانی رنگ باخت. حرمت‌ها از بین رفت و لباس تیم ملی دیگر قداستی نداشت.
با این مدیریت سیاسیون و مشکلات پیش آمده در ورزش، دیگر در دوره دولت یازدهم این امید وجود داشت که یک شخص ورزشی در جایگاه مقام وزارت قرار بگیرد. سلطانی‌فر اگرچه دو سال سابقه حضور در ورزش را داشت، اما فعالیت‌های سیاسی‌اش بیشتر به چشم می‌خورد همین موضوع نمایندگان مجلس را نگران کرد که نکند دوباره با روی کار آمدن یک شخص سیاسی، مشکلات ورزش نه تنها حل نشده باقی بماند بلکه دو چندان شود.
*سیاسی بودن، دلیل رد سلطانی‌فر؟
رجب رحمانی، نماینده مردم تاکستان در مجلس شورای اسلامی در مخالفت با سلطانی‌فر معتقد بود: وزیر پیشنهادی ورزش چهره سیاسی است.
حامد قادرمرزی نماینده مردم دهلران، دیگر نماینده مخالف با سلطانی‌فر بود. وی در رابطه با مخالفتش، اظهار داشت: سلطانی‌فر، فارغ‌التحصیل علوم سیاسی است و فوق لیسانس علوم سیاسی دارد، این همه فارغ‌التحصیل ورزشی در کشور داریم آیا حضور فردی با این تحصیلات در وزارت ورزش با شایسته‌سالاری هماهنگی دارد؟
* وزش به ورزشی‌ها سپرده شود
صحبت‌های مخالفان نشان می‌دهد دیگر نمایندگان مجلس تمایلی ندارند پای یک فرد سیاسی دیگر به ورزش کشور کشیده شود. حالا که این همه نمایندگان مجلس روی این موضوع حساس شده‌اند امید می‌رود رئیس‌جمهور محترم با انتخاب یک وزیر ورزشی، شادی و خوشحالی را به ورزش بیاورد. به نظر می‌رسد سال‌ها جای ورزشی‌ها در مهمترین جایگاه وزارت و البته سازمان تربیت‌بدنی خالی بوده و حالا وقت این افراد رسیده که در حساس‌ترین دوران ورزش که بازی‌های آسیایی اینچئون و المپیک برزیل پیش‌رو است، به ورزش خدمت کنند.
حالا وقت آن رسیده که ورزشی‌ها خودشان مشکلات مربوط به تعلیق و اساسنامه‌های فدراسیون‌ها را حل کنند. دیگر وقت آن رسیده ورزش به دست ورزشی‌ها سپرده شود.
از مهم‌ترين دغدغه‌ها براي انتخاب وزير ورزش كشور
سیاسی‌بازی برای انتخاب وزیر ورزش ممنوع
در این شرایط حساس به نظر می رسد كه مدیریت كلان مباحث ورزشی ایران،از ریاست یك فرد به عنوان وزیر ورزش مهم‌تر است.
۱۳۹۲/۵/۲۶
