به گزارش نما به نقل از فارس، ترکیه تا کمتر از یکماه دیگر شاهد برگزاری انتخابات شهرداریها خواهد بود و این درحالی است که این کشور طی ماههای اخیر شاهد شدیدترین بحرانهای سیاسی بوده است که نتایج این انتخابات میتواند بازتابدهنده تحولات سیاسی اخیر و تغییرات احتمالی در ترکیه باشد.
حزب حاکم ترکیه (AK) به عنوان یکی از قطبهای سیاسی در این کشور در این انتخابات با نگرانی به صندوقها نگاه خواهد کرد، بحرانهای سیاسی اخیر در این کشور از جمله بی نتیجه بودن سیاستهایشان برای سرنگونی حکومت سوریه، اعتراضات در میدان تقسیم، درگیریها در مناطق کردنشین و نگرانی از تحرکات کردها در شمال سوریه، رسوایی مالی و درگیری با جریان فتح الله گولن باعث شده تا این بار برخلاف انتخاباتهایی که طی 10 سال گذشته در ترکیه برگزار شده، حزب عدالت و توسعه شرایط دشواری در تقابل با رقبای خود داشته باشد.
حزب حاکم ترکیه که از زمان به قدرت رسیدن در سال 2003 به رهبری رجب طیب اردوغان روزهای طلایی را در تاریخ معاصر ترکیه رقم زدند ولی سیر سقوط حزب عدالت و توسعه در روزهایی که اردوغان و هم فکرانش در دولت گمان میکردند که در آستانه احیای امپراطوری جدید هستند آغاز شد و با دخالت عجولانه در بحران سوریه بدون در نظر گرفتن واقعیات ژئوپلتیک خاورمیانه خود را در باتلاقی خطرناک وارد کردند و از آن پس شرایط برای حزب حاکم تغییر کرد.
اندیشکده تبیین در این باره مینویسد: «ترکیه در سالهای اخیر در مورد سیاستهای خارجی و منطقهای خود دچار اشتباهاتی شده است که این روند باعث گردیده تا ترکیه برخلاف خواستههای سیاستمداران نوعثمانی خود که در فکر احیای عظمت و تاثیرگذاری گذشته ترکیه هستند، دچار شکست شود. در پی پیروزیهایی که ارتش سوریه- برخلاف انتظارات ترکیه- بدست آورده و اتفاقاتی که در مناطق شمالی سوریه (سیاست هوشیارانه بشار مبنی بر دادن خودمختاری به مناطق کردنشین سوریه) صورت گرفته، ترکیه بیم آن دارد که کردهای جنوب این کشور و هممرز با کردهای سوریه نیز دچار این تحولات شوند و با توجه به اینکه کردهای ترکیه نیز سالهاست بدنبال گرفتن حقوق خود از دولت مرکزی هستند، اردوغان را مجبور به اقداماتی در این راستا از جمله ارائه بسته پیشنهادی دموکراسی و صلح به کردها کنند تا از این طریق به قسمتی از خواستههای گروههای کردی، جواب مثبتی داده باشند و از طرف دیگر با شنیدن صدای کردها باعث همبستگی بیشتر آنها با دولت مرکزی گردند تا بدین وسیله امنیت ملی کشور خود را بالا ببرند.کردهای سوریه که طی سالیان مدیدی در دولت سوریه از حقوق خود محروم گشتهاند و بسیاری از آنها حتی دارای شناسنامه نیز نیستند، بسیار به گروه پ.ک.ک و شاخه نظامی آن علاقه دارند و شمار بسیاری از اعضا و فرماندهان این شاخه را کردهای سوری تشکیل میدهند. این کردها اخیراً با انجام مذاکراتی توانستهاند از دولت بشار اختیاراتی را بدست آورند و تا برگزاری انتخابات اداره امور مناطق خود را بدست گیرند تا از این طریق بتوانند در آینده سیاسی سوریه حضور موثرتری داشته باشند. همچنین بین شهرهای کردنشین سوری با ترکیه، مرز بسیار سادهای وجود دارد که این عامل باعث گردیده که این شهرها به راحتی با یکدیگر ارتباط برقرار کنند و بر یکدیگر تأثیرات زیادی بگذارند. این عوامل در کنار تحولات منطقه باعث گردیده تا ترکیه خطر تاثیرپذیری شهرهای کردنشین خود از شهرهای سوری و به دنبال آن، خطر تجزیه شهرهای کردی را بیش از پیش احساس کند و سیاستمداران ترکیه را به فکر جلوگیری از این امر بیندازد. سیاست غلط ترکیه مبنی بر حمایت از گروههای مخالف سوری و به خصوص گروه جبههالنصره- که هم اکنون با کردهای سوری نیز درگیر شدهاند- در این برهه از زمان به وضوح روشن شده است و این امر باعث گردیده تا نمایندگان حزب صلح و دموکراسی در ترکیه که به گروه پ.ک.ک نزدیکی زیادی دارد، خواستار تجدید نظر دولت مرکزی در مورد جبهه النصره شوند. اکنون باید منتظر آن باشیم تا ببینیم که آیا این تغییر مشی سیاستمداران ترکیه- از جمله اعطای بسته صلح و تغییر لحن سیاستمداران ترکی در قبال ایران میتواند از شعلهورشدن احساسات ملیگرایانه کردها ممانعت به عمل آورد یا اینکه بازهم ترکیه دچار اشتباه محاسباتی تئوریسنهای خود از جمله داوداوغلو خواهد شد؟»
از سوی دیگر در عرصه داخلی نیز افشای فساد مالی نزدیکان دولت اردوغان و درگیری با فتح الله گولن که همه در یک پرونده قابل بررسی است نیز باعث تضعیف بیش از پیش حزب حاکم شده است، جنگ قدرت بین گولن و اردوغان اکنون شرایط حزب حاکم را دشوارتر کرده و این درحالی است که زمان زیادی تا انتخابات باقی نمانده و ملیگرایان مورد حمایت غرب هم تلاش گستردهای را آغاز کردهاند که با پیروزی در این انتخابات سنگر به سنگر حزب برخواسته از خاکستر دولت نجم الدین اربکان را از عرصه قدرت حذف کنند.
در این میان آتشی که گولن در ترکیه بپا کرد به مراتب از بحرانهای قبلی دولت اردوغان خطرناکتر است چرا که گولن با یکی از مبلغان اسلام آمریکایی در ترکیه است و حالا دود اختلافات وی با اردوغان به چشم جریان اسلامگرا در ترکیه میرود.
در چنین شرایط پیچیده سیاسی در ترکیه ماشین تبلیغاتی دولت اردوغان بجای تمرکز بر رفع مشکلات داخلی و پذیرش اشتباهاتش مانند بسیاری دیگر از رهبران سیاسی، دیگران(خارجی) را متهم به تلاش برای خرابکاری میکنند.
البته درباره دولت ترکیه بحث کمی متفاوت است، لیستی که اردوغان از دشمنان خارجی خود ارائه می دهد بسیار بلندبالاتر از دیگران است که از آمریکا،روسیه، رژیم صهیونیستی و یونان گرفته تا ایران،عربستان و سوریه در این لیست قرار دارند.
سوال اینجاست که آیا سران آنکارا جدای از مانورهای تبلیغاتی علیه سپاه قدس آیا به این مسئله هم اندیشیدهاند که سیاستهای عجولانه و لجوجانه این کشور در منطقه چه تاثیری بر افت محبوبیتشان داشته است؟