چرا بسیاری از مردم دنیا آرژانتین را دوست ندارند

به گزارش نما به نقل از ایرنا، ریشه این نامحبوب بودند به تاریخ فوتبال آرژانتین و به واکنش های همسایگان لاتین این کشور نسبت به برنامه های اقتصادی و فرهنگی آرژانتین و برتری جویی بوئنوس آیرس باز می گردد.

کریستوفر گافنی مدرس دانشگاه فدرال فلومیننزه که درباره رویدادهای ورزشی مطالعه کرده می گوید: این که بسیاری از مردم ازدنیای فوتبال از آرژانتین بیزارند دیگر یک راز نیست.

گافنی افزود: تصورات کلیشه ای زیادی در این زمینه وجود دارد. این که هویت تیم های ملی فوتبال در دهه 1970 و 1980 شکل گرفت، زمانی که گل با دست دیگو مارادونا در سراسر دنیا برجسته شد و این کشور با شکست تیم ملی انگلیس قهرمان جام جهانی شد.

به رغم مشکلات اقتصادی در سال های اخیر، این کشور همچنان در رده ثروتمندان منطقه است. در دهه 1990 که ارزش پول این کشور بالاتر از همسایگاه بود برخی توریست های ارژانتینی به خاطر رفتار متکبرانه بدنام شده بودند.

تا یک قرن پیش اصطلاح ˈ ثروتمند همچون یک آرژانتینیˈ درسراسر اروپا رواج داشت و بازتابی از اقتصاد آن کشور بود.

هرچند که پس از آن سیر نزولی آرژانتین آغاز شد ولی هنوز هم یکی از قدرت های اقتصادی منطقه محسوب می شود.

لئواردو مورگن فلد تاریخ دان از دانشگاه بوئنوس آیرس در این باره گفت: سالهای بسیار زیادی، اقتصاد آرژانتین یکی از قوی ترین ها در منطقه بود و تاثیر زیادی بر اروپا داشت که نوعی حس برتری جویی را در اذهان ایجاد می کرد.

مورخان فوتبال و سیاست در آمریکای لاتین از نوعی برخورد سنتی خصمانه آرژانتینی ها نسبت به ملتشان می گویند که به مهاجرت میلیون ها نفر به اروپا در قرن های 19 و 20 انجامید و مقدمه ای بر روشها و برخوردهای نژادپرستانه در منطقه شد.

تا پیش از این که برزیل بر فوتبال جهان مسلط شود و تا پیش از نیمه دوم قرن نوزدهم، بازیکنان تیره پوست برزیلی با آزار و اذیت های نژادپرستانه در آرژانتین روبرو بودند.

در دهه 1920 ، لیما بارتو نویسنده برزیلی نوشت که چگونه بازیکنان برزیلی را در بوئنوس آیر ˈ ماکاکیتوسˈ یا میمون های کوچک می نامیدند.

با این حال در کوچه و خیابان های آرژانتین دیدگاه های مختلفی نسبت به محبوب نبودن تیمشان در آمریکای لاتین وجود دارد.

دانیل گونزالس 29 ساله ، تهیه کننده تلویزیونی که 10 سال پیش از کلمبیا به آرژانتین آمد ، گفت که تصورات کلیشه ای در زادگاهش نسبت به آرژانتین انحرافی است.

گونزالس افزود: آنها به تکبر معروفند ولی وقتی اینجا می آیید می بینید که آنقدر ها هم بد نیستند.

برخلاف این کلمبیایی مهاجر، غرور در سخنان برخی از آرژانتینی ها موج می زند. ادواردو کانگی ، 60 ساله که یک فروشگاه را در بوئنوس آیرس اداره می کند درباره همسایگان کشورش گفت: ما به آرامی دنیا را تسخیر می کنیم. یک ملکه به هلند فرستادیم و یک پاپ به واتیکان.

اشاره او به ملکه ماکزیما در هلند ، همسر ارژانتینی الاصل ویلم الکساندر و نیز پاپ فرانسیس است.

به رغم این اظهارنظر ها، روابط سیاسی آرژانتین با همسایگانش بویژه برزیل گرم تر از دهه های قبل است.

مورگن فلد نسبت به دامن زدن به این عقاید در روزهای جام جهانی هشدار می دهد و معتقد است که این مفاهیم می تواند به عرصه گسترده تری در فرهنگ تعمیم یابد.

وی گفت: فوتبال و فرهنگ دو مقوله متفاوت هستند. فکر می کنم اتحاد آمریکای لاتین قوی تر ازا ین حرف ها است ولی فوتبل می تواند در آن شکاف ایجاد کند.

این تنش ها در دو عرصه می تواند بروز پیدا کند. از یک سو مخالفان آرژانتین در آمریکای لاتین و از سوی دیگر آرژانتینی هایی که مخالفتشان با همسایگانشان را کتمان نمی کنند.

به طور مثال در یک بازی تدارکاتی که هفته گذشته در بوئنوس آیرس انجام شد گروهی از هواداران آرژانتین بیرون از ورزشگاه آوازهایی با مضمون نفرت از شیلی سر دادند. اشاره انها به حمایت شیلی از بریتانیا در زمان جنگ فالکلند در سال 1982 بود، زمانی که آرژانتین حاکمیت خود بر این جزایر را از دست داد ؛ جزایری که انگلیسی ها فالکلند و آرژانتینی ها مالویناس می نامند.

آرژانتینی ها آواز می خواندند: همه آن چیزی که ما از خدا می خواهیم این است که به شیلیایی ها مرگ بدهد. خیانت آنها نسبت به مالویناس را هرگز فراموش نمی کنیم.