به گزارش نما به نقل از جام نیوز، حسين بن علوان مى گويد: در مجلسى براى كسب علم و دانش نشسته بوديم ، و هزينه سفر من تمام شده بود، يكى از دوستان گفت : به چه كسى اميد دارى ؟
گفتم : به فلانى.
گفت : بنابراين، سوگند به خدا به اميد و آرزويت نمى رسى.
گفتم : چرا؟
گفت : امام صادق (ع ) فرمود: در يكى از كتابهاى (آسمانى ) خوانده ام : خداوند مى فرمايد: سوگند به عزت و جلال و مقام ارجمندم كه رشته آرزوى هر كسى را كه به غير من، اميدوار گردد، قطع مى كنم، و لباس خوارى را در نزد مردم برقامت او مى پوشانم، و او را از مقام تقرب خود و از فضل و كرمم، دور مى سازم، آيا او در گرفتارى ها به غير من دل مى بندد، با اينكه گرفتارى ها و رفع آنها در دست من است؟، آيا او در فكر خود، در خانه غير مرا مى كوبد، با اينكه كليد همه درهاى بسته نزد من است، و در خانه ام به روى همه باز مى باشد...