خدایا ما را عذاب نكن!

امام حسین علیه السلام فرمودند: "لایَنبَغی لِنفسٍ مُؤمِنَةٍ تَری مَن یَعصِی اللهَ فَلا تُنکِرَ."

"شایسته شأن مؤمن نیست که ببیند کسی خدا را معصیت می کند، ولی به او اعتراض نکند." (کنزالعمّال، ج ۳، ص ۸۵)

امر به معروف و نهی از منکر که از اهم واجبات بشمار می رود نه تنها در بین جامعه ما که در طول تاریخ مورد غفلت جوامع بوده و قرآن کریم نیز علت عذاب برخی اقوام را سکوت مؤمنین در برابر گسترش فساد و گناه بر می‌شمرد. شاید اگر سنت عذاب الهی پابرجا بود ما نیز مشمول آن می‌شدیم زیرا این واجب بزرگ و پراهمیت به راستی مورد فراموشی قرار گرفته است. باید شاکر باشیم و از خدا بخواهیم ما را همچون گذشتگان به‌واسطه سهل انگاری و عدم توجه به گسترش فساد در جامعه عذاب نکند!

اسلام به ما می‌آموزد که مسلمان اهل تساهل و تسامح نیست. او نباید نسبت به اطرافیان خود بی تفاوت باشد که اگر چنین شد مرده‌ای است متحرک.

گناه همچون آفت برای اجتماع است. اگر کشاورزان نسبت به آفات بی تفاوت باشند مزارع نابود می‌شوند. امر به معروف و نهی از منکر نقش سم زدایی جامعه را دارند. ایمان نیز همچون گلهای خوشبویی هستند که اگر محیط آلوده باشد از بین خواهد رفت. تذکر ساده زبانی اگر همه‌گیر شود و دغدغه پاکی جامعه اگر گسترش یابد قطعا آثار ارزشمندی خواهد داشت.