یك مشت عدس و این همه خاصیت

به گزارش نما به نقل از باشگاه خبرنگاران عدس سرشار از آلبومین ، هیدارت کربن چربی ، مواد معدنی و آب و سلولز است. از سری مواد معدنی عدس میتوان به پتاسیم ، فسفر ، منیزیم ، کلسیم و آهن اشاره کرد. ویتامین های موجود در عدس C ، PP ، B2 ، B1 و A می باشند. عدس برای دفع سموم بسیار مناسب است زیرا پتاسیم موجود در آن باعث فعالیت زیاد کلیه می شود.

عدسها، عضوی کوچک ولی مغذی از خانواده گیاهان بُنشنی هستند که منبع بسیار خوبی از فیبرهای کاهش دهنده کلسترول‌اند که نه تنها کمک به کاهش کلسترول می‌کنند بلکه خاصیت تنظیم قندخون هم دارند زیرا فیبر بالای آنها از افزایش قندخون بعد از خوردن یک وعده غذایی جلوگیری می‌کنند. عدسها همچنین حاوی 6 ماده معدنی مهم، 2 ویتامین B و همچنین پروتئین بدون، چربی می‌باشند.

گر جدول فیبرهای موجود در غذاها را بررسی کنید، می‌بینید که گیاهان بُنشنی از دیگر حبوبات در صدر جدول قرار دارند. عدسها مثل دیگر حبوبات غنی از فیبرهای غذایی هستند چه از نوع قابل جذب و چه از نوع غیر قابل جذب. فیبرهای قابل جذب،یک ماده ژله مانندی در دستگاه گوارش ایجاد می‌کنند که سبب دفع صفرا (حاوی کلسترول ) می‌گردد و آن را به خارج از بدن می‌برد.

بررسی تحقیقات نشان داده‌اند که فیبر غیر قابل جذب نه تنها کمک به افزایش مقدار مدفوع و جلوگیری از یبوست می‌کند بلکه کمک به جلوگیری از بیماری های گوارشی مانند سندرم روده‌ای تحریک پذیر و التهاب روده‌ای نیز می‌کند.

اگر قلبتان را دوست دارید، عدس بخورید.

در بررسی الگوهای غذایی به دست آمده و خطر مرگ در بیمارهای قلبی، محققان روی بیش از 16000 انسان میانسال در آمریکا، فنلاند، نیوزلند، ایتالیا، یوگسلاوی، یونان و ژاپن به مدت 25 سال تحقیق کردند. الگوهای غذایی شاخص شامل موارد زیر بود: مصرف بالای محصولات لبنیاتی در اروپای شمالی، مصرف بالای گوشت در آمریکا، مصرف بالای سبزیجات، گیاهان بُنشنی، ماهی و شراب در اروپای جنوبی و مصرف بالای غلات، سویا و ماهی در ژاپن.

هنگامی ‌که محققان این اطلاعات را در رابطه با خطر مرگ در بیماریهای قلبی تجزیه و تحلیل کردند به این نتیجه رسیدند که گیاهان بُنشنی 82% خطر این بیماریها را کاهش می‌دهد. مقاله چاپ شده با عنوان"‌تاریخچه طب داخلی" ثابت کرده‌اند که خوردن غذاهایی با فیبر بالا از قبیل عدسها کمک به جلوگیری از بیماریهای قلبی می‌کند. تقریباً 10000 بزرگسال آمریکایی به مدت 19 سال در این تحقیق شرکت کرده‌اند.

کسانی که غذاهایی با بیشترین فیبر، 12 گرم در روز، می‌خورند 12% کمتر دچار بیماری سکته قلبی و 11% کمتر دچار بیماری قلبی- عروقی در مقایسه با کسانی که 5 گرم در روز فیبر می‌خورند می‌شوند. کسانی که بیشترین مصرف فیبرهای غذایی قابل جذب در آب را می‌خورند 15% خطر ابتلا به بیماری و 10% خطر بیماریهای قلبی- عروقی در آنها کاهش می‌یابد.

نقش عدس در سلامتی قلب نه تنها به دلیل فیبرهای آن بلکه بعلت مقادیر قابل ملاحظه‌ای ازفولات( Folate) و منیزم آن است.

Folate به کاهش هموسیستئین کمک می‌کنند، آمینواسیدی که یک محصول میانی در فرآیند متابولیکی مهمی ‌بنام چرخه متیلاسیون است. هنگامی‌که Folate همانند ویتامین 6 Bجمع می‌شود، هموسیستئین سریعاً به سیستین یامتیونین که هر دو اسید آمینه ،بی خطر هستند تبدیل می‌شود.

هنگامی‌که ویتامینهای B وجود ندارند، مقدار هموسیستئین در جریان خون افزایش می‌یابد، که هموسیستئین به دیواره‌های سرخرگ آسیب می‌رساند که یکی از عوامل خطر ابتلا به بیماریهای قلبی است. منیزم عدس مزایای دیگری برای قلب دارد. منیزم خود یک ضد رسوب کلسیم به شمار می‌آید. هنگامی‌ که مقدار منیزم به اندازه کافی است،

سیاهرگها و سرخرگها به راحتی تنفس می‌کنند که باعث کاهش سختی رگ می‌شود و خون، اکسیژن و مواد غذایی در کل بدن جریان می‌یابد. مطالعات نشان داده است که کمبود منیزم نه تنها باعث حمله قلبی بلکه به دنبال حمله قلبی، کمبود منیزم کافی باعث آزاد شدن رادیکال آزاد می‌شود که منجر به صدمه به قلب می‌شود.

عدس به شما انرژی برای سوزاندن می‌دهد در حالی که قندخون را تثبیت می‌کند. فیبر قابل جذب علاوه بر تأثیرات مفید روی سیستم گوارشی و قلب، به تنظیم مقدار قندخون نیز کمک می‌کند. اگر شما مقاومت به انسولین، کاهش قندخون یا دیابت دارید، گیاهان بُنشنی مثل عدس برای تنظیم قند خون مؤثر هستند که انرژی پایداری را باعث می‌شوند. بررسی غذاهایی با فیبر بالا و میزان قند خون نشان داده‌است که این غذاها فواید چشمگیری دارند.

محققان دو گروه مردم با دو نوع رژیم غذایی را مقایسه کردند که غذاهایی با فیبرهای متفاوت مصرف می‌کردند. یک گروه رژیم دیابتی آمریکایی استاندارد داشتند که شامل 24 گرم فیبر در روز بود در حالی که گروه دیگر رژیم 50 گرم فیبر در روز داشتند. آنهایی که رژیم با فیبر بالا داشتند ‌گلوکز پلاسما (قندخون) و انسولین (هورمونی که قندخون را از سلولها می‌گیرند ) بسیار کمی در آنها داشتند. گروه فیبر بالا کلسترولشان حدود 7% و مقدار تری گلیسرید آنها به 2/10% (VLDL) و تراکم بسیار کم لی پروتئین (‌یکی از خطرناکترین شکل کلسترول) به 5/12% کاهش یافته است.

عدسها نه تنها باعث سوخت آهسته کربوهیدراتهای پیچیده می‌شوند بلکه باعث افزایش انرژی بدن با پر کردن ذخائر آهنی بدن شما می‌شوند. مخصوصاً برای خانمهایی که در سنین باروری هستند خیلی درمعرض کمبود آهن هستند، افزایش (تقویت) ذخائر آهن با عدس ایده بسیار مناسبی است چون برخلاف گوشت قرمز منبع دیگر آهن، عدسها کالری و چربی ندارند. آهن سازنده اصلی هموگلوبین است که اکسیژن را از ششها به تمام سلولهای بدن انتقال می‌دهد و این همچنین قسمت کلیدی سیستمهای آنزیمی ‌برای ایجاد انرژی و متابولیسم است. و به یاد داشته باشید که: اگر حامله هستید یا شیر می‌دهید، نیاز شما به آهن افزایش می‌یابد.