علائم هشدار دهنده ی سرطان مثانه

به گزارش نما؛ سرطان مثانه، سرطان پوشش داخلی مثانه است. سرطان مثانه، بیشتر در میان مردان کهنسال دیده می‌شود که متوسط سن آن‌ها به هنگام تشخیص ۷۳ و به هنگام فوت ۷۸ است. این اطلاعات بر اساس داده‌های جمع آوری شده از سال ۲۰۰۳ تا ۲۰۰۷ در ایالت متحده آمریکا به دست آمده است. موسسه ملی سرطان تخمین می‌زند که حدود ۷۴,۶۹۰ مورد جدید و ۱۵,۵۸۰ فوت بر اثر سرطان مثانه وجود داشته باشد. حدود ۷۰ الی ۸۰ درصد تشخیص‌های جدید برای سرطان مثانه، به صورت غیر تهاجمی بوده است. اگر سرطان به دیواره عضلات مثانه نفوذ کند به آن سرطان مثانه تهاجمی می‌گویند.
علائم هشدار دهنده ی سرطان مثانه

خطرات:
همانطور که می‌دانید سیگار کشیدن یکی از فاکتورهای خطر اصلی برای سرطان مثانه است. این فاکتور می‌تواند دلیل بیش از ۳۰ درصد از سرطان‌های مثانه در میان زنان و ۵۰ درصد از سرطان مثانه در مردان باشد. شغل‌های خاص همچون رانندگی اتوبوس و مکانیک‌ خودرو، کارگرانی که بر روی چرم کار می‌کنند نیز ممکن است به خاطر مواد شیمیایی که با آن سروکار دارند به سرطان مثانه مبتلا شوند. وجود مواد شیمیایی همچون بنزن می‌تواند خطر ابتلا به سرطان مثانه را افزایش دهد. سابقه خانوادگی نیز می‌تواند یکی از فاکتورهای خطر برای ابتلا به سرطان مثانه باشد.

نشانه‌ها و علائم:
وجود خون در ادرار، یکی از شایع ترین نشانه‌های سرطان مثانه محسوب می‌شود. این خون ممکن است در ادرار به صورت رنگ زرد تیره، قرمز روشن یا رنگ قهوه ای دیده شود. با اینحال، خون در ادرار می‌تواند متناوب باشد حتی زمانی که توسط بیماری‌های جدی ایجاد می‌شود. حاد و شدید بودن آن ربطی به شدت سرطان ندارد. وجود خون در ادرار می‌تواند نشان دهنده مواردی همچون عفونت مجاری ادراری؛ سنگ مثانه، سنگ کلیه و سرطان کلیه باشد. اگر پزشک خونی را در ادرار مشاهده کند، باید بیشتر از هر چیز دیگری به فکر سرطان مثانه بیفتد مگر اینکه آزمایش‌های دیگر وجود این سرطان را رد کند. سایر نشانه‌های سرطان مثانه ممکن است در برگیرنده تکرر ادرار؛ ادرار دردناک، عفونت مجاری ادرار و درد در کمر باشد.

تشخیص و آزمایش:
زمانی که بیمار به مطب پزشک می‌رود، پزشک ممکن است نمونه ادرار فرد را بگیرد تا وجود خون در ادرار یا سایر سلول‌های غیر عادی را شناسایی نماید. سایر آزمایش‌ها همچون سیستوسکوپی( در این روش از یک لوله بلند به همراه دوربین استفاده می‌شود) مورد استفاده قرار می‌گیردکه در آن پزشک لوله دوربین دار را داخل بدن بیمار می‌فرستد تا داخل مجاری ادرار و مثانه را مشاهده کند. اگر سلول‌های سرطانی مسطح باشند، این موضوع نشان می‌دهد که سرطان تهاجمی است و ممکن است در سطح بدن گسترش یابد. اگر پزشک به وجود سرطان مثانه تهاجمی مشکوک باشد می‌تواند بررسی‌هایی همچون MRI، سی تی اسکن و اشعه ایکس را برای تعیین گسترش سرطان به کلیه و سایر اندام‌های داخلی بدن انجام دهد.

درمان:
سرطان سطحی مثانه، که از دیواره مثانه سرچشمه می‌گیرد، اغلب قابل درمان است. بر اساس داده های جمع آوری شده توسط موسسه آمار سرطان، حدود ۹۶.۲ درصد از افرادی که مبتلا به سرطان سطحی مثانه بوده‌اند تا ۵ سال نیز زنده بوده اند. این عدد در سرطان تهاجمی حدود ۷۷.۴ درصد است. استفاده از تکنیک TUR به همراه تابش درمانی یا بدون آن یکی از اصلی ترین درمان‌ها برای سرطان سطحی مثانه است. در این فرآیند، ابزار کوچکی با یک سیم در انتهای آن؛ در داخل مثانه قرار می‌گیرد. تومور و نواحی احاطه کننده آن با استفاده از جریان الکتریکی یا لیزر پرانرژی خاص سوخته می‌شود. اگرچه جراحی در بیشتر موارد موفقیت آمیز بوده است اما به بیماران توصیه می‌شود هر سه ماه یکبار سیستوسکوپی را انجام دهند تا از بروز هرگونه مشکل جلوگیری شود. اگر سرطان مثانه در مراحل اولیه تشخیص داده شود امکان درمان آن بیشتر می‌شود. در مورد سرطان سطحی مثانه امکان برگشت آن وجود دارد به همین خاطر به بیماران توصیه می‌شود چند سال بعد از درمان نیز بیماری خود را پیگیری کنند. سیستکتومی سگمنتال که در آن تنها بخشی از مثانه برداشته می‌شود ممکن است برای درمان سرطان تهاجمی مورد استفاده قرار گیرد که درجه پایینی دارد و تنها بخش کوچکی از دیواره مثانه را درگیر خود کرده است. با اینحال، سیستکتومی رادیکال، که در آن کل مثانه برداشته می‌شود، رایج ترین نوع جراحی برای سرطان مثانه تهاجمی است. برخی از بافت‌های احاطه کننده ممکن است در طول جراحی برداشته شود تا از رشد بافت‌های سرطانی جلوگیری گردد. در طول جراحی، جراح نیاز به بازسازی یک مثانه مصنوعی دارد تا امکان دفع ادرار در بیمار وجود داشته باشد. به گفته پزشکان، این جراحی یک جراحی بزرگ محسوب می‌شود که در بیشتر کشورها با استفاده از ربات‌ها انجام می‌شود. جراحی با ربات، کمتر تهاجمی است و خونریزی کمتری دارد. علاوه بر جراحی ، بیماران ممکن است درمان بیولوژیکی را متحمل شوند که در آن باکتری باسیل کالمت گرن یا پروتئین‌های ایمنی مصنوعی برای تقویت، هدایت یا بازگرداندن پاسخ ایمنی بدن در مقابل سرطان استفاده می‌شود. این درمان‌ها اغلب به طور مستقیم از طریق میزراه به مثانه هدایت می‌شود.