انتقادبه مراسم تحلیف/ازسلفی گرفتن و خمیازه كشیدن و سرگرم بودن به موبایل تا خودكارنداشتن روحانی

به گزارش نما- روزنامه اعتماد در سرمقاله خود به حاشیه های مراسم تحلیف پرداخت.

در بخشی از این یادداشت آمده است:

* قبل از آنكه پيام نشست ١٤ مرداد مخابره شود و از گفتمان روحاني رونمايي شود، عكس‌هاي سلفي تلخ از صحن پارلمان مخابره شد تا آن گفتمان و اين مراسم پرشكوه به حاشيه برود. كافي است اندكي در فضاي مجازي تامل كنيد و بخوانيد تا دريابيد كدام پيام برجسته‌تر شد: پيام صلح ايران و سوگند مصلح يا رفتار ناهوشمندانه سلفي‌بگيران.

* اين يك نقص در تشريفات و رفتار سياست‌ورزي ايران است. فرقي هم نمي‌كند كدام يك از نمايندگان بخت برگشته آنجا بوده‌اند، شايد هر كس از ديگر نمايندگان آنجا بودند نيز همين رفتار را تكرار مي‌كردند. حتي «ما شهروندان» نيز هر روز اين رفتار را تكرار مي‌كنيم و خواهيم كرد. اما واقعيت اين است كه آنچه در ماجراي سلفي تلخ پارلمان گذشت فراتر از خانه ملت بازتاب يافت. عصر جديد، ابزار نو و رفتار ديگري مي‌طلبد. منتخبان ملت بيش از هر كس بايد به رفتار سياست‌ورزي خود و آداب و سلوك آن پايبند باشند و بياموزند. تكرار اين ماجراها زيبنده منتخبان ملت نيست و ملت فراموش نخواهد كرد.

*از سلفي تلخ پارلمان بگذريم از تشريفات نامناسب آيين ياد كردن سوگند رييس‌جمهور نمي‌توان به راحتي گذشت. بخشي از تشريفات آداب است. بخشي نزاكت رفتاري و بخش آخر هم ترتيبات آن به معناي مراودات و مذاكرات و مراسم و ميهماني و... است. در آيين سوگند رييس‌جمهور، بيراه نيست كه بگوييم هياتي و حجره‌اي رفتار شده است. اين نشانه صميميت و اتحاد نيست كه رييس‌جمهور هنگام ورود به پارلمان همراه انبوهي از افراد وارد شود. به تصاوير بار ديگر نگاهي بيندازيد. برخي ميهمانان چرت عصرگاهي مي‌زدند، آن چهره سرشناس خميازه مي‌كشيد. آن ديگري سر در گريبان تلفن پيشكسوت خود است. دكمه كت‌هاي مسوولان برخلاف عرف و آداب ديپلماتيك باز بود و... بماند كه بايد عكس سلفي را باز يادآوري كنيم. همچنين در همه دنيا مرسوم است كه حتي امضا كردن رييس‌جمهور يا رييس مجلس و رييس قوه قضاييه پاي اسناد و مدارك آداب خاصي دارد. اينكه وقتي رييس‌جمهور مي‌خواهد امضا كند قلم را از جيب بغل كت همراهان دربياوريم و تقديم ايشان كنيم با هيچ آداب رسمي تشريفات ملي همخواني ندارد و زيبنده نيست بماند كه در تصوير تلويزيون نشان داده مي‌شد كه حتي به دنبال يافتن قلمي بودند تا منتخب ملت امضا كند. اين مسائل را جدي بگيريم و كوچك نشماريم. آداب تشريفات و ترتيبات يك مراسم ملي مهم‌تر از يك سخنراني است. پيام يك مراسم ملي نبايد در حاشيه‌ها اسير شود. از هم‌اكنون به مناسبت‌هاي بعدي فكر كنيم.