دستورالعمل جدید برای درمان پاركینسون

به گزارش نما، این متخصصان دستورالعمل مربوط به درمان مشکلات حرکتی در افراد مبتلا به پارکینسون را در مراحل اولیه بیماری به روز کرده اند.

توصیه‌های درمانی جدید "آکادمی نورولوژی آمریکا" بر درمانی دارویی "دوپامینِرژیک" تمرکز دارد که سطح دوپامین را افزایش داده یا اثرات دوپامین را شبیه سازی می‌کند.

پارکینسون یک اختلال حرکتی است و زمانی ایجاد می‌شود که سلول های عصبی مغز، قادر به تولید دوپامین کافی نیستند.

یکی از متخصصان این مطالعه از دانشگاه کلگری در ایالت آلبرتای کانادا گفت: تحقیقات موجود در مورد اثربخشی و خطرات احتمالی داروها در درمان علائم حرکتیِ افراد مبتلا به بیماری پارکینسون اولیه را به دقت بررسی کردیم و مشاهده شد که "لوودوپا"، معمولا بهترین درمان برای کنترل این علائم است.
در دستورالعمل جدید آمده است که متخصصان مغز و اعصاب باید در مورد مزایا و خطرات درمان اولیه با سه گزینه درمانی به بیماران مشاوره دهند که این سه گزینه عبارتند از:

- لوودوپا، دارویی که در مغز به دوپامین تبدیل می شود.

- آگونیست‌های دوپامین که اثرات دوپامین را شبیه سازی می کنند. آگونیست (Agonist) ماده‌ شیمیایی است که در یک سلول با اتصال به گیرنده‌های آن سلول باعث پاسخ و واکنش آن سلول می‌شود. آگونیست اغلب تقلیدکننده عمل یک ماده طبیعی در بدن است.

- مونوآمین اکسیداز B یا MAO-B، داروهای بازدارنده که از تجزیه دوپامین توسط آنزیمی به نام MAO-B جلوگیری می‌کنند.

بنابر این گزارش، درمان با داروی لوودوپا در کاهش علائم حرکتی در بیماران پارکینسون که در مراحل اولیه بیماری هستند بهتر از آگونیست‌های دوپامین یا بازدارنده‌های MAO-B است.

با این حال، لوودوپا و همچنین سایر داروها با عوارض جانبی همراه هستند؛ بنابراین مهم است فردی که به تازگی بیماری پارکینسون در او تشخیص داده شده، پیش از تصمیم گیری در مورد انتخاب بهترین رژیم درمانی، درباره همه گزینه ها از متخصص مغز و اعصاب، مشاوره دریافت کند.

داروی لوودوپا بیشتر از آگونیست های دوپامین باعث ایجاد عارضه جانبی موسوم به "دیسکینزی" در پنج سال اول درمان می شود با این حال میزان دیسکینزی شدید یا ناتوان کننده در آن زمان کم است. دیسکینزی به حرکات انقباض غیرارادی و نامنظم صورت، بازوها، پاها یا تنه گفته می‌شود.

در دستورالعمل جدید آمده است که متخصصان مغز و اعصاب باید کمترین دُز موثر لوودوپا را برای به حداکثر رساندن فواید و به حداقل رساندن خطر دیسکینزی تجویز کنند.

در حالیکه آگونیست‌های دوپامین کمتر باعث ایجاد دیسکینزی می‌شوند با این حال طبق دستورالعمل‌های جدید، احتمال ایجاد اختلالات کنترل تکانه در صورت انتخاب این شیوه درمانی به مراتب بیشتر است. اختلال کنترل تکانه از دسته اختلالات اضطرابی است که فرد دچار رفتار اجباری و وسواس گونه مثلا اجبار به خرید کردن یا خوردن می شود.

این دستورالعمل هشدار می دهد که این داروها همچنین با خطر بیشتر خواب آلودگی بیش از حد در طول روز مرتبط هستند و بنابراین افرادی که در مشاغل خاصی فعالیت می‌کنند ممکن است با مشکلات بیشتری از این عوارض جانبی روبرو شوند.

همچنین گفته می شود که بیماران هنگام مصرف آگونیست‌های دوپامین و بازدارنده های MAO-B بیش از زمان مصرف داروی لوودوپا احتمال دارد که درمان خود را به دلیل عوارض جانبی متوقف کنند و بیمارانی که از بازدارنده‌های MAO-B مصرف می‌کنند احتمالا طی دو تا سه سال به درمان بیشتری نیاز دارند.

خبرگزاری یونایتدپرس، در پایان این دستورالعمل تاکید شده است که در نهایت انتخاب دارو برای شروع درمان، تصمیم مشترکی بین بیمار مبتلا به بیماری پارکینسون، متخصص مغز و اعصاب و نیز پرستار او است.
منبع: ایسنا