بعد از مدت‌ها کش مکش بین روسیه و اوکراین، نهایتاً روسیه بامداد پنجشنبه به مناطق مختلف اوکراین حمله کرد، فارغ از علت حمله ی روسیه به اکراین عبرت‌هایی در این جنگ وجود دارد که بد نیست به آنها نگاهی بی اندازیم:
اکراین در زمان جنگ سرد و وجود اتحاد جماهیر شوروی، سومین انبار بزرگ تسلیحات هسته‌ای جهان را در اختیار داشت و همین موضوع باعث خودیاری و جلوگیری از تعدی به خاک این کشور می شد؛ اما بعد از انقلاب رنگی و سرنگونی دولت طرفدار روسیه جریان همسو با غرب و مخالف روسیه در این کشور روی کار آمد و در نهایت به واسطه ی سرسپردگی جریان حاکم به غرب، این کشور در سال 1373 به معاهده ی بوداپست پیوست و در این معاهده متعهد شد که همه سلاح‌های هسته‌ای خود را تحویل دهد و در مقابل آمریکا و انگلیس تضمین کردند که امنیت اکراین را تامین کرده و این کشور را در برابر هر نوع تجاوز خارجی حمایت کنند، اوکراین به تمامی تعهدات خود عمل کرد و از آن روز به یک کشور اسیب پذیر تبدیل شد . حتی بسیاری جدایی کریمه از اوکراین و الحاق آن به روسیه را ناشی از خلع سلاح هسته‌ای اوکراین می‌دانند.
اولین موضوعی که پس از حمله ی روسیه به اوکراین به چشم می آید، خیال خام خریدن امنیت با تکیه به دولت‌های غربی با هدف تضمین آینده کشور بود، دولت اوکراین که تا پیش از جنگ، به وعده‌های آمریکا اعتماد کرده بود، پس از حمله ی روسیه به این کشور از طریق مختلف از آمریکا و کشورهای غربی کمک طلبید اما تنها جوابی که دریافت کرد دعای خیر بایدن و امیدواری کشورهای غربی برای پایان یافتن هرچه زودتر درگیری ها بود، دستان خالی دولتمردان او کراینی در شرایطی که این کشور عمده توان دفاعی خود را به پیشنهاد غرب از کشور خارج کرده بود بخوبی نشان داد که نباید بر روی مؤلفه‌های قدرت خود مذاکره و نسبت به تضمین طرف مقابل اعتماد کرد.
اوکراین از نظر جنگ‌افزارهای نظامی خود را به صورت کامل به آمریکا وابسته کرده بود. اما در جنگ اخیر نه تنها توانایی استفاده ازاز این جنگ‌افزارها را نداشت، حتی وقتی دست کمک به سوی آمریکا و کشورهای غربی دراز کرد و از آنها برای دفاع از کشورش کمک خواست با پاسخ منفی آنها مواجه شد و این موضوع به خوبی اهمیت تولیدات داخلی و تکیه بر توان داخلی را نشان می دهد، اشتباهی که جریان غربگرای ایران هم در سال های اخیر بشدت دنبال می کرد، تا بدان جا که این جریان توان نظامی ایران را به عنوان مانعی بر مسیر رشد اقتصادی کشور تلقی کرد و خواستار محدود سازی توان نظامی کشور پس از توان هسته ای برای به ثمر! نشستن برجام شد.
حمله های متعدد به توان نظامی کشور در طول مذاکرات وین از جمله مواردی بود که جریان غربگرای موجود در کشور به صورت مداوم دنبال می کرد و سعی می کرد اینگونه به مردم القا کند که وجود توان نظامی و تسهیلات هسته ای و حمایت ایران از جریان مقاومت مهمترین عامل تحریم ها و به نتیجه نرسیدن برجام است و تا مادامی که ایران از توان نظامی خود کوتاه نیاید کشور با مشکلات بیشمار اقتصادی همراه خواهد بود اما امروز دستان خالی اوکراین و بدعهدی تکراری غرب بار دیگر نتایج خطرناک این سناریو را به جامعه ایرانی گوشزد می کند.
امروز با دیدن استیصال اوکراین در اثر اعتماد بی‌جا به غرب و بی‌عملی آمریکا در کمک به آنها، جمله حکیم انقلاب اسلامی در باب ضرورت ساخت و تقویت روزافزون قدرت درونی، بیشتر درستی و عینی بودن خود را نشان می‌دهد تا نظر کسانی که اغوای غرب ساخته «سپری شدن زمانه موشک» و «فرارسیدن هنگامه گفتمان» را بازگویی می‌کردند؛ فَاعْتَبِرُوا يَا أُولِي الْأَبْصَارِ
چرا اوكراین توان دفاع از خود را ندارد؟
اوكراین، درس عبرتی برای سرسپردگان به غرب
دولت اوكراین كه تا پیش از جنگ، به وعده‌های آمریكا اعتماد كرده بود، پس از حمله ی روسیه به این كشور از طریق مختلف از آمریكا و كشورهای غربی كمك طلبید اما تنها جوابی كه دریافت كرد دعای خیر بایدن و امیدواری كشورهای غربی برای پایان یافتن هرچه زودتر درگیری ها بود
۱۴۰۰/۱۲/۸
