تخریب رئیسی توسط جریان خاص!

این روزها بانیان و مسببان اصلی مشکلات موجود کشور به‌جای عذرخواهی از مردم بابت عملکرد 8 ساله ی دولت روحانی، با توهین به فهم و شعور آنان، ژست کارشناس و صاحب‌نظر به خود گرفته‌اند و با واکاوی شرایط موجود، عامل اصلی این شرایط را دولت رئیسی معرفی می کنند؛ دیروز رسانه‌های مکتوب و مجازی جریان اصلاحات پر بود از ادبیات کارشناسانه ای که دولت روحانی را تطهیر و به تخریب دولت سیزدهم پرداخت:

محمدرضا خباز، چهره اصلاح طلب و از استانداران دولت روحانی در جدیدترین اظهارات خود مدعی شده است که دولت سیزهم می خواهد مردم را در فقر نگه دارد تا جامعه به فقر عادت کند او به مقولاتی نظیر «کاهش نرخ تورم»، «افزایش امید مردم» و «سفرهای استانی» رئیس جمهور نیز حمله کرده است. او می گوید: آقای رئیس جمهور گفته «مردم امیدوارتر شده اند»، معیار این حرف چیست؟ در کجا دولت افکارسنجی کرده و به این نتیجه رسیده است؟ فقط دو نفر افراد چاپلوس که در اطراف آقایان هستند، حرفی را می زنند، آنها هم بدون تحقیق این حرف را به بیرون منعکس می کنند.آقایان می گویند «تورم پایین آمده است»، به فرض که یک مرکز رسمی هم چنین حرفی را تأیید کند اما مردم نمی پذیرند چون کمرشان زیر بار تورم خم شده و صدای خرد شدن استخوان‌های‌شان به گوش فلک رسیده است بنابراین می فهمند که این حرف ها هیچ بنیان عقلانی و منطقی ندارند و تنها با هدف گفتاردرمانی بیان می شوند.آقای رئیس جمهور وقتی به استان ها می رود یکی دو مورد افتتاح انجام می دهد و بر می گردد، اینکه ارتباط با مردم نشد. اگر دولت می خواهد واقعا ببیند که وضع بهتر شده و مردم امیدوارتر شده اند، کافی است پیامکی از مردم نظرخواهی کند. ما که از فعالان سیاسی هستیم زبان مان مو درآورد از بس درباره مسائل مختلف هشدار دادیم اما وقتی می بینیم دولت کاملا بی خیال است، خسته شده ایم و دیگر حرف نمی زنیم چون فایده ای ندارد.دولت عمدا این روش را دنبال می کند، یعنی می خواهند آنقدر جامعه را در فقر نگه دارند تا جامعه به فقر عادت کند.

«فیاض زاهد» فعال اصلاح طلب و از مشاورین اقتصادی در دولت روحانی هم در یادداشتی در روزنامه اعتماد با عنوان «فردا بهتر از امروز نیست» می نویسد: «خطر بیخ گوش‌مان است. اگر در داخل کمربندهای‌مان را نبندیم و با اتخاذ یک سیاست مردمی-‌ ملی و همه‌جانبه از همه ظرفیت‌های ملت خود سود نبریم، فردا محل پشیمانی خواهد بود.» «نمی‌توانم حجم بلایی را که بر سر خود آورده‌ایم باور کنم. تجربه‌های تاریخی می‌گوید وقتی ملتی به چنین مرحله‌ای می‌رسد، فقط خدا باید یاری کند تا بتواند ثبات و ماندگاری خویش را حفظ کند. لذا مرا امید آن است که همان میراث برشمرده به وقت مصیبت به داد رسد.
روزنامه شرق نیز در یادداشتی با عنوان «حالا که روحانی نیست» به قلم علی ربیعی، سخنگوی و وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی در دولت روحانی می نویسد: شاید یکی از خصوصیات منحصربه‌فرد دولت روحانی در تاریخ سیاسی ما، حجم بالای نقد و انتقادات به دولت بود. این نقدها در طیفی از حرف‌های درست تا شایعه، دروغ و تهمت مطرح می‌شد که بخش دوم آن عمدتا از سوی مخالفان سیاسی مطرح و در سطح وسیعی منتشر می‌شد. شاید هیچ دولتی چنین تجربه‌ای نداشته باشد که رسانه‌ها و افراد مشخص در خارج از کشور- با هدف تخریب کل نظام- در کنار حجم وسیعی از رسانه‌های داخلی که عمدتا از پول مالیات مردم ارتزاق می‌کنند، درباره دولت بنویسند و تخریب و حاشیه‌سازی کنند.»«من از منظر مطالعات اجتماعی این هجوم و آن بردباری را (با توجه به همه فشارها علیه دولت‌ها)، پدیده‌ای به نفع ثبات و پویایی کشور می‌دانستم؛ چراکه بخشی از جامعه این‌چنین تخلیه می‌شد. چندی پیش در قالب یک جمله طنزگونه خواندم: «وقتی دیگر روحانی نیست، به چه کسی ناسزا گفته می‌شود!؟». اتفاقا من حذف سپر دولت از نقد اجتماعی را امری منفی می‌دانم و آن را معادل نوعی ناامیدی از تحول تلقی می‌کنم.»

این سخنان در حالی مطرح می شود که رئیس‌جمهور سابق بیشترین توهین‌ها را متوجه منتقدین دولت خود کرده است و حتی صاحب‌نظران حقوقی و اقتصادی و نقتی و... که دغدغه‌های کارشناسی محض داشتند- را با توپخانه افترا و اتهام و اهانت نواخته است، روحانی در طول هشت سالی که سکان اداره ی کشور را در دست داشت مشغول ناسزاگویی و فحاشی سیستماتیک علیه منتقدان دولتش بود؛ از جمله آنها می توان به عناوینی همچون ؛ مزدور، بی‌شناسنامه، بی‌سواد، ترسو، افراطی، جیب‌بر، مستضعف فکری، متوهم، بزدل، کاسب تحریم، فاسد، عقب‌مانده، تازه به دوران رسیده، عصرحجری انقلابیون نفهم، یک‌مشت لات، کودک صفت، حسود، جیب‌بر، بی‌قانون، بیکار، متوهم، غوطه‌ور در فساد، سوءاستفاده‌گر، خرابکار، هوچی‌باز، منفی‌باف، یأس آفرین، ناشکر، باید به جهنم بروندو... اشاره کرد، با این وجود جریان اصلاح طلب به جای بررسی و پیدا کردن علت کارشناسی رویگردانی مردم از جریان خود، در شرایطی که عملکرد دولت سیزدهم مردم را به آینده امیدوار کرده است و به‌موازات آن غرب از وحدت و عملکرد مسئولان کشور عصبانی و ناامید شده است، تخریب حداکثری را در دستور کار خود قرار داده است، ترجیح دادن منافع حزبی و جناحی بر منافع ملی ، سیاه نمایی از عملکرد دولت سیزدهم ، تحریک احساسات مردمی از جمله مواردی است که جریان اصلاح طلب در سناریوی تخریبی خود دنبال می کند اما حقیقت این است که مطابق آمارهای موجود مردم به دولت سیزدهم امیدوارند و شاهد عملکرد جهادی رئیس جمهور دولت سیزدهم هستند بنابراین به هیچ عنوان تسلیم جریان تخریبی منفعت طلبان نخواهند شد