۷ باور نادرست در مورد سكته مغزی

به گزارش نما، تصورات غلط و باورهای نادرست زیادی در مورد خطر سکته مغزی وجود دارد. در عین حال که این بیماری باید با جدیت تمام مورد توجه قرار گیرد، توجه به حقایقی که بر این موضوعات مرتبط با آن غالب است، برای مدیریت بهتر و جلوگیری از وقوع سکته مهم است.

در این مقاله به هفت باور نادرست مربوط به سکته مغزی می‌پردازیم که باید مراقب آن‌ها باشید.
باور نادرست اول: سکته مغزی فقط برای افراد مسن اتفاق می‌افتد

واقعیت این است که با افزایش سن، بروز سکته مغزی افزایش می‌یابد. با این حال، ۲۱ درصد سکته‌های مغزی به دلیل خونریزی و ۱۶ درصد سکته‌های مغزی به دلیل لخته شدن خون در افراد زیر ۴۵ سال رخ می‌دهد. افراد در هر سنی، از جمله نوزادان و کودکان خردسال، مستعد ابتلا به سکته هستند. لازم به ذکر است که عوامل خطر برای گروه‌های سنی مختلف متفاوت است.
باور نادرست دوم: سکته مغزی نادر است

وقتی صحبت از سکته می‌شود، شدت وضعیت هیچ ارتباطی با نادر بودن آن ندارد. تقریباً یک چهارم بزرگسالان بالای ۲۵ سال در طول زندگی خود دچار سکته مغزی می‌شوند. سکته مغزی دومین عامل مرگ و میر در سراسر جهان است و سالانه حدود ۵.۵ میلیون نفر در اثر سکته مغزی فوت می‌کنند. سکته مغزی همچنین علت اصلی بسیاری از ناتوانی‌ها و معلوایت‌های جدی طولانی مدت است.
باور نادرست سوم: سکته قابل پیشگیری نیست

مطالعات بین المللی سکته مغزی عوامل خطرزای تاثیرگذار بر سکته را بررسی کرده و دریافته است ۹۰ درصد سکته‌ها را می‌توان به عوامل خطرزای عروقی نسبت داد. این عوامل عبارتند از فشار خون بالا، دیابت و چاقی. همه این عوامل خطر را می‌توان با معاینات منظم پزشکی شناسایی کرد. در صورت تشخیص وجود علائم، می‌توان با اصلاح سبک زندگی، ورزش منظم، رژیم غذایی و استفاده از داروهای مناسب آن‌ها را کاهش داد. در واقع هنگامی که سکته مغزی رخ می‌دهد، داروهایی برای جلوگیری از عود علائم مشابه تجویز می‌شود.
باور نادرست چهارم: سکته مغزی قابل درمان نیست

اکثریت قریب به اتفاق سکته‌های مغزی ایسکمیک هستند که در اثر لخته شدن خون ایجاد می‌شوند و می‌توان آن‌ها را به طور موثر درمان کرد. اگر فردی در عرض ۴.۵ ساعت پس از شروع علائم سکته به بیمارستان مراجعه کند، می‌توان یک داروی ضد انعقاد به نام فعال کننده پلاسمینوژن بافتی تجویز کرد که ممکن است از بدتر شدن بیشتر وضعیت جلوگیری کند. این دارو همچنین ممکن است بتواند روند آسیب سلول‌های مغزی ناشی از لخته شدن خون را معکوس کند.

بر اساس داده‌های بیش از ۵۸۰۰۰ بیمار، مشخص شده است که هر ۱۵ دقیقه کاهش در زمان شروع درمان ضدانعقادی، شانس راه رفتن مستقل بیمار را افزایش می‌دهد؛ بنابراین زمان بروز علائم سکته مغزی از اهمیت بالایی برخوردار است. در هر دقیقه‌ای که سکته به دلیل لخته شدن خون بدون درمان رها می‌شود، ۱.۹ میلیون سلول مغز و ۱۳.۸ میلیارد اتصال بین این سلول‌ها از دست می‌رود.
باور نادرست پنجم: همه سکته‌ها به دلیل لخته شدن خون رخ می‌دهند

در حالی که حدود ۸۰ درصد سکته‌های مغزی ناشی از لخته شدن خون است، حدود ۲۰ درصد ناشی از پارگی رگ‌های خونی است که منجر به خونریزی در مغز می‌شود. سکته‌های مغزی به دلیل لخته شدن خون می‌توانند در خود مغز ایجاد شوند و جریان خون را به صورت موضعی مسدود کنند. معمولاً این لخته‌ها در رگ‌های خونی گردن یا قلب تشکیل می‌شوند.

سکته‌های مغزی ناشی از پارگی رگ‌های خونی به دلیل جابجایی آن‌ها ایجاد شده و باعث مسدود شدن رگ‌های خونی متصل به مغز می‌شود؛ بنابراین انجام سی تی اسکن یا MRI از مغز قبل از تجویز داروهای ضدانعقاد بسیار مهم است. همچنین بررسی قلب ضروری است تا اطمینان حاصل گردد که منشا لخته‌های خون قلب نیست. اگر ضربان قلب نامنظم باشد یا به اندازه کافی منقبض نگردد احتمال این حدس را بالا می‌برد.

باور نادرست ششم: اگر علائم سکته در عرض چند دقیقه یا چند ساعت از بین برود، کار دیگری لازم نیست انجام شود.

اگر علائم سکته گذرا باشد و به سرعت بهبود یابد، فرد در معرض خطر سکته مغزی مکرر است که می‌تواند شدیدتر و ویرانگرتر باشد. این حمله ایسکمیک گذرا (TIA) نامیده می‌شود. در چنین حالتی، خطر برای چند روز تا چند هفته آینده همچنان بالاست. این امر مستلزم ارزیابی دقیق وضعیت بیمار برای ارزیابی خطر عود و اتخاذ تدابیر مناسب برای جلوگیری از آن است.
باور نادرست هفتم: درد یکی از علائم رایج سکته است

سردرد یا درد به عنوان یکی از علائم سکته مغزی ناشی از لخته شدن خون بسیار نادر است. سردرد می‌تواند نشانه سکته مغزی به دلیل خونریزی در مغز باشد، اما این احتمال بسیار نادر است؛ بنابراین مهم است که از علائم سکته مغزی آگاه باشید و بدانید گاهی اوقات این علائم می‌تواند کاملاً جزئی باشد. این علائم هشداردهنده عبارتند از سرگیجه ناگهانی، از دست دادن تعادل یا هماهنگی، مشکل ناگهانی بینایی از یک یا هر دو چشم، دوبینی، لبخند کج و معوج یا ضعف در یک طرف صورت، ناتوانی در بالا بردن یکسان هر دو بازو و تکلم سست و اختلال در صحبت کردن و به زبان آوردن جملات ساده.

این علائم با مخفف «BE-FAST» (تعادل، چشم، صورت، بازو، گفتار و زمان) خلاصه شده اند. در صورتی که فردی هر یک از این علائم را داشته باشد باید سریعاً نزد متخصصان سکته مغزی به نزدیکترین بیمارستان منتقل شود. این امر تضمین می‌کند که درمان در اولین فرصت انجام می‌شود، زیرا هرگونه تأخیر به معنای از دست دادن بیشتر سلول‌های مغز و ناتوانی احتمالی مادام‌العمر است؛ بنابراین مراقب این باورهای نادرست در مورد سکته مغزی باشید و اقدامات لازم را برای داشتن یک زندگی سالم‌تر انجام دهید.

منبع: فرارو