خواننده دیسكوهای عربی در برنامه زنده تلویزیونی

برنامه جدید تلویزیونی «امروز هنوز تموم نشده» به تهیه‌کنندگی احسان ارغوانی و کارگردانی یوسف طاهریان در طول هفته از شنبه تا چهارشنبه روی آنتن شبکه اول سیما می‌رود.

طبق خبری که به روی خروجی یکی از خبرگزاری ها قرار داده شد، ظاهراً هفته گذشته جوانی به عنوان خواننده در این برنامه 70 دقیقه‌ای حضور پیدا کرده است. در مورد این فرد همین بس که تا همین یکی، دو ماه پیش و در دیسکوهای برخی شیخ‌نشین‌های حوزه خلیج فارس مشغول رقصیدن و پایکوبی بوده است.

تنها کسانی که یکبار به صداو سیما مراجعه کرده باشند می دانند برای عبوراز درب ورودی و اخذ مجوز برای ورود به این سازمان باید چه مراحلی را طی کرد. حال این خواننده محبوب دیسکوهای اعراب حاشیه خلیج فارس به راحتی در برنامه ای تلویزیونی حاضر و زمانی حدود 70 دقیقه را به او اختصاص داده شده است!

افزایش محبوبیت اینترنت و موتور های جستجوی آن کار انتشار اخبار و اتفاقات روز دنیا را سهل کرده و فردی با کمترین اطلاعات از دنیای مجازی می داند برای دریافت اطلاع از شخصی یا موضوعی تنها چند دقیقه وقت لازم است که امروز این اتفاق پیش پا افتاده از دید مدیران رسانه ملی! دور مانده است و تنها به پر کردن برنامه و جذب مخاطب به هر روشی بسنده کرده اند!

تصاویر هنرنمایی های این خواننده پاپ در مجالس و مناسبت های عیش و نوش اعراب همه مخاطبان اینترنت را بهره مند کرده است. با این اوصاف قابل توجه است که رسانه ملی که برای پرداختن به مسائل و موضوعات خیلی ریز و حساس عمل میکند در برنامه ای زنده میزبان خواننده ای با این پیشینه فعالیت بوده است!

در این زمینه و رخ دادن اتفاقات مشابه که تعدادشان در حال افزایش است می‌توان به خوبی دریافت که چنین برنامه‌هایی به معنای واقعی کلمه «سر و صاحب» ندارند! چگونه است وقتی یک عالم دینی بر تصویر تلویزیون ظاهر می‌شود در پایین تصویر شمارشگر معکوس (با میانگین 3 دقیقه) پایان آن مشخص و جانمایی می‌شود اما برای مفلوکانی با عناوین دهان پرکن که منتهای آمال و آرزوهایشان رقص و. . . است، 70 دقیقه فرصت عرض اندام و ترویج افکار‌شان داده می‌شود؟

هر چند پرداختن به مسائل باحضور استعداد های روز یکی از راه های جذب مخاطب رسانه ملی بحساب می آِید ولی سوال اینجاست که چرا بیت المال و رسانه ای که پرچم ملی بودن را با خود یدک میکشد امروز منادی شهرت طلبی افرادی معلوم و الحال شده است که معلوم نیست فردا که شهرت نسبی بدست آورد در بیرون از این مرزها دچار خودشیفتگی نشده و چشم بر این سکوی پرش ببندد و هر آنچه همفکرانش در بیرون از مرز بخواهند را بر زبان نیاورد؟

این فرصت تریبون شدن برای اهالی فرهنگ و البته گاهی این بی فرهنگ ها لزوما باید در راستای اخلاق مداری و سیاست های کلان رسانه پیش برود و چرا این زمان طولانی صرف اشاعه فرهنگ از زبان حزب اللهی هایی که سالهاست در برابر این ناملایمتی ها، سکوت اختیار کرده اند و برای ادای دین به کشور و انقلاب در سایه قرار گرفته اند هزینه نشده است؟

حال با تغییر رویکرد و گام هایی که اخیرا در جهت تغییرات برداشته شده است باید دید نتیجه خوش آیندی در مقابل مخاطب خواهد بود و یا خانواده ها باید برای تماشای تلویزیون هم ناظری تعبیه کنند و رمز ورودی قائل شوند!