آقای وزیر! مردم نگرانند

به گزارش نما به نقل از مشرق در شروع ماه پایانی سال جاری و در حالی که روزهای آخر لیگ برتر را سپری می کنیم و تیم ملی در آستانه حضور در جام جهانی قرار دارد، علاقه مندان به نوعی با فوتبال قهر کرده اند! اینک حساس ترین بازی های لیگ در حضور اندک تماشاگر برگزار می شود و این مشکل بزرگ دلایل مشخص دارد. اگر امروز وضع فوتبال چنین باشد، مشخص نیست پس از پایان لیگ و جام جهانی قراراست چه بلایی نازل شود.

تازه این اوضاع تیم های پرطرفدار فوتبال ماست و اغلب تیم های دولتی ما روی سکو حتی 50 تماشگر هم ندارند! متاسفانه در این خصوص کسی خود را پاسخگو و موظف نمی بیند. قرار بود با وزارتخانه دار شدن ورزش چنین اموری از سوی نمایندگان مجلس مورد توجه باشد و وزیر ورزش در قبال چنین مسایل کلانی جوابگو باشد. اما شرایط به گونه ای پیش می رود که به جای پرداختن به این مسایل ریشه ای ؛ برد و باخت و فلان حادثه ورزشی در اولویت قرار گرفته است.

اگر فوتبال به عنوان یک رشته فراگیر چنین وضعیتی دارد تکلیف بقیه رشته ها هم مشخص است. موضع گیری های وزیر در قبال فوتبال چنان بوده که او متهم به دشمنی با این رشته شده است. اما وزیر ورزش برای فرار از این شائبه می گوید:" این حرف درست نیست و گویندگان و اشاعه دهندگان آن اشتباه برداشت کرده اند.

دیدگاه من در مورد فوتبال ، پدیده ای فراتر از ورزش است و به نظر من جام جهانی فوتبال بزرگ ترین دستاورد بشر بعد از بازیهای المپیک محسوب می شود. دکتر گودرزی افزود: البته مسئولیت من به عنوان وزیر ورزش و جوانان نگاه عادلانه و رسیدگی به همه رشته های خانواده ورزش است.برای همین نباید و نمی توانم تمام توجه ام به فوتبال باشد چرا که در این صورت نتوانسته ام عدالت را در بین تمامی رشته ها و قهرمانان برقرار کنم."

در این میان پرسپولیس و استقلال به عنوان دو تیم مردمی و پرطرفدار وضعیتی اسفبار دارند تا کمی در خصوص حرف های وزیر ورزش شک کنیم. وزیر ورزش که برای سامان یافتن وضعیت این دو باشگاه یکی از معاونان خود را با ماموریت خصوصی کردن این دو باشگاه راهی میدان کرده حتی نمی تواند در باره این اقدام نمایشی سناریویی خوب بنویسد.

داستان تکراری خصوصی شدن باشگاه های پرسپولیس و استقلال آن قدر ملال آور است که در همان شروع حال همه را به هم می زند، چه برسد به این که معاون وزیر ورزش دو هفته بعد از ماموریت برای انجام این کار اعلام کند این دوباشگاه شرایط لازم را برای خصوصی شدن ندارند!

پس از این واقعه و دردآور این که، وزیر ورزش که تلاش می کند به مسایل موجود به شکل علمی نظر کند و طوری وانمود کند که به ورزش به شکل زیربنایی توجه دارد در چند جمله عجیب اعلام می کند که:" این دو باشگاه سرمایه مردم هستند و قطعا اهمیت زیادی برای شخص من و وزارتخانه دارند. به همین دلیل از مدت ها قبل کارگروه واگذاری این دو باشگاه را تشکیل داده ایم و در حال حاضر نیز آقای دکتر خادم پیگیر سامان دادن به این دو باشگاه هستند و هواداران این دو تیم به هیچ عنوان نگران سرنوشت تیم های محبوب خود نباشند."


آقای وزیر! آیا تحت شرایط موجود شما از هواداران توقع دارید نگران تیم خود نباشند؟ این پرداختن به ورزش از جنبه های علمی است؟ وقتی دو باشگاه مردمی به درست یا نادرست با این همه مشکل ریز و درشت مواجه هستند و گاهی در پرداخت کرایه اتوبوس خود کمبود دارند، طرفداران نگران نباشند؟

حکایت گفته وزیر ورزش این طنز را در اذهان تداعی می کند. روزی گوینده شبکه پیام اعلام می کند: شنوندگان عزیز خیابان ها از شمال به جنوب از جنوب به شمال و از شرق به غرب از غرب به شرق با ترافیک سنگین روبرو هستند. برایتان روز خوبی را آرزو می کنیم!

استقلالی ها در حساس ترین روزهای خود منتظری و نکونام را از دست دادند. تا یک قدمی جدایی تیموریان پیش رفتند. پرسپولیسی ها چند بار طعم تلخ اعتصاب بازیکنان را چشیده اند. صحبت از بدهی های میلیاردی این دو باشگاه در میان است و وزیر محترم ورزش می گویند: طرفداران نگران نباشند. می توان این ایشان سوال کرد این هواداران چه موقع باید نگران شوند؟

بحث ما بحث فقط این دو باشگاه و نتایج آنها نیست. مشت نمونه خروار است. وقتی اوضاع دو باشگاه پرطرفدار ما این است و وزارت ورزش به عنوان متولی این دو تیم تکلیف خود در این باره را نمی داند آیا نباید به مسایلی چون تشکیل شورای راهبردی در وزارت ورزش تردید کنیم و آن را در حد حرف تلقی نماییم؟ شورایی که ظاهرا با هدف "تبیین سیاست‌ها و خط مشی‌های راهبردی، ایجاد نظام تصمیم سازی در مدیریت عالی وزارت و در راستای ارتقای کمی و کیفی فعالیت‌ها با بهره مندی از خرد جمعی، به شناخت دقیق مسائل و نیل به اهداف سازمانی "، تشکیل شده است. آیا با ردیف کردن چند کلمه و ساختن جملات آن چنانی می توان پاسخگوی انتظارات به حق مردم باشیم؟

بهمن اسدی (سردبیر ورزشی تبیان)