خلوت با معشوق

به گزارش نما به نقل از جام نیوز، از میان ساعات شبانه‌روز، شب‌ها ویژه‌ بندگان خاص الهی است؛ کسانی که خود را برای خدا خالص کردند و شب را که همه در خواب و استراحت به سر می‌برند، به عبادت معبود خویش به پا خاسته‌اند. تاریکی شب، فرصت مناسبی برای خلوت با معشوق است.

خداوند نیز نور خود را در دل آنان می‌تاباند و آنها را از خاصان درگاه خود قرار می‌دهد. سالک همین شب‌زنده‌داری و عبادات خود را نیز به حول و قوه الهی می‌داند و از خدا همیشه حال و توفیق نماز شب را خواستار است، و روز در مراقبه است گناهی از او سر نزند تا سبب سلب توفیق نماز شب گردد.

حضرت آیت الله العظمی بهجت در این باره می فرمودند:
ما در بیدارى درست به وظیفه‌ خود عمل نمى‌كنیم، با این حال منتظر هستیم كه بیدار شویم و تهجد به‌جا آوریم. اگر توفیق شامل حال انسان گردد، از خواب بیدار مى‌شود و مشغول تهجّد مى‌گردد، ولى اگر توفیق نباشد، چنانچه بیدار هم بشود، از آنها بهره نمى‌برد.[1]

این مطلب به یقین ثابت است و خیلى‌ها نیز نقل كرده‌اند كه اگر از حال انسان معلوم شود كه مى‌خواهد نماز شب بخواند، بیدارش مى‌كنند، بدون احتیاج به دعاها و آیات معهوده. این بیداركردن به طرق مختلف است: یا در مى‌زنند و یا صدایى مى‌آید و یا او را به نام صدا مى‌زنند و…[2]"

پی نوشت:
[1]. در محضر آیت‌الله بهجت، ج۲، ص۱۱۷.
[2]. همان، ج۳، ص۱۸۸.