مدنی- چندی پیش مصطفی میرسلیم نماینده مردم تهران با طرح واردات خودرو مخالفت کرد، او با استناد به این موضوع که اولا میزان تقاضای خودرو در ایران بسیار بیشتر از وضعیت تولید فعلی است و ثانیا ذخایر ارزی فعلی کشور برای واردات خودرو ناچیز است و در نتیجه حجم خودرو وارد شده به حدی نیست که بتواند تاثیری بر قیمت خودرو داشته باشد،این طرح را فاقد کارایی لازم دانسته و آن را تضعیف تولید ملی خواند. این سخنان باعث شد تا بسیاری از رسانه های یک جریان خاص در عوض پاسخ به سخنان او، یک عملیات رسانه ای را کلید بزنند، آنها در اولین گام سوابق کاری مهندس میرسلیم در صنعت خودرو سازی را پررنگ کردند و ادعا کردند که میرسلیم در حال حاضر در چند شرکت خودروسازی عضویت دارد و او را به عنوان یکی از عناصر ذی‌نفع و حقوق‌بگیر این شرکت‌ها به مخاطب شناساندند این در حالی است که مهندس میرسلیم در حال حاضر در هیچ یک از این شرکت ها سمت ندارد. این رسانه ها در گام دوم، تخصص میرسلیم در صنعت خودروسازی را سانسور کرده و کوچکترین اشاره ای به آن نکردند تا مردم گمان کنند یک انسان بدون تخصص و صرفا برای حفظ منافع خود به میدان مخالفت با واردات خودرو آمده است این در حالی است که مهندی مسرسلیم تخصص و شناخت کاملی از صنعت خودروسازی کشور دارد بنابراین سخنانی که می گوید بر اساس تخصص و به نفع تولید داخلی و مردم است، او سال‌هاست مدیریت یک نشریه علمی-دانشگاهی در خصوص موتورهای خودرویی را اداره می‌کند و دانش بالایی درباره قطعات خودرو و خودروسازی دارد.
سایت عصر ایران در پازل بازی تخریبی علیه میرسلیم می نویسد: شما خودتان از عوامل صنعت خودروی این کشور بوده اید و منتفع از این صنعت.
و یا سایت تحریریه در مطلبی مدعی می شود: بررسی سوابق مصطفی میرسلیم نشان می دهد که ایشان سمت های بالایی در صنعت خودروسازی کشور دارد. شامل:
1. عضو هیئت مدیرهٔ شرکت دسا (دیزل سنگین ایران)
2. رئیس هیئت مدیرهٔ شرکت تحقیق، طراحی و تولید موتور ایران خودرو (ایپکو)
3. ناظر عالی طرح موتور ملی پایهٔ گازسوز
4. ناظر عالی طرح موتور ملی دیزل سواری
شرکت فوق دیگر وجود خارجی ندارد
آقای میرسلیم از ۱۳۹۴ با این شرکت قطع همکاری کرده است
این شرکت نیز در ۱۳۹۳ یا ۱۳۹۴ منحل شد.
این یک آگهی ثبت اختراع شغل بوده و به اداعای عضو هیئت مدیره بودن ایشان ارتباطی ندارد
مهندس میرسلیم هم در پاسخ به شبهات وارد شده در مصاحبه ای به سوابق خود اشاره کرده و به عدم منفعت خود از صنعت خودروسازی تاکید کرده و می گوید: در طول زندگى حرفه‌اى پنجاه ساله خود همواره دعوت به همکارى شرکت‌ها به عنوان مهندس تحقیق و عضو هیات‌مدیره یا رییس هیات‌مدیره را قبول کردم. از آن دسته افرادی نبودم که به دلیل خویشاوندى یا توصیه در جایى یا سمتی قرار مى‌گیرند! در ١٣٧۶ به دلیل تخصص، شناخت و تجربه‌اى که داشتم از طرف مدیرعامل گروه صنعتى ایران‌خودرو مامور شدم تا طراحى، ساخت داخلى و تولید موتور ملى پایه گاز را به سرانجام برسانم. به همین دلیل مرکز تحقیقات موتور را تاسیس کردم که مهم‌ترین و باسابقه‌ترین مرکز تحقیقات موتور در منطقه غرب آسیاست.
وی اضافه می‌کند: بنا به درخواست مرحوم اکبر ترکان، رییس هیات عامل وقت سازمان گسترش و نوسازى صنایع به ریاست هیات‌مدیره شرکت دیزل سنگین ایران منصوب شدم و در آنجا علیرغم مرارت‌هاى فراوان در سال ١٣٨٨ موتور ملى سنگین را براى کاربردهاى راه‌آهنى، دریایى و تولید برق، با طراحى مهندسان ایرانى با حضور رییس‌جمهورى وقت رونمایى کردیم. دو سال بعد، نوع دوگانه‌سوز از همین خانواده موتور را با حضور وزیر نفت رونمایى کردیم که در آن زمان به لحاظ فناورى نوین یکى از موتورهاى پیشرفته جهان محسوب شد.
وی در نهایت با تاکید بر اینکه حقوقی از این مراکز دریافت نکرده، می‌گوید: در هیچ کدام از سمت‌هاى یادشده حقوقى دریافت نکردم و اساسا عضو موظف هیات‌مدیره نبودم. امروز نیز سهامدار هیچ‌کدام از آن شرکت‌ها نیستم و به مناسبت انتخاب به عنوان نماینده مردم مجلس از سمت ریاست هیات‌مدیره شرکت تحقیق، طراحى و تولید موتور ایران‌خودرو نیز در سال ۱۳۹۹ استعفا داده‌ام، بنابراین هیچ نفعى از نظر مادى در تولید خودرو داخلى عاید من نمى‌شود و با واردات خودرو نیز هیچ ضررى شخصى‌ای به من وارد نمی‌شود.
باید به این نکته را در نظر داشته باشیم که ادعای مدافعان واردات خودرو مبنی بر اینکه واردات خودرو به بهبود کیفیت تولیدات داخلی منتهی می شود در حالی مطرح می شود که در گذشته ی نه چندان دور ورود خودرو به کشور آزاد بود و در آن زمان هیچ اتفاق مشهودی در بهبود کیفیت صنایع خودرو سازی رخ نداد، البته این سخن به معنای رضایت از کیفیت تولید داخلی نیست بلکه حرف ما این است که واردات خودرو بارها امتحان خود را پس داده و تغییری در بهبود کیفیت حاصل نشده است بنابراین باید ریشه عدم کیفیت خود رو را در جای دیگری جست‌وجو کنیم و راه حلی کارآمد برای آن بیابیم. وانگهی با توجه به محدودیت ارز داخلی واردات خودرو در اشل بسیار کوچکی انجام می گیرد که در این صورت خودرو وارداتی فقط به دست صاحبان ثروت میرسد و نه مردم! بنابراین واردات خودرو به این صورت تنها یک اقدام تجاری است و تاثیری بر کیفیت خودرو تولید داخل ندارد، در شرایط فعلی کشور تنها کسی که از این عمل سود کلانی به جیب خواهد زد وارداتچی های خودرو هستند و نه مردم! آنها دلسوز مردم نیستند بلکه تنها به فکر پر کردن جیبشان هستند بنابراین با جوسازی سعی می کنند تا موضوع را وارونه به مخاطب القا کنند و واردات خودرو را تنها راه بهبود کیفیت صنعت خودروسازی قلمداد کنند
