این عصبانیت به دستان خالی آقای روحانی از عملكرد چهار ساله دولتش برمی‌گردد؛ زیرا كاندیداهایی كه سابقه سكانداری قوه مجریه را ندارند، «برنامه» پروپیمانی را ارائه و نقشه راه آینده را با شعارها و وعده‌های رنگارنگ ترسیم می‌كنند؛ اما برای رئیس دولت مستقر كه می‌خواهد بار دیگر خودش را در معرض آرای مردمی قرار دهد، بیشتر به «كارنامه» وی توجه می‌شود و اگر شعار و وعده جدیدی هم بدهد، با شاقول عملكردش سنجیده می‌شود.