چطور دولت تدبیر و امید در برابر عهدشكنی‌ها و بدقولی‌ها و حتی گاه توطئه‌ها و توهین‌های كشورهای خارجی، به ویژه آمریكا و كشورهای اروپایی سكوت پیشه می‌كند یا به نگارش چند توئیت یا ارسال چند پست الكترونیكی گلایه‌آمیز بسنده می‌كند، اما در برابر نیروهای داخلی كه برای پیشرفت كشور در حال تلاش هستند به سرعت كار را به محاكم قضایی می‌كشاند و برخورد سخت را انتخاب می‌كند؟