خانواده، فرزندان و فضای مجازی

احمد مدنی- به گزارش نما بارها پیش آمده که در مورد مضرات و آسیب های فضای مجازی مطالب مختلفی خانواده و شاهد حوادث متعددی بوده ایم. بیشتر اوقات هم مسئولین امر را مقصر دانسته و کمتر به وظایف خودمان پرداخته ایم.
وابستگی معتاد گونه همه ما به فضای مجازی امری غیر قابل انکار است و قطعا یکی از عواملی که باعث می شود نتوانیم کودکانمان را از این فضا دور کنیم یا به نحوه ی استفاده کودکان نظارت و مدیریت درست داشته باشیم ، استفاده بی‌رویه خودمان از آن است.
اخیرا در فضای مجازی یک چالش طراحی شده که در آن نوجوانان را تحریک و تشویق می کنند تا در مقابل پدر و مادر و اعضای خانواده الفاظ قبیح و رکیک را به کار ببرند و از واکنش والدین و خانواده خود فیلم تهیه کنند و برای آنها بفرستند. همچنین اخیرا یک فیلم از نوجوانی در فضای مجازی دست به دست می شود که در گفتگویی زنده با یک زن فاسدالاخلاق از تمایلش به فیلم‌های مستهجن صحبت می کند و آن زن بعد از صحبت با این نوجوان از رفتار خود در فضای مجازی ابراز پشیمانی می کند . او جمهوری اسلامی را در مفسد دانستن خودش دارای حق می‌داند و از اینکه باعث انحراف نوجوانان می‌شود، به خود می‌لرزد
این روزها حانواده هایی که کودک و نوجوان در خانه دارند مانند قدیم فقط فضای خارج از خانه برای کودکانشان ناامن نیست بلکه محیط درون خانه به علت رسوخ و نفوذ فضای مجازی هم خطرناک و نا امن شده است .
واقعیت این است فضای مجازی ما را مستأصل کرده است. در سال های نه چندان دور اگر فردی گناهی مرتکب می شد آن را مخفی نگه می داشت تا روزی که توبه کند اما حالا فضای مجازی به گونه ای افراد را تربیت می کند که با توجیهات مختلف گناه را انجام می دهند و علنا به آن هم افتخار می کنند، این سیستم تربیت و رشد مخاطب به علنی شدن گناه و کنار رفتن پرده حیا کمک می کند. اما سوال اساسی این است که چه باید بکنیم؟مسدود کردن، محدود کردن، کنترل کردن یا رها کردن؟
اما این نکته را باید در نظر داشت که قطعاً تمامی وظایف تصمیم‌گیری و اجرا برای در امان ماندن از خطرات فضای مجازی به عهده دولت نیست؛ باید سهم خودمان را در این فضا بدانیم و به آن عمل کنیم